روزنامه گل

دکتر فرزاد بیگی - وقتی در کمتر از 48 ساعت سه بار صدر جدول دست به دست میشود؛ یعنی رقابتهای لیگ برتر به روزهای حساس نزدیک شده و هفته های نفسگیر بیشتری در پیش خواهد بود.یعنی فوتبال هنوز زنده است، نفس میکشد و میتواند در این تنگناهای فیل افکن اقتصادی سبب نشاط اجتماعی شده و آستانه تاب آوری جامعه را افزایش دهد. دریغ که بی تدبیری، فقدان شفافیت،زمینهای نامناسب، تعطیلی، توقف و تغییرات بسیار در برنامه بازیها، سلطه لابیگری و سازشکاری بر قوانین و مقررات و از همه تلخ تر، تکراری تر و ناگوارتر نبود تکنولوژی «کمک داور ویدیویی» اجازه نمیدهد که فوتبال ایرانی رو بجلو حرکت کرده و با گذر از نام های غالبا پا به سن گذاشته حاضر در لیگ، به چشمه زاینده استعدادهای نوظهور تبدیل شود.اگر در این واویلای ناکارآمدی و وانفسای استبداد رأی کار بدستان فدراسیون هنوز فوتبالی وجود دارد، اگر هنوز در این دشت سترون شده بد صاحب، پدیده ای رخ نموده و اسباب امیدواری میشود، اگر در نمایش برخی تیم ها، گوشه هایی از فوتبال مدرن قابل رویت است و اگر کورسویی از امید به موفقیت و پیروزی در میادین بین المللی در اذهان اهالی فوتبال باقی مانده است؛ نه بخاطر تدابیر و برنامه ریزیهای بلندمدت و کارشناسی شده حضرات، که به دلیل پتانسیل بالقوه ایست که در این خاک زر خیز و فرزندان برومندش وجود داشته و خواهد داشت.تردیدی نیست که آنچه اکنون و صدقه سر جماعت پنج ستاره حاکم دیده میشود؛ حداقل توانایی های فوتبال ایرانی است. چگونه میتوان از لیگی چنان فرسایشی که تا همین جا با دو تعطیلی بزرگ مواجه شده و قرار است تا نیمه تابستان آینده ادامه یابد، انتظار پویایی داشت؟ اظهار نظر برخی سرمربیان لیگ برتر در خصوص عدم برگزاری بازیهای ملی در« فیفا دی» پیش رو؛ نه از سر خودخواهی و ارجحیت منافع باشگاهی، که نشان دهنده نهایت درماندگی و اضطرار جماعتیست که تکلیف فردایش را نمیداند و عملا قادر به طراحی هیچ نقشه راه بلند مدتی نخواهد بود.

کاربدستان سازمان لیگ و زعمای فدراسیون طوری از ضرورت حمایت از تیم های ملی سخن میگویند؛ که گویی این نخستین بار در تاریخ است که لیگ داخلی و رقابت های ملی تداخل داشته اند.فوتبال و امورات آن گروگان آدم های نابلدیست که نه آنقدر آزاده اند که کار را به اهلش بسپارند و نه آن اندازه با فراستند که از تجارب سایر ممالک استفاده کنند.اگر قرار بر انجام باری به هر جهت رقابتهاست (که صد البته چنین بنظر میرسد) حرفی نیست؛ اما اگر هدف از برگزاری بازیهای لیگ شکوفایی فوتبال و گسترش هرچه بیشتر آن در میان نسل نوخاسته است؛ راه و روش کنونی به هیچ ناکجاآبادی نرسیده و نخواهد رسید.

در شروع دوباره لیگ و در همین هشت بازی برگزار شده دست کم دو جنجال بسیار بزرگ داوری وجود داشته و نتیجه دو بازی را تحت تأثیر قرار داده است.در هر دو صحنه به نظر میرسد توپ وارد دروازه شده و داوران از تشخیص گل عاجز مانده اند. بر باشگاه ها، مدیران، مربیان و بازیکنان هرجی نیست و در همه جای دنیا به وجود شائبه های داوری اعتراض میشود. بدیهیست که در فقدان «وی ای آر» و در نبود تکنولوژی خط دروازه این جنجالها افزایش یافته و این شائبه ها پر رنگتر بوده و باشگاههای متضرر به وجود عدالت شک خواهند کرد.با از بین رفتن اعتقاد به امکانپذیر بودن رقابت منصفانه سنگ روی سنگ بند نخواهد شد.وقتی باشگاه بانفوذ و برخوردار اصفهانی احساس مغبون بودن کند؛ تکلیف مجموعه های کوچکتر و بی یار و یاورتر مشخص است.

هشداری جدی برای زعمای امور و کاربدستان فوتبال ایران؛ اعتماد از دست رفته را بسختی میتوان احیاء کرد و شائبه وجود بی عدالتی سازمان یافته، بنیان فوتبال ایرانی را بر باد خواهد داد. هرچند نبوغ تان را در برنامه ریزی لیگ، تدارک و تجهیز تیم های ملی، رایزنی با فیفا و ای اف سی و استیفای حقوق فدراسیون و باشگاهها را دیده ایم و سقف توانایی هایتان را میدانیم؛ بااینحال از این یادآوری چندباره گریزی نیست: «وی ای آر»، تکنولوژی خط دروازه، هدست، آموزش مستمر و صد البته و بیش از همه رسیدگی به حق الزحمه داوران مهم ترین و عاجل ترین وظیفه تان است. هیچ عذر و بهانه ای آن اندازه بزرگ نیست که حضرات را از پرداختن به این امور حیاتی باز دارد. خوب یا بد و درست یا غلط حیات و ممات فوتبال به دست شماست. فوتبال و هر رقابت دیگری در نبود عدالت و زیر سایه شائبه های اعتماد سوز خواهد مرد. تا فرصت باقیست کاری کنید و دست کم در این یک مورد سربلند شوید.