روزنامه گل

در روزهایی که ناکامی های پیای باشگاه درجذب هافبک خارجی در نهایت باعث شد تا کمربند میانی آبی پوشان برای نبرد در جنگ قهرماتی چندان محکم نباشد، موضوعی که بیش از همیشه کام هواداران استقلال را تلخ کرده خبر و تصاویر درخشش عزیزبک آمانوف در نسف قارشی است. بازیکن جوان ازبکستانی که در نیم فصل دوم لیگ بیست و دوم با نظر فرهاد مجیدی راهی استقلال شد و از همان ابتدا نشان داد حسابی خوش تکنیک و در کارهای هجومی توانا است، اما فرهاد مجیدی آنطور که انتظار می رفت نتوانست از آمانوف بازی بگیرد و از او یک امیر حسین حسین زاده دیگر بسازد. شاید هم آمانوف جوان برای جا افتادن در فوتبال ایران و تیمی چون استقلال نیاز به زمان و حمایت بیشتری داشت که استرس و فشار رقابت در کورس قهرمانی مانع از دادن چنین فرصتی از سوی فرهاد مجیدی به آمانوف شد. به ویژه اینکه استقلال در هفته های پایانی اصلا به فکر ارائه بازی زیرا و هجومی نبود و بازی بدون ریسک و برد اقتصادی را در دستور کار قرار داده بود. در نهایت هم آمانوف قهرمانی لیگ برتر را با آبی پوشان جشن گرفت. بعد از رفتن مجیدی و حضور مربی چون ریکاردو ساپینتو همه را امیدوار کرده بود که شاهد شکوفایی آمانوف در ترکیب استقلال باشیم.

با وجود درخشش در بازی های پیش فصل در اتفاقی غیر منتظره آمانوف هیچ جایی در تفکرات و برنامه های ساپینتو پیدا نکرد و عملا مغضوب مرد پرتغالی شد. دلیل خط زدن های پیاپی و سکو نشینی های عجیب این بازیکن در دوره ساپینتو هرگز مشخص نشد و توضیحات کوتاه و سربسته مرد پرتغالی درباره ابوالفضل جلالی و آمانوف نه پشت پرده ماجرا را نشان داد و نه قانع کننده بود. همچنین مدیران باشگاه هم در نگهداری از این سرمایه ارزشمند کوتاهی کردند و با پرداخت نکردن دستمزد آمانوف زمینه فسخ قرارداد و جدایی این بازیکن را فراهم کردند تا هم استقلال یک بازیکن خوش آتیه اش را از دست بدهد و هم ضرر و زیان مالی چندصد هزار دلاری متوجه باشگاه شود.

حالا آمانوف با تیم متوسط ازبکستانی در آسیا نی درخشد و مقابل السد پرستاره دبل می کند و در تیم منتخب هفته این رقابت ها قرار می گیرد و استقلالی ها در پست او در به در به دنبال پیدا کردن بازیکن در پست او هستند و همزمان به دنبال راه و چاره ای برای پرداخت طلب 520 هزار دلاری عزیزبک می گردند!

چنین شرایطی کام هواداران استقلال را بیش از پیش تلخ می کند. البته مربیانی که در استقلال مهره سوزی کرده اند کم نیست. صمد مرفاوی خیلی راحت ابراهیم توره را دیپورت کرد و البته بازیکنی که بعدا ستاره تیم ملی پرو شد را در تیمش نیمکت نشین بود. مهرداد و میلاد محمدی در دوره قلعخ نویی خیلی راحت از دست استقلال سر خوردند. منصوریان خیلی راحت جلال حسینی را سمت پرسپولیس هل داد و فرهاد مجیدی توافق باشگاه با محمدرضا حسینی را هوا کرد. در مورد آمانوف اما همیشه این سوال مطرح است که چرا فرهاد مجیدی و به ویژه ساپینتو به او اعتماد و اعتقاد چندانی تداشتند و با وجود ضعف در پست این بازیکن ترجیح و انتخاب شان نفراتی چون سعید مهری بود! با موضوع سلیقه ای بودن مربیگری نمی شود خیلی راحت با این موضوع کنار آمد؟!