روزنامه گل

وحیدرضا عبدی نژاد - با حسین فرکی؛ بازیکن و مربی سابق تیم ملی و از پیشکسوتان خوشنام فوتبال مان از جام ملتها تا وضعیت فعلی فوتبال مان گفتگو کردیم ...

بعنوان اولین سوال؛ علت اصلی نوسانات تیم ملی فوتبالمان در جام ملت‌ها که نهایتاً منجر به بازماندن از فینال شد، چیست؟ و در ادامه تحلیل شما از بازی تلخ در تقابل قطر و علت شکست مان در نیمه نهایی؟

به نظرم قبل از اینکه وارد جام بشویم شرایط خوبی داشتیم. از آنجایی که نفراتی که سال‌ها در کنار هم و با یکدیگر کاملاً آشنا بودند و از طرفی از بازی‌های تدارکاتی و آمادگی بچه‌ها اینطور انتظار داشتیم که بعد از ۴۸ سال قهرمان شویم. قبل از شروع بازی‌ها می‌دانستیم که قاطعانه و به عنوان تیم اول از مرحله گروهی صعود می‌کنیم و همین اتفاق هم افتاد. با اینکه جام را خوب شروع کردیم اما در نیمه دوم مقابل سوریه و با اخراج مهدی طارمی افت محسوسی داشتیم و با فرصت‌هایی که از دست دادیم کار را برای خودمان سخت کردیم و در مقابل سوریه چون دقت زیادی در ضربات آخر نداشتیم و فرصت سوزی‌های ما، سوریه بر ما مسلط شد تا بازی به پنالتی‌ها رسید و در همان جا هم به سختی صعود کردیم. سپس به ژاپن رسیدیم که به نظر من دو بخش داشت، یک بخش عملکرد خوب بچه‌ها که البته ناشی از فوتبال ایرانی و احساسی ماست و انگیزه‌های بالایی که در غیبت طارمی و از خود گذشتگی که بخاطرش داشتند، در نیمه دوم با همین انگیزه ژاپن را مغلوب کردیم اما بخش دوم قضیه؛ ژاپنی بود که دور از انتظار و ضعیف ظاهر شد و آن ژاپن قدرتمند همیشه نبود. همین دلایل مهم باعث شد که آن دیدار را هم به موفقیت به پشت سر بگذاریم و راجع به بازی قطر باید بگویم که انها از شرایط میزبانی به نحو احسن استفاده کردند و موفقیت اصلی شان از روی سکوها آغاز شد که به بازی انتقال داده شد در مجموع عملکرد خوبی مقابل قطر نداشتیم. به آنها اجازه فرصت‌هایی دادیم و با اشتباهاتمان در خط دفاعی به مهره زهردارشان که ستاره جام بود یعنی اکرم عفیف فرصت خودنمایی دادیم و به نظرم در مجموع ما به خودمان باختیم.

آیا قطر واقعا سرتر از ما بود و شایستگی فینالیست شدن را داشت؟

آنها از همان ابتدای بازی از تیم ما وحشت داشتند. کما اینکه گل اول را هم خیلی زود دریافت کردند و به وحشتشان افزوده شد حقیقتاً ما از نظر ایجاد فرصت در نیمه دوم برتر بودیم اما آنها هم فرصت‌های گلزنی داشتند که ناشی از همان نوسانات تیم ملی ما بود و به آنها فرصت گلزنی داد به هر حال ما در اواخر بازی موقعیت‌های عالی داشتیم و با بدشانسی توپ هایمان به تیر خورد و پشت سر هم هدر رفت و این شانس بزرگ حضور در فینال را از دست دادیم. در ضمن یادمان نرود که آنها برنامه‌ریزی‌های هدفدار و حساب شده‌ای داشتند و سالیان سال است که در ورزش و مخصوصاً فوتبال سرمایه‌گذاری کردند. با همین مربی اسپانیایی که در فوتبال باشگاهی شان هم موفق بوده و با بازیکنان آشنا بوده راه را به خوبی پیمودند و با برنامه ریزی قوی و امکانات فوق العاده ای که داشتند به خوبی نتیجه‌اش را گرفتند. برخلاف فوتبال ما که پر از حواشی و نبودن آرامش و آسایش و درگیری و شکایت و مراجعه به کاس و غیره است و البته از سو مدیریت رنج میبرد، آنها در کمال آرامش و بدون این داستان‌ها به هدف‌های مهم خود می‌رسند.

