روزنامه گل
دکتر فرزاد بیگی - آلومینیوم یک، پرسپولیس صفر. شکست سرخها پس از تعطیلی بلند مدت و پر ماجرا. تنها یک خروج بی وقت برای از دست رفتن نخستین سه امتیاز کافی بود. چند قدم جلوتر یا عقبتر! همیشه همین سانتیمترهای لعنتی تفاوتها را بوجود آورده و صف برنده و بازنده را مشخص کردهاند.دستیار ارتقا یافته، قربانی اشتباه کاپیتان و یکی از مهمترین حامیانش شده است. چنانکه انتظار میرفت زنگها زودتر از موعد برای اوسمار ویرا به صدا در آمدهاند. او دشوارترین بازی خانگی عالم را پیش رو خواهد داشت.
حالا و در پی اشتباه تأثیرگذار بیرانوند، انتقادها بالا گرفته و آقای دروازهبان به عنوان متهم ردیف اول ناکامی شناخته شده است. در این احوالات، مهدی طارمی از آنسوی دنیا استوری گذاشته و دوست و همبازیاش را دلداری داده که «زندگی ادامه دارد.» البته که طارمی راست میگوید. زندگی ادامه دارد و با یک اشتباه دنیا به آخر نمیرسد. مسأله اما فقط این یک اشتباه نیست. اهالی فوتبال و جامعه پر تعداد هواداران پرسپولیس با پدیدهای روبرو هستند که مدتهاست بر طبل سرخوشی و بیخیالی کوبیده و بدون توجه به هشدارها و انتقادها سنگر سرخ(و در مواردی تیم ملی) را به عرصه ماجراجوییهای غیر ضروری و خودخواهانه تبدیل کرده است.
انگار بدون دریبلهای خطرناک، پاسهای ریسکی و جاگیریهای اشتباه کار بیرو پیش نمیرود. گویی دروازهبانی خالی از نمایش و حاشیه، زیاده از حد خستهاش میکند. هنوز نمیداند هیگوییتای کلمبیایی هم که بشود، آخرش روژه میلای 42 دو سالهای پیدا خواهد شد و در مقابل چشمان جهانیان به سخرهاش میگیرد.
از مدتها قبل شمارش معکوس برای رخ دادن چنین مضحکهای شروع شده بود. همه میدانستند که پایان رویه بیرو به کجا ختم میشود. او به دفعات با چنین حرکتهایی اعضای تیم و هواداران را جان به لب کرده بود. بی دقتی مهاجمان حریف و اقبال بلند اما تا کنون مانع از بروز فاجعه شده و گلر سرخپوش را از مواجهه با واقعیت نجات میبخشید.
البته که در هفته سوم همین فصل و در فولادشهر حماسه دو نفره بیرو و سروش به گل بادآوردهای انجامید که کاملا برخلاف جریان بازی به میزبان هدیه شد. آنروز بیرانوند همه مسوولیت را بر دوش رفیعی هوار کرد و به لطایفالحیل از پذیرش تقصیر گریخت.
قبلتر و در جریان لیگ بیست و دوم هم بی خیالی تکرار شونده بیرو، بارها دروازه پرسپولیس را تا آستانه فروپاشی پیش برده بود. هرچند در فصل گذشته الهه فوتبال روی خوش به سرخ ها نشان داد و آنها را هرگز به سبب این قبیل بیاحتیاطیها تنبیه نکرد؛ بااینحال قرار نیست که سکه شانس همیشه بسود پرسپولیس بچرخد.
یک اشتباه قابل نادیدهانگاری و بخشش است. تکرار و تعمد در اشتباه اما بخشودنی نیست. دهن کجی به میلیونها هوادار، بی احترامی به روح فوتبال و حرفهایگری و به بازی گرفتن سرنوشت یک مجموعه است. نمیشود هنگام انعقاد قرارداد که شد از حرفهای گری و این قبیل داستانها سخن گفت، در قریب به اتفاق پنجرههای نقل و انتقالاتی بدنبال دبه کردن و افزایش تعداد صفرها بود، اما در زمین بازی به شیوه آماتورهای ماقبل تاریخ رفتار کرد و دروازه یکی از پرهوادارترین تیمهای ایران و آسیا را به مکان خوش باشی و ماجراجویی اشتباه گرفت.
نمیشود که برای همه نسخه پیچید و از هوادار و پیشکسوت و همبازی و مجری و گزارشگر شاکی بود؛ اما در انجام بدیهیترین وظایف کوتاهی کرد و سادهترین اصول را نادیده گرفت. نمیتوان صبح تا شام و از این شبکه به آن شبکه و از این رسانه به آن رسانه در پی تعریف و تمجید از خود و اثبات بهترین بودن بود، اما در وقت عمل نمایشی ناامید کننده و غیر قابل دفاع داشت.
جامعه هواداری تا جایی که میشد صبوری کرد و ضعفها و نقص ها را نادیده گرفت. یک روز خیریت! یکروز مصلحت! و حالا «زندگی ادامه دارد»؟ نه آقای بیرانوند! نه جناب طارمی! نه برادران من! این قبیل واژه ها مدتهاست که اثرگذاریشان را از دست داده و بدجوری بوی بی خیالی و باری بهرجهتی میدهند. اینها عباراتی صحیح هستند که در وقت نادرست و از سوی آدمهای اشتباه بکار گرفته شدهاند.
باور کنید عناوین سترگی مثل «بهترین دروازهبان تاریخ» از دل استوری و پست و مصاحبههای دوستان و همبازیان بدست نمیآید. این قبیل القاب حاصل سالها مسوولیت پذیری و ریاضت هستند. ماندگاری، محبوبیت و بیرقیبی، همزاد سکوت، برکنار ماندن و تلاش بیحاشیه است.
شوت چهل متری بازیکن اراکی، شلیک به خود برتربینی، غرور و توهمی بود که روز بروز و فصل پشت فصل بدخیم تر و خطرناکتر شده است. ترکیب گل آلومینیوم و ادعاهای بی پایان گلر سرخپوش، طنز تلخ و هشدار دهنده ایست که تا مدتها در خاطره فوتبال ایرانی باقی خواهد ماند. اشتباه آخر دنیا نیست؛ به شرطی که عزمی برای جبران و عدم تکرار وجود داشته باشد. آینده خیلی زود واکنش گلر سر به هوا به جمعه شب اراک را آشکار میکند.
#پیج رسمی روزنامه گل