روزی که هیچ توپی رها نشد
روزنامه گل
وقتی از پیله ترس بیرون آمدیم، وقتی باورمان شد که برای رسیدن به دور بعد چاره‌ای جز قربانی کردن یازده سامورایی نداریم، وقتی گره‌های خود ساخته ذهنی‌مان را کنار گذاشتیم، وقتی خودمان شدیم و از عقب نشینی دست کشیدیم، وقتی جلو آمدیم و حریف را در یک سوم دفاعی‌اش خفه کردیم؛ همه آسیا با چشمان از حدقه بیرون آمده دیدند که چگونه غول ترسناک آسیای شرقی در مقابل نام، انگیزه و اتحادمان زانو زد و تیمی که همه از مصاف با آن فراری بودند، از دور رقابتها کنار رفت.
از کادر فنی و بازیکنان انتقادهایی داشته و داریم. اینهمه اما باعث نخواهد شد که از نقش مهم و تأثیرگذار امیر قلعه نویی نگوییم. وقتی امیر به گل مساوی راضی نشد و پسرانش را به تنگ کردن حلقه محاصره دعوت کرد معلوم بود که چیزی در تیم و در باور بچه‌ها عوض شده و این فشار بی امان هر تیمی را خلع سلاح می‌کند. این‌بار استیصال، بهت زدگی و یأس سهم موریاسو شد. مردی که به طرز ناباورانه‌ای رو دست خورده بود.
این برتری بی حرف و حدیث، پاداش شجاعت، پا پس نکشیدن، میل به پیروزی و جاه طلبی‌مان بود. حالا می‌توانیم به برتری آماری‌مان ببالیم. حالا می‌توانیم رویا پردازی کنیم و برای جام قهرمانی نقشه بریزیم. ما هنوز در جام ملتها هستیم و رقیب پر ادعا به خانه باز می‌گردد. این، انتقام فنی تیم ملی ایران از ژاپن بود، بعد از شکست دوره قبلی و آن توپی که بازیکنان الکی رها کردند. دیروز تیم ۹۰ دقیقه تمام جنگید و هیچ توپی را به امان خدا ول نکرد.
#پیج رسمی روزنامه گل
