از شخصیت های معتبر ما تا امکانات و نفوذ بالای آنها!
روزنامه گل
وحیدرضا عبدی نژاد - با چشم برهم زدنی رقابت‌های جام ملتهای آسیا در سال ۲۰۲۴ آغاز شد..انگار همین دیروز بود که تیم ملی ایران تا نزدیکی‌های فینال رفت و با بحث بی‌حاصل با داوری و بی دقتیهای بازیکنانمان (مقابل ژاپن) ناکام شد، یا همین تازگی بود که در نیمه نهایی با عراقی‌ها در کمال بدشانسی در ضربات پنالتی از حضور در مرحله بعدی یعنی نیمه نهایی باز ماندیم(دوره کی روش) یا انگار زمان زیادی از دوران خاطره انگیز جام ملتهای ۹۶ با آن نسل طلایی نمیگذرد که در کمال شایستگی برای حضور در فینال و البته لیاقت بالای مان برای قهرمانی در امارات ۹۶ (که به اذعان کارشناسان یک سر و گردن از بقیه تیم‌ها و ستارگانشان بالاتر بودیم) با چاشنی ناداوری و البته بدبیاری در ضربات پنالتی مقابل عربستان ناکام شدیم و به فینال نرسیدیم.به این روادید مقدمه وار اشاراتی داشتیم که بگوییم در اکثر مواقع تیم های ملی ما پرستاره و اسمی بوده و با وجود توانایی، استعداد ذاتی و نبوغ بازیکنانمان بعضاً به غیر از چاشنی بدشانسی بخاطر نبود امکانات لازم و شاید پایین بودن روحیه از جهت کمرنگ بودن حمایت‌های مالی و فقدان مدیریت بانفوذ و حرفه ای و نتیجتا برقرار نبودن بازی‌های آنچنانی تدارکاتی و محک قوی برای تیم ملی در بزنگاه‌های خاص بلای جان تیم ملی و رسیدن به فینال و نهایتا قهرمانی در جام ملتهای آسیا شده .با کنکاشی موشکافانه و واقع بینانه در اکثر ادوار مختلف جام ملتهای آسیا متوجه می‌شویم که در بیشتر این دوره‌ها از لحاظ بازیکن آماده و استعداد بالای نیروی انسانی کم نداشتیم و به غیر از مواردی مثل بعضاً کم دقتی یا بی‌دقتی برخی بازیکنان ، اکثراً به دلیل نداشتن مدیریت قوی و بانفوذ و امکانات بالا مثل سایر کشورهای عربی حتی کره‌ای‌ها و ژاپنی‌ها و... ضربات مهلک و جبران ناپذیر را در رقابت‌ها و جامهای اینچنینی مختلف متحمل شدیم.
ما در این دوره از بازی‌ها دیدیم که چه افتتاحیه پر زرق و برق و پرهینه‌ای را مثل افتتاحیه جام جهانی برگزار کردند و دیگر از امکانات حرفهای همین میزبان بازی‌ها و سایر کشورهای عربی چیزی نگوییم بهتر است چرا که همگان از شرایط سطح بالا و قدرتمند و نفوذ آن ها باخبرند .در همین دوره هم ما چشم امید به استعدادهای ذاتی و تجربه و توانمندی بازیکنان و هوشمندی آنها و تدابیر کادر فنی مان داریم که در میادین طاقت فرسای قطر بتوانیم حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشیم و اینبار موفق باشیم.
اما شروع همین دوره از بازی‌ها در صحت ادعای ما مهر تایید جالبی زد؛ چرا که دعوت از بزرگان پرافتخار و معتبر فوتبال آسیا که از کشورمان هستند و علاوه بر سران آسیایی مدیران فیفا هم برایشان احترام و ارزش بالایی قائل هستند بار دیگر باعث افتخار همه ما ایرانی‌ها شد.دعوت از بزرگانی چون حشمت مهاجرانی، علی دایی و مهدوی کیا که در مراسم‌های مختلف جام جهانی هم به عنوان مهمان ویژه حضور داشته اند نشان دهنده آن است که فوتبال آسیا چه احترام بالایی برای چهره‌های ماندگار فوتبال ما قائل است و به احترام و وجهه و اعتبار بالای آنها کلاه از سر برداشته است.در همین افتتاحیه بازی‌ها این نکته مهم می‌تواند تسکین دهنده حال و روز کمی نابسمان فوتبال این روزهای ما باشد که پر از مشکلات مختلف مالی و غیره است (یکی از آنها همان داستان نبود سیستم وار در فوتبال کشور ) .
در آخر اینکه اگر آنها به نفوذ بالای خودشان در مجامع بین‌المللی می‌نازند که حائز اهمیت هم هست ، ما هم چهره‌های بزرگ این چنینی داریم که همه این کشورهای سرمایه‌دار و با نفوذ عربی پس از سالیان سال همچنان در آرزوی داشتن یکی از این سرمایه‌های بزرگ هستند و همچنان فقدانش را حس میکنند.حال تصور کنید اگر فوتبالمان را از لحاظ امکانات و زیرساختها و و مدیریت کاردان پرتوان و غنی بکنیم با حضور این همه استعدادهای پیدا و پنهان چگونه می‌توانیم نه تنها در آسیا بلکه در فوتبال دنیا مدعی باشیم و یکه تازی کنیم.
به راستی که اگر ما حسرت نفوذ و امکانات و سرمایه‌های بالای اعراب و شیوخی که منابع دلارهای سرسام آوری هستند را میخوریم ، آنها هم همچنان حسرت داشتن علی دایی‌ها مهدوی کیاها و عابدزاده و پروین ها و... را می‌خورند. حتی از همین نسل فعلی و جدید آنها در آرزوی یک مهدی طارمی هستند و حسرت دارند که ای کاش بجای بوشهر چندین کیلومتر آنطرف تر و در سرزمین های عربی شان متولد میشد! اخیرا هم دیدیدم که چگونه پدیده جوان و مستعدی بنام حزباوی را بطور عجیبی برای خودشان و لیگ ستارگانشان قاپیدند!پس ای کاش حداقل در کشور خودمان بیشتر از وجود چنین بزرگان موثر و ارزشمندی برای پیشرفت فوتبالمان استفاده کنیم و خیلی بیشتر از قبل به آنها باور و ایمان داشته باشیم!
