روزنامه گل

دکتر فرزاد بیگی - کیش و مات، نمایش درخشان سرخ ها در قطر، برتری بی حرف و حدیث بر رقیب ثروتمند و تجهیز شده، زمینگیر شدن «کوتینیو» و رفقا در زمین خودی، دریغ از این مجموعه هماهنگ که محکوم به میزبانی در سنگلاخ آزادیست. در شبی که همه چیز تحت الشعاع حوادث عجیب و غریب نقش جهان و لغو غیر منتظره نبرد «الاتحاد» و سپاهان قرار داشت؛ پرسپولیس دست بکار بزرگی زد و علیرغم غیبت ستاره های بی جانشینی مانند ترابی، امیری و سرلک؛ با ارائه نمایشی مدرن، کم نقص و فراتر از انتظار بر«الدحیل» چیره شد. این برتری محسوس، جز با اشراف اطلاعاتی و شناخت دقیق از نقاط ضعف و قوت رقیب امکان پذیر نخواهدشد.آنالیز موثر و اتخاذ نقشه راه درست از سوی کادر فنی به همراه اعتماد به نفس، انگیزه و مبارزه جویی خدشه ناپذیر بازیکنان؛ پرسپولیس را به جوخه ای شجاع، حمله ور و غیر قابل مهار تبدیل کرده بود.

این نمایش درخشان حاصل بلوغ تاکتیکی سرخها و هماهنگی رشک برانگیز آنها در اجرای دستورات گل محمدی است. سرخها قبلتر و بویژه در نبرد با فولاد خوزستان و حتی ذوب آهن نشانه هایی از این جهش خارق العاده را به نمایش گذاشته بودند.شیوه به ثمر رسیدن واپسین گل پرسپولیس در لیگ و مالکیت توپ کم نظیر شاگردان یحیی در به ثمر رسیدن آن گل، تنها گوشه ای از گردش توپ خلاقانه و ویرانگریست که هر حریفی را تحت فشار قرار داده و ناگزیر به عقب نشینی و اشتباه خواهد کرد.

آنچه در چمن هموار و دلخواه «عبدالله بن خلیفه» دیده شد و اسباب حیرت اهالی فوتبال ایرانی را فراهم کرد؛ نه نمایش هماهنگ و مالکیت توپ هدفمند و مسبوق به سابقه سرخها که شجاعت کمتر دیده شده یحیی و اعمال پرس شدید در بازی های خارج از خانه و در نبرد با رقبای پر ستاره بود.پرسپولیسیها با حضور حداکثری در زمین حریف و تحت فشار قرار دادن مدافعان پر اشتباه قطری، علاوه بر ایجاد اختلال جدی در روابط بین خطوط؛ امکان ساخت بازی از عقب را از «الدحیل» سلب و هافبکها و مهاجمان نامدارش را از جریان بازی خارج کرده بود. جالب آنکه بر خلاف شیوه قبلا تکرار شده ی یحیی، اینار حتی به ثمر رسیدن گل هم سبب تغییر تاکتیک و عقب نشینی پرسپولیس نشد. اصلا کلید موفقیت سرخها، همین شجاعت غیر منتظره و تداوم حضور جسورانه در زمین حریف بود. در دوحه نه از تعویض های تکرار شونده دفاعی خبری بود و نه از عقب نشستن های افراطی و نگران کننده اثری دیده شد.

در شبی که قریب به اتفاق سربازان ارتش سرخ نمایشی قابل قبول ارائه کردند؛ امید عالیشاه چیز دیگری بود. کاپیتان کهنه کار پرسپولیس که با حضور موثر در آخرین شهرآورد پایتخت و به ثمر رساندن گل برتری سرخها، تولدی دوباره داشته و با محبوبیتی دو چندان مواجه شده است، در نبرد دوشنبه شب و در غیاب ترابی و امیری با مسوولیتی سنگین روبرو بود. امید نشان داد که هنوز به کار پرسپولیس میآید و حالا در اوج پختگی و تجربه به عصای دست یحیی در روزهای سخت و صعب تبدیل شده است. عالیشاه با دوندگی زیاد و ارسال پاس های دقیق نقشی مهم در حفظ مالکیت و تفوق نهایی بر خط هافبک الدحیل بر عهده داشت. او علاوه بر گلزنی، دست کم سه بار دروازه حریف را با خطر جدی روبرو کرد و پایه گذار حملاتی پر تعداد از جناحین بود.

نکته ای قابل تأمل اما تداوم عدم هماهنگی شهاب زاهدی و حتی یاسین سلمانی با سایر بازیکنان است. تردیدی نیست که شهاب دوندگی بسیار و انگیزه فراوانی دارد. با اینحال او هنوز در قالب تاکتیکی پرسپولیس جا نیافتاده و قادر به زوج سازی با سایر نفرات نیست. همین است که در تعامل با دیگر بازیکنان به مشکل خورده و معمولا از جریان بازی خارج میشود.از سوی دیگر یاسین سلمانی اگرچه به سبب مختصات و توانایی های فنی اش، هماهنگ تر و کارآمدتر به نظر میرسد؛ بااینهمه او نیز در پاره ای از اوقات از درک اندیشه همبازیان، پیش بینی جابجایی های متعدد و برآورد مقصد پاسهای پر تعداد عاجز مانده و سبب بهم خوردن موقتی نظم سرخها میشود. نقصانی که البته با استمرار حضور در ترکیب و آشنایی بیشتر با سایر نفرات بر طرف شده و سبب کارآیی بیشتر ستاره های تازه رسیده خواهد شد.

سخن آخر اینکه نبرد «عبدالله بن خلیفه» سبب اعاده حیثیت از یحیی و شاگردانش شد.آنها نشان دادند که در صورت در اختیار داشتن حداقل امکانات و در دسترس بودن یک چمن مسطح و استاندارد، قادر به خلق لحظاتی ماندگار و ارائه فوتبالی با طراوت بوده و ظرفیتی به مراتب بالاتر از لیگ داخلی مان خواهند داشت.سخت امیدواریم که این فوتبال مدرن و این نمایش شجاعانه و روبجلو صرفا به دلیل احساس اضطرار و ترس از حذف زود هنگام اتفاق نیافتاده و در مصاف های پیش رو و در تقابل با سایر رقبای نامدار آسیایی ادامه داشته باشد. تداوم این فوتبال هدفمند و هماهنگ پرسپولیس را به مجموعه ای به مراتب ترسناکتر و مدعی کاملا جدی هر تورنمنتی تبدیل خواهد کرد.