روزنامه گل

نمایش پرسپولیس در هفته دوم لیگ قهرمانان آسیا مقابل الدحیل قطر، زمین تا آسمان با فوتبالی که این تیم در روز اول در بازی با النصر بازی کرد، تفاوت داشت. به قول فوتبالی‌ها بازی دوحه 2نیمه متفاوت داشت؛ با این تفاوت که در نیمه‌اول پرسپولیس خوب بود و در نیمه‌دوم پرسپولیس خوب‌تر! این تیم با ارائه یک فوتبال جسورانه و چشم‌نواز، در حالی با تنها گل امید عالیشاه موفق به شکست رقیب قدرتمند قطری شد که فرصت‌های دیگری هم برای زدن گل‌های بیشتر داشت. در حقیقت الدحیل غیراز بخشی از اواسط نیمه‌اول، در تمام طول مسابقه تسلیم سرخ‌های ایران بود و همه از تماشای این مسابقه لذت بردند.

چرا ارزشمند بود؟

دلایل زیادی وجود دارد برای اینکه ارزش برتری پرسپولیس مقابل الدحیل را بیش از 3امتیاز بدانیم. نخست آنکه قرمزها با این برد به جدول لیگ قهرمانان آسیا بازگشتند. شاید اگر پرسپولیس این مسابقه را با 3امتیاز کامل ترک نمی‌کرد، باید آماده وداع زودهنگام شاگردان یحیی گل‌محمدی با لیگ قهرمانان می‌شدیم اما آنها در بهترین زمان ممکن خاطره تلخ بازی با النصر را شستند و بردند. دوم اینکه پرسپولیس این برد را در غیاب 3نفر از بازیکنان اصلی‌اش به‌دست آورد. میلاد سرلک محروم بود و وحید امیری و مهدی ترابی هم به این بازی نرسیدند. در چنین شرایطی شاید خیلی‌ها انتظار داشتند پرسپولیس مقابل یاران کوتینیو و اولونگا در موضع ضعف قرار بگیرد اما اتفاقی که رخ داد کاملا برعکس بود و آمار و ارقام پایانی بازی هم به وضوح حکایت از برتری قاطع پرسپولیس داشت. سوم هم اینکه تیم یحیی در این میدان فقط یک پیروزی ساده به‌دست نیاورد، بلکه این 3امتیاز را با ترکیبی از فوتبال زیبا و چشم‌نواز حاصل کرد که باعث افزایش امیدواری هواداران نسبت به آینده این تیم شد.

چه چیزهایی فهمیدیم؟

2نکته در این بازی کاملا شاخص بود؛ نکته اول که بین کاربران شبکه‌های اجتماعی هم بسیار مورد اشاره قرار گرفت، ارتقای کیفی سطح بازی پرسپولیس در چمن هموار ورزشگاه دوحه بود. این موضوع آشکارا نشان داد اگر پرسپولیس زمین خوب داشته باشد، فوتبال خوب هم بازی می‌کند. چه حیف که چمن آزادی این امکان را از تیم ایرانی گرفته است. نکته دوم اینکه دوباره یادمان آمد پرسپولیس چه تیم پرمهره و باکیفیتی است. غیراز آنهایی که نبودند، قرمزها در زمین از وجود ستاره‌هایی همچون علیرضا بیرانوند، مرتضی پورعلی‌گنجی، محمدحسین کنعانی‌زادگان، دانیال اسماعیلی‌فرد، مسعود ریگی، سروش رفیعی، امید عالیشاه، یاسین سلمانی و سعید صادقی سود می‌بردند که اغلب آنها هم شب خوبی را پشت سر گذاشتند. این تیم باید بیش از اینها قدر خودش را بداند.

افسوس چه چیزی را خوردیم؟

حتی در همین شب درخشان هم باز پرسپولیس نکته‌ای برای افسوس خوردن باقی گذاشت؛ اینکه این تیم چرا نباید یک مهاجم کارآمد و استاندارد داشته باشد. درصورت حضور چنین فورواردی، شاید نتیجه بازی با الدحیل می‌توانست قاطع‌تر از این حرف‌ها باشد. حالا این بازی به خیر گذشت اما اگر پرسپولیس این خلأ را پر نکند، شاید در مسابقات بعدی تاوان سنگینی بدهد.