روزنامه گل

دکتر فرزاد بیگی - اگر انواع و اقسام نشانه های ناکارآمدی و بی تدبیری فدراسیون فخیمه فوتبال و زیر مجموعه های آن از در و دیوار پیداست و اگر هیچ امیدی به بهبود اوضاع در حوزه مدیریت پنج ستاره ها دیده نمیشود؛ بااینحال این حضرات کماکان بی رقیبی شان را در خلق شائبه بی دلیل، تبدیل فرصت به تهدید و سرانجام هزینه تراشی و بحران سازی های خلق الساعه و نبوغ آمیز حفظ کرده و با تمام توان به طی طریق در این مسیر خانمان برانداز ادامه میدهند.

در میان انبوه تدابیر ایذایی دوستان؛ انصافا معرکه «سقف بودجه» چیز دیگریست. یک ابر بحران خودساخته و کاملا بی دلیل که از پیش فصل لیگ بیست و سوم آغاز شده و تا اطلاع ثانوی و تا یک حماسه سازی به مراتب بزرگتر ادامه خواهد داشت. آیا چنانکه طرفداران «تئوری توطئه» و مشکوکان بالفطره تصور میکنند طرح موضوع «سقف بودجه» و ملحقات آن؛ حاصل اتاق فکری مخوف در نیمه تاریک ساختمان سئول بوده و مشاوران سایه نشین و کار کشته این راه فرار را برای ایجاد هیاهویی پر سر و صدا در جهت کم رنگ کردن سایر ناکارآمدیها، شکست ها و تحقیرها طراحی و تدارک کرده اند؟ آیا غائله موجود؛ نمایشنامه ای برای تحت تأثیر قرار دادن برنامه ریزی اسفناک و دائما در حال تغییر لیگ، قضاوتهای پر اشتباه، فقدان ادامه دار «وی . ای . آر»، حذف تحقیر آمیز تیم ملی امید، بی نتیجه ماندن موضوع حق پخش، افتضاح پاداش ها و سایر کهنه زخم های به چرک نشسته است؟

این انگاره میتوانست درست باشد؛ اگر از میزان واقعی نبوغ، هوشمندی و آینده نگری زعمای «سئول نشین» بی خبر بودیم. بسیار بعید است که این جماعت حتی در جهت لاپوشانی و قلب حقیقت به سود خود دارای چنین جربزه و جنمی باشند. این قبیل طراحی های چند منظوره، زمانبر و دنباله دار؛ برای بزرگوارانی که اوج هنرشان دهن کجی به مخاطب، استفاده از عبارات توهین آمیز در مصاحبه ها و بسخره گرفتن افکار عمومی است؛ زیاده از حد رویایی و دور از دسترس بنظر میرسد. این بندگان خدا آخر نبوغشان توسل به روزمره گی و دل بستن به غبارگرفتگی واقعیات و پنهان شدن نهایی حقیقت است.

در هرحال فارغ از انگیزه های پیدا و پنهان طراحان مقررات سقف بودجه؛ بسیاری از سرد و گرم چشیده های فوتبال از همان آغاز بر بیهودگی ایجاد محدودیت مذکور تأکید کرده و درباره عواقب محتوم و ناگزیر چنین محدودیت هایی هشدار داده بودند. کاملا آشکار بود که این مقررات حتی اگر بوسیله بیدارترین وجدانها و بر اساس پسندیده ترین نیات هم ارائه شده باشد؛ در فضای غیر شفاف باشگاهداری ایرانی کارایی نداشته و محکوم به شکست خواهد بود. معلوم بود که محصول واقعی این مقررات جز افزایش اقدامات غیر قانونی، دامن زدن به گردش نامتعارف مالی، رو نمایی از قراردادهای محیرالعقول ،داغ شدن بازار اتهام زنی و در نهایت خدشه دار شدن هرچه بیشتر اعتماد عمومی نخواهد بود.

از همان روزی که تغییر، تعبیر و تفسیر شبهه برانگیز یکی از تبصره ها سبب جنجال در ثبت قرارداد تبریزیها شد؛ تا بعدتر که غائله سقف بودجه دامان سپاهان و پرسپولیس را گرفت، مشخص بود که این قصه سر دراز داشته و این موج به راه افتاده، به همین سادگی سر باز ایستادن نخواهد داشت. نه چرایی و چگونگی محاسبه کسر امتیازها و اعمال جریمه ها آشکار شد و نه کسی در باب شیوه حل مشکل سپاهان و ثبت نهایی قرارداد همه بازیکنان آن باشگاه توضیح قانع کننده ای داد. باز گلی به گوشه جمال مدیر باشگاه اصفهانی که با صراحت و با صدای بلند تصریح کرد که ترجیح میدهد در اینباره سکوت کند؛ والا بودند و هستند کسانی که با سخیف ترین شیوه های ممکن و با تمهید نمایشنامه های نخ نما شده و توسل به سورئالیسم افراطی بر طبل وفاداری و تعصب بازیکنان کوبیده و مدعی اتفاق افتادن رویدادی شدند که فرسنگها با واقعیات موجود حاکم بر فوتبال ایران فاصله دارد. کاش حضرات نیز با کمی تلاش بیشتر به بندی و تبصره ای متوسل شده و تا این اندازه به واپسین ارزش های در شرف نابودی آویزان نمیشدند. کاش اگر نه برای قاطبه اهالی فوتبال، دست کم برای شعور و درک هواداران باشگاه خودی اهمیت بیشتری قائل شده و هر عددی را بعنوان مبلغ قرارداد انتشار نمیدادند. رفتار دوستانی که اینروزها بر طبل طلبکاری کوبیده و بلا انقطاع در حال متهم کردن دیگران هستند؛ بطرز آزار دهنده ای یادآور عبارت تاریخی «گوبلز» وزیر تبلیغات آلمان هیتلری است. او عقیده داشت: « دروغ هرچه بزرگتر باشد؛ باورش آسانتر خواهد شد.»

رسیدن به این حد از قلب واقعیت در فوتبالی که بیش از هر چیز به شفافیت، صراحت و عدالت نیاز دارد؛ محصول اسف بار طراحی بی وقت و بدون فکر مقرراتیست که جز خلق حواشی جدید و غیر واقعی تر شدن فضای فوتبال، آورده ای نداشته است. قانون مرده به دنیا آمده ای که هواداران را رودر روی یکدیگر قرار داده و باشگاه ها را به دروغگویی و پنهان کاری هرچه بیشتر ناگزیر کرده است. در این میان تأمل برانگیزتر از همه احوالات تریبون داران و قلم بدستانی است که در حمایت و در توجیه هرچه بیشتر سیاستهای باشگاه متبوعشان چنان پیش رفته و آنقدر حق بجانب و مومنانه به وارونه جلوه دادن حقیقت مشغولند که آدم دلش نمی آید این جهد بلیغ را باور نکرده و دروغ بزرگشان را راست فرض نکند.