روزنامه گل

در هوای آلوده تهران، پرسپولیس هوادارانش را فراخواند تا قبل از سفر به عربستان همه چیز نرمال و طبیعی به نظر برسد. این فضا حدود یک هفته بعد از روزی که بازیکنان و کادر فنی از رختکن بالا نیامدند و ساعتی بعد آن نامه عجیب را منتشر کردند، نشان از وضع رو به بهبود بیماری داشت که نفر اولش برای بازگشت تیم موضع متفاوتی برگزیده است. یحیی گل‌محمدی امروز حال و هوای متفاوتی داشت. بعد از حضور بازیکنان در زمین چمن ، او آخرین نفری بود که از رختکن بالا آمد و بین حلقه بازیکنان ایستاد و برایشان حرف زد.

سرمربی پرسپولیس سپس به سمت هواداران رفت و به آن‌ها خوشامد گفت تا در بازگشت به مرکز زمین تمرین را رسما آغاز کند. یحیی با همان خونسردی و آرامش همیشگی‌اش کار را آغاز کرد تا تمرین پرسپولیس برای بازی بزرگ با النصر جدی شود.

جدا از حضور یحیی و پا به توپ شدنش در زمین چمن شاید خیلی‌ها دوست داشتند از گل‌محمدی درباره این تاخیر دو روزه در سفر به ریاض بدانند و صحبت‌های یحیی درباره اینکه چطور دو جلسه تمرین در زمین النصر را از دست داد تا در هوای آلوده تهران بماند و ادامه دهد، می‌توانست جالب باشد اما گل‌محمدی اصلا طرف بچه‌های رسانه نیامد.

او در شروع تمرین مقرر کرده بود که سه نفر از بزرگترهای تیم با رسانه‌ها مصاحبه کنند و از همان اول خودش را کنار کشید اما با نزدیک نشدن به بچه‌های خبرنگار موضعش را صراحتا مشخص کرد تا سکوتش ادامه داشته باشد.

گل‌محمدی از همان روزی که بازیکنان با جلسه سه ساعته تصمیم به نوشتن نامه گرفتند از مصاحبه کردن و حرف زدن انصراف داد و امروز هم در همان پوزیشن ماند. شاید اگر یحیی می‌خواست حرفی بزند احتمالا باید به برخی کمبودها و مشکلات قبل از بازی با النصر اشاره می‌کرد و طبیعی بود که برخی دوباره به او حمله کرده و به بهانه‌جویی غر زدن متهمش کنند اما گل‌محمدی روی موضعش ایستاد و باز هم حرف نزد.

جالب اینکه او ابتدا تصمیم گرفته بود سه بازیکن بزرگتر تیم با رسانه‌ها صحبت کنند اما بعد از مصاحبه بیرو و امیری گفت همین دو نفر کافی است. نه خودش نفر سوم شد نه اجازه داد بازیکن دیگری حرف بزند.

اما وجه دوم شخصیت یحیی کاملا از آنچه با رسانه‌ها نشان داد، متفاوت بود. یحیی در مقابل تشویق‌های چندباره هواداران که او را امپراتور خطاب می‌کردند هر بار واکنش نشان می‌داد و با تماشاگران ارتباط خوبی برقرار کرد. مهم‌تر و جذاب‌تر اما ارتباط او با بازیکنان تیمش بود.

امروز یحیی گل‌محمدی کاملا در نقش یک بازیکن پرسپولیس فرورفته بود و طوری تمرین می‌کرد که انگار خودش دو روز دیگر باید در عربستان به میدان برود. یحیی حضور فعالی در آیتم آقا وسط داشت. با بازیکنان شوخی می‌کرد، سر آن‌ها غر می‌زد و برای بازپس گیری توپ مثل یک بازیکن آماده می‌جنگید.

گل‌محمدی امروز و در فاصله دو روز مانده تا بازی النصر شبیه بازیکنی بود که به‌خاطر کلی مشکلات درون خانوادگی شخصیتی دوبعدی پیدا کرده است. دو بعد متفاوت و دور از هم که باعث شده بود او شخصیتی پارادوکسیکال در تمرین امروز داشته باشد. از یک طرف سعی می‌کرد با تیم و هواداران بجوشد و شبیه یک مربی سرحال باشد که انتظار یک شو بزرگ را می‌کشد و از طرف دیگر چیزهایی درون خود داشت که اصلا نمی‌خواست کسی از آن‌ها سر در بیاورد.

بُعد اول همان چیزی بود که او در قبال رسانه‌ها نشان داد؛ یک مربی فکور و ساکت که حوصله سر و کله زدن با خبرنگاران و سوال و جواب‌هایی که ممکن است او را به جاهای خطرناکی بکشاند، ندارد. بعد دوم اما مربوط به همان شخصیتی است که با بازیکنان می‌جوشید، شوخی می‌کرد غر می‌زد و به نوعی بین آن‌ها حل شده بود.

این تصویری از یک سرمربی پرشور، آماده و پرانرژی برای دوشنبه سرنوشت‌ساز است: در پس این هیجان، یحیی دوباره مسیر بازگشت به اوج را مرور می‌کند.

یحیی مثل تیمش روی النصر و راه‌های شکست این تیم متمرکز شده تا کاری که خیلی‌ها فکر می‌کنند فقط با معجزه می‌تواند اتفاق افتد را در ریاض اجرا کند. این اتفاق می‌تواند دوباره او را به صدر اخبار برگرداند و تمجیدها دوباره از این مربی شروع شود، هر چند تا همین‌جا نیز او در نقش یک امپراتور هر آنچه که باید یک مربی برای پرسپولیس می‌کرد را انجام داده است.