روزنامه گل

دکتر فرزاد بیگی - دو سال بعد از آن روزی که «ادی هاو» هدایت «نیوکاسل» را پذیرفت؛ تیم او موفق به ثبت نتیجه ای شد که نشان دهنده تحولی چشمگیر و هیجان انگیز است. یک پیروزی دیوانه وار با اتکاء بر یک تصمیم بحث برانگیز دیگر از کمک داوران ویدیویی. داوران پرده نشین در اتفاقی بینظیر پس از سه بار تغییر رأی در نهایت حکم به صحت گل چالش برانگیزی دادند که بوسیله « آنتونی گوردون» به ثمر رسید. اعتراض طولانی مدت توپچی ها حاصلی نداشت. آنها با همین یک گل نخستین شکست فصل را پذیرفته بودند. بنرها و دست نوشته های غرور آمیز در نقاط مختلف «سنت جیمز پارک» به اهتزاز درآمدند:«ارتش سیاه و سفید ادی هاو»؛ «ما اینجا نیستیم، که تنها جزیی از فرآیند برگزاری لیگ باشیم؛ ما اینجاییم تا رقابت کنیم و بجنگیم.» در ضمن یک هوادار 40 ساله متعصب به قولی که داده بود وفادار مانده و به سبب غلبه بر «منچستر یونایتد» در جام اتحادیه؛ عکس تیمیِ «نیوکاسل» را بر اندامش خالکوبی کرده بود.

تکل بیرحمانه «جوئنیلتون» روی پای « دکلان رایس» در واپسین دقایق وقت تلف شده بازی، سمبل و نماد کاملی از «نیوکاسل» جنگنده و خستگی ناپذیری بعد از ظهر شنبه بود.باور کردنی نیست. این آیا همان تیمی است که تنها دو سال نیم پیش – پشت درهای بسته و در ورزشگاه بدون تماشاگرشان- با نتیجه دو بر صفر مغلوب «آرسنال» شده و تا رده شانزدهم سقوط کرده بود. این روزها اما آنها به رقیب مستقیم «توپچی های لندنی» و دیگران بزرگان سنتی لیگ جزیره تبدیل شده اند. حالا بهتر میشود دلیل «هاو» برای پذیرفتن پیشنهاد هدایت «کلاغ ها» را درک کرد. در هر حال آنها با غلبه بر «آرسنال»؛ برای نخستین بار از 2012 تاکنون توانستند چهار بازی خانگی پیاپی را بدون گل خورده و با کسب پیروزی به پایان رسانند.

«هاو» به سبک تهاجمی که در «بورنموث» پایه گذاری کرده بود وفادار ماند و همان شیوه را در «نیوکاسل» تداوم بخشید و کامل کرد. مربی اما ترجیح میدهد در جشن های داخل رختکن و عکس های یادگاری بعد از هر پیروزی، پشت سر کارمندان و آنالیزورها پنهان شود و در این جور پایکوبی ها زیاده از حد به چشم نیاید. تک گل مسابقه علیرغم چالش برانگیز بودنش؛ نشان دهنده جنگندگی و جاه طلبی و امیدواری پسران «هاو» در تردید آمیزترین لحظات است. تیمی که به راحتی دست هایش را بالا نمی برد و بر سر هر موقعیتی مبارزه میکند.همین است کخ «میکل آرتتا» درباره اهمیت کار «هاو» و دگرگونی بوجود آمده در « سنت جیمز پارک» صحبت کرده و اعتراف میکند که بازی در این ورزشگاه و مواجهه با «کلاغ ها» یکی از دشوارترین قرعه ها برای هر باشگاهی خواهد بود.

ماهمه این حرفها «آرتتا» از تصمیم داوران بازی و تعلل، تردیدو در نهایت پذیرفتن گل دقیقه شصت و سوم بسیار خشمگین و ناامید بود و از این بی تصمیمی عجیب و غریب و بیسابقه با عنوان« یک سرافکندگی و شرمساری مطلق» نام برد.طعنه آمیز آنکه در زمان بررسی گل مورد اشاره؛ گوینده ورزشگاه؛ پرکارترین و در عین حال سردرگم ترین فرد در کنار زمین بود. او یکبار بررسی خروج توپ از خط طولی زمین، یکبار بررسی احتمال وقوع خطا و در بار سوم بطرز کاملا خنده داری بررسی احتمال آفساید را اعلام کرد. این در حالی بود که داور چهارم در تمام این مدت انگشت اشاره اش را در گوش راست خود گرفته بود. از سوی دیگر «هاو» که بشکل کاملا متفاوتی نگران شده بود با اشاره به آن لحظات گفت: «با هر بررسی که انجام می شود، شما فکر می کنید که آنها احتمالاً چیزی [اشتباه] در آن پیدا خواهند کرد.»

سوت پایان بازی اما باعث جوش و خروش بازیکنان و کادر فنی میزبان شد. آنها در پس زمینه ای از ترانه های نوستالژیک و به خاطره انگیزی که پخش میشد؛ پایکوبی میکردند. چیزی که مسلم است اینکه حال «کلاغ ها» خوب است و «ارتش سیاه و سفید ادی هاو » در چهار جبهه مشغول نبرد است. «هاو» در حالیکه مشت هایش را گره کرده بود به جایگاه ویژه و درست مکانی که «گرت ساوتگیت» نشسته بود خیره شد. در این احوالات گوینده ورزشگاه یادآوری کرد که بازی بعدی تیم برابر «بوروسیا دورتموند» و در آلمان خواهد بود. هواداران با تمام وجود خوشحال بودند. هرچه که هست اینروزها منطقه «تاین ساید» و بویژه اطراف «سنت جیمز پارک» روزگار هیجان انگیز و پر امیدی را پشت سر میگذارد.