روزنامه گل

زوج اصلی تیم ملی فوتبال ایران در این سال‌ها از سردار آزمون و مهدی طارمی تشکیل می‌شده است؛ دو ستاره باکیفیت بین‌المللی که شاید به اتکای حضور همان‌ها هم بوده که ایده غلط‌انداز «نسل طلایی» در ذهن برخی دوستان شکل گرفته است. به هر حال اما توانایی‌های آزمون و طارمی روشن است و جای هیچ شک و شبهه‌ای ندارد، گرچه آنها این روزها در حال و هوای کاملا متفاوتی به سر می‌برند؛ هرچقدر دنیا به کام سردار است، مهدی با افت و بحران دست‌وپنجه نرم می‌کند. شاید ریشه احوالات متفاوت طارمی و آزمون، بیش از هر چیز دیگری در حس و حال آنها نسبت به تیم فعلی‌شان قابل رصد باشد؛ جایی که سردار در رم آرام گرفته و از بازی کنار ستارگان این تیم مشهور لذت می‌برد، اما طارمی مدت‌هاست که از حضور در پورتو ملول شده و دنبال جای دیگری برای بازی می‌گردد. بازتاب این وضع دوگانه، در بازدهی متفاوت مهاجمان تیم ملی کاملا مشخص است.

سردار در بهشت

بارها نوشته‌ایم که اگر قرار باشد اوضاع لژیونرهای خودمان را با نمایندگان کشورهایی مثل ژاپن و کره‌جنوبی در اروپا مقایسه کنیم، چیزی جز نومیدی برای‌مان باقی نخواهد ماند. با این حال اگر صرفا بحث قیاس با خودمان در میان باشد، امروز سردار آزمون وضع خوبی در رم دارد. این درست که لورکوزن بعد از جدایی او به‌شدت اوج گرفته و در حال پشت سر گذاشتن فصلی تاریخی در آلمان است، اما آزمون واقعا دلش می‌خواست در رم بازی کند و رضایت از حضور در این تیم، از همان ابتدا در تمامی رفتارهایش موج می‌زد. این حال خوب سردار، به تیم ملی هم کمک کرد و باعث شد او بهترین ستاره ایران در جام ملت‌های آسیا باشد؛ بازیکنی که ۲ گل زد، ۳ پاس گل داد و باز خیلی بیشتر از این آمار و ارقام برای تیم ملی موثر بود. تنها کافی است فرم درخشان و به یادماندنی آزمون در بازی با ژاپن را به یاد بیاورید تا روشن شود در مورد چه چیزی حرف می‌زنیم. آزمون در بازگشت از تیم ملی به باشگاه هم موفق بود. او دو بازی پیاپی است که در سری A در ترکیب اصلی رم قرار می‌گیرد و از هر دو فرصت هم نهایت استفاده را برده؛ برابر فروزینونه یکی از ۳ گل تیمش را به ثمر رساند و در جریان برتری ۳بر۲ رم مقابل تورینو هم پنالتی منجر به گل اول را گرفت. به این ترتیب به نظر می‌رسد سهم آزمون از مسابقات رم به تدریج افزایش خواهد یافت و شاید در مراحل بعدی لیگ اروپا، شاهد به میدان رفتن او در این تورنمنت هم باشیم.

طارمی در برزخ

در مورد طارمی هر آنچه باید گفته شود، قبلا گفته‌اند. او از نظر روحی و انگیزشی در پورتو اشباع شده و بعد از آنکه در ابتدای فصل انبوه شایعات پیرامون کوچش به یک تیم بزرگ‌تر محقق نشد، رسما دل و دماغش را از دست داد. چطور می‌توان باور کرد بازیکنی که فصل گذشته ۲۲ گل زده و ۷ پاس گل ارسال کرده بود، در فصل جاری لیگ پرتغال فعلا به ۳ گل و یک پاس گل بسنده کرده باشد؟ طارمی که جام ملت‌های بسیار بدی را پشت سر گذاشت، در بازگشت به لیگ پرتغال هم نیمکت‌نشین شد. او این اواخر دچار مصدومیتی جزئی بوده و البته پورتو در غیاب این بازیکن برد بسیار مهمی برابر آرسنال به دست آورد. بعد از آن بود که پیروزی پورتو در کنار برد غیرمنتظره ایران برابر ژاپن قرار گرفت و یک فرضیه عجیب را به ذهن منتقدان خطور داد؛ اینکه شاید گاهی نبودن طارمی سودمندتر از بودن او باشد! هر چه هست به نظر می‌رسد پورتو خودش را برای جدایی مهدی آماده کرده و در مورد خود این بازیکن هم که گفته می‌شود توافقات نهایی را با اینتر انجام داده است.