روزنامه گل

دکتر فرزاد بیگی - در حالیکه به لطف معجزه باران؛ ترکیبات مرگ آور کربن از رخسار مملکت شسته میشد و در شرایطی که چندصد کیلومتر آنسوتر، فولاد مبارکه سپاهان هم نام نگون بخت اهوازی اش را به صلابه کشیده و برای رسیدن به صدر جدول بی تابی میکرد؛ شهرآورد سنتی پایتخت آغاز شد. حضور زنان، استفاده از «وی. ای.آر» با طعم داوران عراقی و البته حضور جواد نکونام روی نیمکت آبی ها از مولفه های منحصر بفرد دربی یکصد و دوم بود.

چنانکه انتظار میرفت و با توجه به روابط نه چندان دوستانه سرمربیان دو تیم؛ نبرد سرخابی ها با درگیری سکوها؛ تنش های کنار خط و اعتراض های درون زمین همراه بود.آنچه در این هیاهوی بسیار و جنجال فراوان قربانی شد و هرگز به چشم نیامد اما ارائه نمایشی دلچسب و چشمنواز از سوی چندین میلیاردی های پر ادعای دو تیم بود. مردانی که اگر همیت و همتشان را بیش از اعتراض به داور جنتلمن اما به شدت محافظه کار دربی ؛ متوجه دقت در پاس ها، تمرکز در ارسال ها و ظرافت در تکل ها کرده بودند؛ همه چیز رنگ و بوی دیگری یافته و شهرآورد به مسیر کاملا متفاوتی می رفت.

هفته هاست که به میدانداری کم حاصل پرسپولیس و فوتبال حداقلی استقلال عادت کرده ایم. سرخها علیرغم هماهنگی قابل تحسین در گردش توپ، کماکان فاقد خلاقیت و برنده گی لحظه آخری هستند. مشهودست که مشکل آنها به نداشتن گلزن تمام عیار محدود نمیشود و در واقع آنچه آنها را بی آزار و قابل پیش بینی کرده؛ از کار افتادگی قوه خلاقه خط هافبک است. فقدان یاسین سلمانی و با تأکید بسیار بیشتری وحید امیری از یکسو و افت فاحش و غیر قابل کتمان مهدی ترابی از سوی دیگر سبب عقیم ماندن بسیاری از زوج سازی ها و موقعیت پردازی های درون زمین شده و عنصر زیبایی و البته نتیجه بخشی را از نمایش های مالکانه سرخ ها گرفته است. ضمن آنکه دانیال و سعید صادقی حتی در بهترین روزهایشان هم نتوانسته اند به ایجاد توازن در تیم کمک کرده و جناح راست جوخه سرخ را به نقطه قوت و قابل اتکاء تبدیل کنند. بدون اغراق در بزرگنمایی نقاط ضعف این بازیکنان باید اذعان کرد که آنها هرگز مردانی برای روزهای سخت و باز کردن گره های کور نبوده، نیستند و نخواهند بود.

در سوی مقابل آبی ها هم از لحاظ سرمایه انسانی و توان فنی و هم از نظر فلسفه مربیگری به فوتبال حداقلی و نتایج اقتصادی دلبسته اند.آنها فصل گذشته و علیرغم حضور محبی و قایدی هم مجموعه ای متوازن و کامل نبودند.انبوه هافبکهای تدافعی و فقدان بازیگردان خلاق میانه میدان استقلال را به تیمی تک ساحتی و قابل پیش بینی تبدیل کرده است. همین است که گاها کارشان در مصاف با رقبایی مانند فولاد بخت برگشته خوزستان هم گره خورده و علیرغم برتری بی چون و چرا به تساوی قبل از دربی رضایت می دهند. البته تجربه نشان داده که بسیار بعید است نکونام حتی با در اختیار داشتن مجموعه ای کاملتر و کارآمدتر هم از این سیستم «کی روشانه» دست کشیده و به فوتبالی تهاجمی تر راضی شود. در هرحال جواد شاید تدابیر فنی پیچیده ای نداشته باشد و راه ساده تر و فلسفه سر راست تری را برای روزگار مربیگری اش برگزیده باشد( درست مثل نمایش های دوران بازی اش که فاقد خلاقیت و چشمنوازی اما کارآمد بود)؛ اما در نهادینه کردن همین تک نقشه های تکراری مورد علاقه اش مهارت داشته و دست کم تا کنون تیمش را در استانداردهای فوتبال ایرانی تجهیز و آماده کرده است. نکونام نخستین دربی روزگار مربیگری اش را با احتیاط فراوان آغاز کرد. هیجان، اضطراب و برافروختگی اش غیر قابل کتمان بود. تنش رفتاری موجود در هواداران و بازیکنان استقلال تا حدود زیادی بازتاب رفتار ناآرام سرمربی جوان و جاه طلب آبی ها بود. بدیهیست که برای او نباختن اولویت اول و پیروزی بر رقیب سنتی ایده آلی مسحور کننده باشد. نکونام برای تحکیم هرچه بیشتر جایگاه خود در میان هواداران به این امتیاز احتیاج داشت. همین است که وقتی گل تساوی به ثمر رسید از خود بی خود شده و تا حوالی نیمکت سرخ ها پیش رفت. با همه این حرفها عقب نشستن و دل بستن به سانترها، کاشته ها و اتفاقات غیر قابل پیش بینی دون شأن استقلال و شهرآورد پایتخت بود. جواد ممکن است فصل جاری را با دستآویز مشکلات و کمبود بازیکن سپری کرده و به این بهانه از فوتبال تهاجمی چشم پوشی کند. در دراز مدت و با فرا رسیدن نخستین نشانه های ناکامی اما این شیوه به بدترین شکل به پاشنه آشیل و نقطه ضعفی غیر قابل توجیه تبدیل خواهد شد. اتفاقی که کم و بیش در فولاد هم دیده شد و ادامه کار را برای آقای مربی غیر ممکن کرد.

هرچند نمایش نه چندان قابل دفاع غروب پنجشنبه غولهای تهرانی در انبوه تصمیمات جنجالی «وی. ای. آر»، رفتار سوال برانگیز رییس کمیته داوران در جایگاه ویژه ورزشگاه و سخنان عجیب کارشناس داوری تلویزیون در پشت صحنه به حاشیه رفت؛ بااینحال تردیدی نیست که سرخابی ها با چنین نمایش هایی به سختی قادر خواهند بود با سپاهان آماده، برخوردار و پر مهره «مورایس» رقابت کنند.آنها به وضوح به خلاقیت بیشتری نیازمندند.