روزنامه گل

برای ناامیدی از پرسپولیس در این فصل دلایل زیادی وجود دارد که حتما خودتان آنها را بهتر از همه می‌دانید. به هر حال یحیی گل‌محمدی از تیم جدا شده و مانور یک‌ماهه مدیران باشگاه برای یافتن جانشین او هم با طنزآمیزترین نتیجه ممکن پایان یافته‌است؛ معرفی اوسمار ویرا، دستیار یحیی به جای خود او! این انتخاب با انتقادات زیادی همراه شده و شکست سنگین و 5گله سرخپوشان در یک بازی تدارکاتی مقابل شباب‌الاهلی هم به این فضا دامن زده است. همچنین از درون تیم تا حدی بوی دودستگی می‌آید و برخی بازیکنان هم مقابل هواداران قرار گرفته‌اند. با همه اینها اما بیایید چند دلیل را هم بررسی کنیم برای اینکه شاید اوضاع طور دیگری پیش برود و پرسپولیس در نیم‌فصل دوم به شکل مثبتی هوادارانش را غافلگیر کند.

دو خرید مهم

پرسپولیس تا‌کنون 2خرید بسیار مهم انجام داده که انتظار می‌رود تأثیر زیادی در روند حرکتی این تیم داشته باشد. تکلیف عیسی آل‌کثیر که کاملا روشن است و حتی آنهایی هم که از اخلاق و رفتار این بازیکن شاکی هستند، نمی‌توانند توانایی‌های فنی او را انکار کنند. خط حمله پرسپولیس در نیم‌فصل اول به‌شدت کم‌رمق بود و حالا انتظار می‌رود با حضور او و نوع فوتبال پرتحرکی که بازی می‌کند، این ضعف تا حدود زیادی ترمیم شود. از سوی دیگر عبدالکریم حسن هم می‌تواند تبدیل به سورپرایز سرخ‌ها شود. به هر حال او زمانی نه‌چندان دور فوتبالیست بزرگی بوده و در 30سالگی شرایط سنی‌اش هم طوری نیست که از او قطع امید کنیم. اگر مدافع چپ قطری به شرایط ایده‌آل قبلی‌اش برگردد، حقیقتا یکی از بزرگ‌ترین حفره‌های فنی سرخپوشان را خواهد پوشاند و این می‌تواند برای پرسپولیس بسیار ارزشمند باشد.

بازگشت امیری

حتما باید سهمی هم برای آماده‌شدن وحید امیری در نیم‌فصل دوم درنظر گرفت. او حضور در جام ملت‌های آسیا را از دست داد اما در این فرصت، سر صبر و حوصله به فرم مطلوب برگشت. البته که شرایط سنی امیری 35ساله طوری است که شاید او باز هم آسیب ببیند اما در صورتی که وحید در بخش قابل توجهی از نیم‌فصل دوم در دسترس کادر فنی باشد، امتیاز بسیار بزرگی برای قرمزها به شمار خواهد آمد. اگر شرایطی را درنظر بگیریم که آل‌کثیر، عبدالکریم و امیری در سطحی قابل دفاع همزمان در ترکیب پرسپولیس حاضر باشند، 30درصد ارنج قرمزها نسبت به نیم‌فصل اول تغییر خواهد کرد و این اصلا چیز کمی نیست.

پای آبروی بازیکنان وسط است

یک نکته دیگر را هم نباید فراموش کرد. با وجود همه حاشیه‌هایی که انتخاب اوسمار ویرا برای پرسپولیسی‌ها داشت، به هر حال بخش قابل توجهی از بازیکنان خواهان حضور او روی نیمکت به‌عنوان سرمربی بودند. درست است که چنین رویه‌ای مصداق بازیکن‌سالاری به‌شمار می‌آید و انتقادهای زیادی هم نسبت به آن صورت گرفته اما حداقل می‌توانیم مطمئن باشیم این نفرات با همه وجود در خدمت تیم خواهند بود تا شریک ناکامی احتمالی لقب نگیرند. این انگیزه مضاعف، شاید همان چیزی است که پرسپولیسی‌ها در نیم‌فصل اول فاقد آن بودند. سرخ‌ها در دور رفت با نوعی شکم‌سیری فوتبال بازی کردند که شاید این موضوع تا حدی تحت‌تأثیر دبل قهرمانی این تیم در فصل گذشته بود. افزوده شدن اشتیاق به تیم با هر بهانه‌ای که باشد، می‌تواند به سرخپوشان کمک کند.