روزنامه گل

۹ ماه مانده به «یورو 2024» آلمانها در اندیشه شروعی دوباره اند. اینبار با «جولیان ناگلزمن». مرد جوان علیرغم حضور نه چندان درخشان در «بایرن مونیخ» نامزد بالقوه بسیاری از تیم های بزرگ بوده و سرانجام به نیمکت «مانشافت» رسیده است. ایجاد تعادل، ثبات، تداوم؛ تغییر سبک و شیوه بازی و هم چنین استفاده بهینه از پتانسیل قابل توجه استعدادهای جوان و ملی پوشان باتجربه تر مهم ترین وظیفه سرمربی جدید ژرمن هاست. چیزی به عنوان کمبود زمان وجود ندارد. همین یکسال پیش و در قطر 2022 «ولید رکراکی» به همراه تیم شگفت انگیز مراکش نشان داد که سرمربیان کارآمد توانایی تغییر اوضاع و موفقیت در عرض چند ماه را خواهند داشت.

«ناگلزمن» استعداد خارق العاده ای دارد. او قابلیت هایش را قبل از 30 سالگی و در زمانی که «هوفنهایم» را از منطقه سقوط در بوندسلیگا؛ به لیگ قهرمانان اروپا هدایت کرد؛ نشان داده است. بااینحال هنوز نتوانسته یک تیم بزرگ را به مجموعه ای قوی تر تبدیل کرده و در شرایط بهتری قرار دهد. «ناگلزمن» اگرچه موفق شد «لایپزیش» را در بالاترین سطوح رقابت با بزرگان آلمان حفظ کند؛ اما هرگز فاصله با «بایرن مونیخ» را از بین نرفت و تیم او نتوانست از غول «باواریایی» پیشی بگیرد. چنان که بعدتر با «بایرن» هم به توفیقی بیشتر از فتح «بوندسلیگا» نرسید. بااینهمه حضور در مونیخ بر تجربه و اعتبارش افزود و راهش را برای رسیدن به نیمکت تیم ملی هموار کرد.

نکته نگران کننده اما شائبه پرداخت دستمزد نجومی به سرمربیان تیم ملی آلمان است. گفته می شود «هانسی فلیک» در زمان هدایت آلمانها سالانه 6.5 میلیون یورو درآمد داشته است. ظاهرا «ناگلزمن» هم سالانه 4.6میلیون یورو عایدی خواهد داشت. این پول بسیار زیادی است. اتحادیه فوتبال آلمان هرگز نمیتواند با باشگاه هایی مانند «بایرن مونیخ» رقابت کرده و پرداخت هایی در سطح مربیان و بازیکنان شاغل در ابر باشگاه های اروپایی داشته باشد. با توجه به اینکه تیم ملی تنها 10 تا 15 بازی در سال انجام میدهد ؛ بنظر نمیرسد دستمزدی بیش از دو میلیون یورو ضروری باشد. از سوی دیگر اتحادیه فوتبال آلمان ( DFB) نماینده باشگاه های آماتور، بوندسلیگای زنان، داوران و حدود هفت میلیون عضو است و مسوولیت سامان دهی فوتبال کودکان، استعدادیابی و بهینه سازی اشکال مختلف رقابتها را بر عهده دارد. این اتحادیه تنها بخاطر حمایت از تیم ملی و بزرگترین باشگاهها بوجود نماینده و روا نیست که وظیفه اجتماعی، آموزشی اش در ترویج ورزش فوتبال، تحت تأثیر هزینه های تیم ملی قرار گرفته و کمرنگ شود.

نگاهی به تاریخ همیشه راهگشا بوده است. قبلتر سرمربیان تیم های ملی وظایفی فراتر از هدایت تیم بر عهده داشته و در امر آموزش به اتحادیه فوتبال کمک میکردند. از جمله«سپ هربرگر» و «هلموت شون» که آلمان غربی را در جام های جهانی 1954 و1974 به عنوان قهرمانی رساندند؛ طی سالهای متمادی به آموزش مربیان و برگزاری سخنرانی ها و کنفرانس های فنی متعهد بودند. حالا اما همه چیز باژگونه شده و قراردادها کاملا یکطرفه منعقد میشود. بیش از آنکه صلاح فوتبال آلمان در نظر گرفته شود؛ مصلحت و منفعت فردی مربیان در اولویت قرار دارد. به عنوان مثال قرارداد «ناگلزمن» به 9 ماه محدود شده است تا او پس از پایان رقابتهای قهرمانی اروپا به حرفه باشگاهی اش بازگردد.

هرچند هرگز نمیتوان زمان را به روزگار سرمربیان پیش گفته بازگرداند؛ اما مطمئنا اندکی بازگشت به ریشه ها و باز تولید ارزشهای غبار گرفته، بد نخواهد بود. علاوه بر مربیان، بازیکنان هم میتوانند به این فرآیند کمک کنند. بهترین بازیکنان تیم ملی دست کم بین 10 تا 20 میلیون یورو در سال درآمد دارند. برای آنها صرف نظر کردن از پاداش یکصد هزار یورویی جام جهانی اهمیت چندانی ندارد. ضمن آنکه با چشم پوشی از این مبلغ در واقع از مملکتی که اسباب موفقیت، نام آور شدن و کسب ثروت را برایشان فراهم کرده؛ قدردانی میکنند. این قبیل اتفاق ها باعث نزدیکی هرچه بیشتر فوتبال به جامعه شده و اتحادیه فوتبال آلمان را در ایجاد برابری جنسیتی یاری داده و زمینه ساز ایجاد منابع مالی برای توجه سزاوارانه تر به موفقیت های تیم ملی زنان و سایر تیم های ملی میشود.

در هرحال «مانشافت» این فرصت را دارند که در کمتر از یکسال آینده و در تورنمنتی خانگی سبب افتخار ژرمنها شود. حضور در چنین رقابتهایی و بخت قهرمانی اروپا در خانه تنها یکبار نصیب هر ورزشکار میشود. پیروزی ارزشمند در برابر فرانسه نشان داد که هواداران کاملا آماده جشن گرفتن این رخداد تاریخی هستند و «دورتموند» مکانی ایده آل برای این حماسه تاریخی است. نکته بااهمیت اما اینست که زعمای فوتبال آلمان و زمام داران نیمکت تیم ملی کسب توفیق در یورو 2024 را نه فرصتی برای پیشرفت فردی، بلکه مجالی برای تحقق یک هدف ملی تلقی کنند.اگر همه «ما» را بالاتر از «من» تلقی کنند؛ کسب دستاوردی بزرگ دور از انتظار نخواهد بود.

منبع گاردین. نویسنده:«فیلیپ لام» کاپیتان اسبق تیم ملی آلمان