روزنامه گل
حتی آماتورترین مخاطبان فوتبال هم با تماشای جریان نیمه دوم بازی با استقلال تاجیکستان میفهمیدند که پرسپولیس از این بازی برنده بیرون نخواهد آمد. تیم یحیی گلمحمدی به شکل غریبی در حال اداره بازی بود تا با همان یک گلی که از روی ضربه ایستگاهی به دست آورد، سه امتیاز را به تهران بیاورد. این دقیقا همان اشتباهی است که پرسپولیس در بازی با نفت آبادان مرتکب شد و در آخرین ثانیهها، روی تنها حضور حریف درون محوطه جریمه سرخها گل مساوی را دریافت کرد. شگفتانگیز است که پرسپولیس حتی نمیتواند از مسابقه پنج روز پیش درس بگیرد و باز مرتکب همان اشتباه میشود.
در حالی که مرور سر و شکل بازی در دقایق ابتدایی به وضوح نشان میدهد استقلال تاجیکستان تیم آسیبپذیری بود و میشد با حفظ فشار روی دروازه آنها به گلهای بیشتر رسید، پرسپولیس ترجیح داد دنبال حفظ نتیجه باشد؛ فرایندی دشوار که انجام موفقیتآمیز آن در طول تقریبا ۷۰ دقیقه در زمین حریف غیرممکن به نظر میرسید. آن هم با این ساختار دفاعی ویران پرسپولیس که این اواخر مثل آب خوردن به همه رقبا فرصت گل میدهد. فراموش نکنیم سرخپوشان در دیدار برابر ملوان هم خوشاقبال بودند که چند توپ حریف مخصوصا روی ضد حمله ثانیههای پایانی به گل تبدیل نشد، وگرنه بحران امروز میتوانست عمیقتر باشد.
نهایتا باید از یجیی گلمحمدی پرسید دلیل این همه اعوجاج و نوسان پرسپولیس چیست؟ چطور تیمی که برابر الدحیل در قطر آن فوتبال را بازی میکند، تبدیل به این مجموعه ضعیف و بیسامان در سه بازی اخیر میشود؟ چرا مدافعان سابقا سختگیر قرمزها حالا اینقدر سخاوتمندانه موقعیت گل میدهند و چطور پرسپولیسی که اواخر فصل گذشته در اصفهان چهار گل به سپاهان میزد، این چنین در پیله هراس فرو رفته و دنبال آن است که هر بازی را با حداقل نتیجه ببرد؟ بله؛ مصدومیتها مهم هستند، اما قبول کنید این فاصله عظیم را توجیه نمیکنند.
#پیج رسمی روزنامه گل