سوژه خاصی که این روزها به آن خیلی پرداخته می‌شود و ناشی از مصاحبه برخی از ستارگان تیم ملی بوده این است که ادعا کرده‌اند بهترین نسل فوتبال هستند، نظر شما در این باره چیست؟

خیر! به نظر من بهترین نسل، همان نسل دوران ما بود که با سختی‌های زیادی به جام جهانی رسیدیم (آن زمان فقط یک نماینده از آسیا در جام جهانی حاضر می‌شد) . پس از آن، نسل معروف و محبوب ۹۸ بهترین نسل می‌باشد البته شرایط فعلی با گذشته فرق دارد و داستان فوتبال اینروزها به شکل دیگر است.

راستی پیش بینی شما از فینالیست جام ملت‌ها قبل از شروع جام چه بود؟

قطعا پیش بینی ام برگزاری فینال بین قطر و اردن نبود و این اتفاق عجیب بود.

ستاره شاخصی را در این دوره از بازی‌ها دیدید؟ ( به غیر از اکرم عفیف که ستاره بازی‌ها بود.)

من به غیر از عفیف که گفتید ترجیح میدم از تیم ملی مان بگویم که سامان قدوس را بازیکن بهتر و خوبی دیدم و تا حدودی سعید عزت اللهی هم از ستاره‌های تیممان در این مسابقات بودند.ضمناً برشام؛ گلر قطری آماده ظاهر شد و باید از پدیده‌های اردن هم نام ببرم، بازیکنانی مثل یازان و التماری که در این دوره از بازی‌ها بسیار درخشیدند‌، در همان رقابت‌های نوجوانان و جوانان هم برای تیمشان ستاره بودند و این روزها در تیم ملی خودشان می‌درخشند.

شما چند روزی را در قطر بودید، جو تیم ملی را در اردو چگونه دیدید؟

آنچه در آن مدت کم دیدم، جو صمیمانه و خوب بین بچه ها بود، تا یادم نرفته خواستم به این نکته اشاره کنم که باید پذیرفت سایر رقبا حتی تیمهای درجه دو آسیا کار کردند و پیشرفت چشمگیری داشتند و جام قطر نشان داد که رقابتها خیلی سخت و نزدیک شده اند.

و سوال نهایی از جریانات جام ملتها؛ اخیرا خبر رسید که قرارداد امیر قلعه نویی تا ۲۰۲۶ تمدید شده است و سکاندار تیم ملی ما خواهد بود. آیا این تصمیم اصولی و درست بود یا عجولانه؟

ببینید تصمیم گیرندگان به این مهم اشراف کامل داشتند و ضمن اینکه باید به نظر آنها احترام گذاشت این تصمیم گیرندگان باید پاسخگو باشند و آنها هستند که شناخت کافی به شرایط داشتند و حتماً هدف مهمی از این تصمیم دارند اگر نظر من را بخواهید به صورت کلی می‌گویم که با مربی داخلی در این مقطع کاملاً موافق هستم (نه اینکه با مربی خارجی در کل مخالف باشم) ولی در این شرایط مربی خارجی با امکانات کم ما و هزینه‌های زیادی که او دارد دردی را دوا نمی‌کند و بهترین تصمیم انتخاب یک مربی داخلی است چرا که با شرایط فعلی و مشکلاتی که عرض کردم مربیگری در ایران مخصوصاً در تیم ملی بسیار سخت است.

