می‌ارزید آقای سامره؟
روزنامه گل
علی سامره با انتشار یک پست اینستاگرامی از سرپرستی استقلال استعفا داد. چرا؟ کسی دقیقا نمی‌داند. اوایل فصل شایعاتی در مورد عدم هماهنگی کامل او با جواد نکونام به گوش می‌رسید و بعدتر آتش جنگی عجیب بین سامره و حسن روشن برپا شد. آیا همان جدل منجر به کناره‌گیری سرپرست آبی‌ها شده؟ باز هم کسی نمی‌داند.
با تمام اینها اما یک چیز مسلم است؛ این که دوران سرپرستی سامره در استقلال بسیار کوتاه بود. حالا شاید فرصت مناسبی باشد که از زننده سریع‌ترین گل تاریخ دربی بپرسیم آیا این پست چند ماهه ارزش آن را داشت که او چهره‌ای کاملا متفاوت از خودش به نمایش بگذارد؟ در طول تمام سال‌هایی که سامره فوتبالش را کنار گذاشته بود، مورد احترام طیف وسیعی از پرسپولیسی‌ها هم بود. همیشه حرمت نگه می‌داشت و در نتیجه حرمت هم می‌دید. تمام گوگل را هم که شخم بزنید، در این دوران یک مصاحبه جنجالی از سامره پیدا نمی‌کنید.
آغاز سرپرستی در استقلال اما همه چیز را عوض کرد. ناگهان او تبدیل شد به آدمی که انگار برای گرفتن لایک و فالوور و تایید کانال‌های هواداری، هر روز باید یک مصاحبه تند و تیز علیه رقیب انجام بدهد. بله؛ اوایل شیرین بود و به او برچسب تعصب و غیرت می‌زدند، اما حالا سامره صندلی‌اش را رها کرده و تنها چیزی که از او به جا مانده، همین تغییر چهره عجیب است؛ آنچه یک سرمایه مقبول و معقول را از فوتبال ایران گرفت و تا حد یک تیفوسی و ادمین کانال‌های تلگرامی پایین آورد.
شاید برخی عقیده داشته باشند منش امثال سامره یا حتی افشین پیروانی «دفاع از حقوق تیم» است و اشکالی ندارد، ما اما پیشکسوتانی مثل کریم باقری یا مرحوم منصور پورحیدری را ترجیح می‌دادیم. فوتبال بدون احترام، دیگر جشن نیست؛ یک جنگ اعصاب‌خردکن است که هیچ‌کس از آن لذت نمی‌برد. کاش به خاطر این چند ماه، برند «علی سامره» را خراب نمی‌کردی استاد!
