روزنامه گل

هدیه خطیبی - یوسف کرمی قهرمان تکواندوی جهان و دارنده برنز المپیک ۲۰۰۴ آتن در حاشیه جام فدراسیون جهانی تکواندو در تهران درباره ادامه همکاری اش با پاکستان و مربیگری تیم ملی ایران تا فوتبال و المپیک پاریس پاسخگوی چند سوال بود.

آقای کرمی قرارداد شما با فدراسیون تکواندوی پاکستان تمام شده، درسته ؟ چرا به ایران برنگشتید؟

بله قرارداد من یک ساله بوده است اما حالا که قرارداد من تمام شده با وجود اینکه چند پیشنهاد خارجی داشتم دوستانی که در پاکستان پیدا کردم گفتند بهتر است ادامه بدهیم.به هر حال سرمایه گذاری که کردیم نیاز به زمان بیشتر دارد و آنها درخواست ادامه کار داشتند.من هم با توجه به دوستی که با آنها پیدا کردم این پیشنهاد را بدون قید و شرط پذیرفتم.

پیشنهادات خارجی شما از کجا بود؟

من از سمت آمریکا و آفریقا پیشنهاد داشتم.

یعنی زور فدراسیون تکواندوی ایران نرسیده تا شما به ایران برگردید؟

اتفاقا من با فدراسیون هم در تماس بودم و با آقای رحیمی و ساعی عزیز مکاتباتی داشتیم ولی در این برهه زمانی احساس کردم که زمان خوبی نیست که وارد عرصه مربیگری تیم ملی شوم.

چون نزدیک المپیک است و کار دشوار ؟

هم نزدیک المپیک است و اگر بخواهیم تغییرات ایجاد کنیم یعنی سلیقه ای را جایگزین کنیم این اتفاق زمان بر است.با توجه به اعتقاد و سیستمی که من دارم نیاز به زمان بیشتری دارم تا برنامه هایم پیاده شود و احساس کردم در این برهه امکان پذیر نیست و ورود من به تیم ملی شاید درست نباشد ضمن اینکه مربیان توانمند و خوبی داریم که می توانند کمک کنند و ان شالله نتیجه بگیرند.

آقای کرمی شما پیگیر فوتبال و نتایج جام ملت های آسیا در قطر هم بودید؟

من ورزشی هستم و تمام رشته ها را دنبال می کنم.

همه منتظر قهرمانی از این نسلی که ادعا دارند، نسل طلایی هستند، بودند اما نشد.

ادعا داشتن که خوب نیست باید در زمین مسابقه نشان داد.ورزشکاران خوب مدعی نیستند،می گویند ما خوبیم و تلاش می کنیم و نمی گویند ما از همه سرتر هستیم.این را در زمین نشان می دهند.فوتبال ما بازی های خوبی نشان نداد.ما یک نیمه برابر ژاپن خوب بودیم و بی تعارف بقیه بازی ها خوب نبودیم.تیم هایی را بردیم که باید می بردیم.نمی خواهم بی احترامی کنم اما اگر بخواهم ورزشی صحبت کنم حتی اگر ۹ نفره بودیم سوریه تیمی نبود که جلوی ما حرفی برای گفتن داشته باشد یا فلسطین و هنگ کنک در هیچ زمینه ورزشی برابر ما حرفی برای گفتن ندارند.در ادامه ما به قطری باختیم که می گوییم قهرمان شده اما به این تیم هم کمی قبل تر چهار تا زده بودیم و این نشان می دهد که در میدان های بزرگ تمرکز نداریم.سری گذشته که سه بر صفر به ژاپن باختیم سر یک اشتباه بچگانه بود.متاسفانه در ورزش ما شلوغ کردن و ... نمی خواهم واژه دیگری به کار ببرم اما یک عادت و سبک شده که باعث می شود ببازیم.

من کسی بودم که خودم هر وقت باختم گفتم، باختم.تا وقتی که توجیه کنیم که ما مثلا ما var نداریم، چمن نداریم ...یکی از مربیان تیم ملی را دیدم که در تلویزیون صحبت می کرد، او درباره دلیل باخت حرف نزد و می گفت ما چمن نداریم اما اطراف استادیوم هایشون چمن برای مردم عادی وجود داشت! بله چمن نداریم اما استعداد که داریم.منابع انسانی که داریم.ستاره که داریم.چرا این ها را نمی بینیم.ما بازیکنانی داریم که هر کدام یک تیم هستم اما کنار هم نتوانستند یک تیم را تشکیل را بدهند و نتیجه این شد.

با تیم هایی که بالا آمده بودند بهترین فرصت قهرمانی بود.

ما خیلی کار داریم.فقط درباره فوتبال نمی گویم در کل باید بتوانیم شخصیت ورزشی را شکل بدهیم.کار حرفه ای یعنی ورزشکارانمان را واقع بین گرا کنیم یعنی واقعیت ها را ببینند نه اینکه حتی مربی بعد از باخت بیاید و بگوید این بازیکن من این کار را کرد و اون کار را کرد ...حرف گوش نکرد و شب این کار را کرد.این ها همه توجیه است.تا وقتی از اشتباهاتمان درس نگیریم ما محکوم به شکست هستیم.

تیم ملی فوتبال ما بعد از بازی با ژاپن خودش را در فینال می دید.

من تا حالا تیمی را ندیدم که برای باختن به زمین برود همه می آیند که توانایی هایشان را نشان بدهند و اگر حریف اجازه بدهد برنده هم باشند.که این اتفاق نیافتاد.

درباره المپیک پاریس هم صحبت کنیم.شما جزو قهرمانان المپیکی هستید که بهترین نتایج تاریخ المپیک را تجربه کردید اما حالا در آستانه المپیکی سخت شاید فقط با یک شانس طلا هستیم.شرایط را چطور می بینید؟

تجربه من در المپیک ها می گوید که این میدان اصلا قابل پیش بینی نیست.هیچ کس حتی خبره ترین کارشناسان کشتی ایران هم فکر نمی کرد ما در المپیک لندن و در کشتی فرنگی بتوانیم سه طلا بگیریم و این همان قشنگی المپیک است.در ادامه هیچ کس فکر نمی کرد رضا یزدانی قهرمان المپیک و جهان را ببرد اما بعد چنین اتفاقی برایش بیافتد یا حمید سوریان دچار آن اتفاق شود.این موارد هم حساسیت بالای المپیک و هم جو سنگین آن را نشان می دهد.

یعنی شما معتقد هستید امکان دارد تمام معادلات و پیش بینی ها بهم بریزد و کاروان ایران نتیجه دیگری بگیرد؟

بله صدرصد.

درباره تکواندو چطور؟

تکواندو کار سختی را دارد.البته چیزی غیر ممکن نیست و همیشه این را گفتم اما کار تکواندو سخت است.