روزنامه گل
این که میگویند بهترین مدافع آدمها «کار» آنهاست، یک اصل منطقی و مسلم است که بارها به اثبات رسیده. آدمی که با عملکردش حرف میزند، اصلا نیازی به نطق و سخنرانی و تبلیغ و عرضه خودش ندارد؛ چنان که از قدیم هم گفتهاند دو صد گفته چون نیمکردار نیست.
این اتفاق امروز برای امیر قلعهنویی رخ داده است؛ مربی سرشناس ایرانی که سالها در معرض انتقادات درست و غلط بوده و مخصوصا بعد از افول حرفهایاش در یک دهه اخیر بیشتر هم تحت فشار قرار گرفته است، اما حالا بعد از مدتها یک روز شیرین برای او از راه رسید؛ روز بزرگی که در آن هیچ منتقد منصفی نمیتواند غیر از تحسین قلعهنویی و فوتبال استثنایی تیمش کار دیگری انجام بدهد.
تیم ملی از زمان بازگشت امیر روی نیمکت، فراز و فرودهای زیادی داشته است، با این حال آنچه مشخصا شاگردان او برابر ژاپن انجام دادند یک شاهکار بزرگ و غیرقابل فراموشی بود. تیمی که کمتر از 72 ساعت قبل یک بازی سنگین 120 دقیقهای برابر سوریه انجام داده بود، بدون بهترین بازیکنش مقابل سرشناسترین تیم قاره گرفت و حتی عقب هم افتاد، اما جانانه به بازی برگشت و یک کامبک درخشان به ثبت رساند. ترکیب منتخب امیر قلعهنویی در این بازی استاندارد بود، محمد محبی که با نظر او فیکس شد، عملکرد خارقالعادهای داشت و یک گل مهم هم زد، همینطور امید ابراهیمی هم انتخاب خوبی برای این مسابقه از کار درآمد. جالب این که قلعهنویی دست به ترکیب تیمش نزد و بدون تعویض نالازم آنقدر فشار را ادامه داد که نهایتا حریف را به زانو در آورد.
این فوتبال و این نمایش ناب و تماشایی، کار هزار تا کنفرانس جنجالی و پرخاشگرانه را میکند. تیمی که اینطور باشد، اصلا منتقدی نخواهد داشت که کار به ناله و نفرین و قهر و غضب بکشد. پوئن اصلی این برد بزرگ، مال امیر قلعهنویی است که یک لحظه هم نترسید و پا پس نکشید. گوارای وجود.
#پیج رسمی روزنامه گل