به نظر شما گزینه داخلی بهتر دیگری برای ادامه راه تیم ملی نبود؟ با توجه به اینکه در جام ملت‌ها به فینال و قهرمانی نرسیدیم؟

من فقط به این نکته بسنده می‌کنم که فوتبال ما چقدر به برای مربیان داخلی و تربیتشان برنامه‌ریزی و هزینه کرده است که الان گزینه‌های متعددی برای انتخاب داشته باشیم با شرایط فعلی گزینه خاص و آنچنانی و در حد تیم ملی اگر داشته باشیم بسیار کم و انگشت شمار است. کلاس‌های مربیگری در سطح حرفه‌ای برگزار نمی‌شود و اگر هم در سطح بی و سی برگزار می‌شود صرفاً به انگیزه گرفتن مدرک تشکیل می‌شود و هدف دیگری پشت آن نیست. پس با این شرایط انتخاب یک گزینه موثر برای تیم ملی و در حد آن بسیار سخت است. در آخر اینکه آنچه مسلم است قطعاً تیم ملی به پوست اندازی اساسی نیاز دارد و با تجربه‌ای که مربی تیم ملی دارد مسلماً سخت به فکر جوانگرایی خواهد بود که برای تیم ملی الزامی است‌

از بحث تیم ملی فاصله می‌گیریم چون شما سابقه مربیگری در باشگاه فولاد را داشتید و به قهرمانی هم رسیده‌اید و با شرایط لیگ برترمان آشنایید ، تحلیل شما راجع به رفتن ناگهانی یحیی و در نهایت انتخاب دستیار سابق وی به عنوان سرمربی جدید چیست؟ آیا اوسمار می‌تواند تا پایان فصل موفق باشد؟

اولاً رفتن یحیی گل محمدی با آن همه موفقیت و کسب جام و افتخار برای تیمش هیچ توجیهی نداشت. این دست اتفاقات عجیب فقط در کشور ما و فوتبالمان می‌افتد اما راجع به انتخاب سرمربی جدید باید بگویم که با احترام به کمک مربی برزیلی، اعتبار و شان و نام پرسپولیس و جایگاهش با آن همه طرفدار بسیار بزرگتر از این نام‌ها و انتخاب‌هاست. راجع به نتیجه‌گیری هم باید بگویم فوتبال است و غیرقابل پیش‌بینی بودن آن. با همه انتقادهایی که به این انتخاب وارد شده ممکن است نتیجه هم بگیرد و آن هم بیشتر به خاطر بخش اصلی ماجرا یعنی بازیکنان است که تا پایان فصل بتوانند به قول معروف کار را برای تیمشان در بیاورند.

شما سالیان سال با برانکو کار کرده‌اید و با او رابطه خوبی داشته و دارید به نظرتان علت اصلی نیامدن برانکو به پرسپولیس چیست؟

بله برانکو یک مربی بسیار بزرگ و با شخصیت است که خاطرات خوبی در کنار وی داشتم آنچه که اخیرا به من گفت این بود که یک دلیل شخصی و خانوادگی داشته است سال‌ها دور از خانواده بوده و کار کرده و ترجیح می‌دهد از این به بعد نزدیک به خانواده باشد و در جایی که شرایط برای نزدیک بودن وی با خانواده اش فراهم است کار کند. بعید میدانم تا بعد از فصل پیش رو هم در تصمیمش تجدید نظر کند زیرا مصمم است.

س ماقبل آخر؛ اگر فرضا در آینده برانکو در ایران کار کند و بر فرض به شما پیشنهاد دهد که مثل قدیم دستیارش باشید راضی به این همکاری هستید؟

با اینکه احترام زیادی برای وی قائلم و کنار ایشان تجربه‌های زیادی کسب کردم و دوران خوبی داشتم ولی در شرایط فعلی چون سن بنده کمی بالاتر رفته فکر نمی‌کنم منطقی باشد که این اتفاق بیفتد و به همین دلیل تمایل به این اتفاق ندارم و بهتر است جوان‌ترها در کنار همچین مربیان بزرگی تجربه کسب کنند.

و بالاخره اینکه به نظرتان برانکو بهترین گزینه خارجی بوده که در این چند دهه اخیر به فوتبالمان آمده؟

قطعاً برانکو یکی از بهترین‌ها بوده و حتی می‌توان گفت بهترین مربی خارجی در فوتبالمان بوده (با احترام به سایر مربیان بزرگ خارجی که به فوتبالمان آمدند) برانکو از لحاظ شخصیتی و تفکر در سطح بالایی بوده و دستاوردی که برای فوتبالمان داشته کاملاً مشخص است؛ او در ایجاد آرامش برای تیمهایش(چه ملی و چه باشگاهی) و خنثی سازی حواشی ماهر بوده است.