روزنامه گل

دکتر فرزاد بیگی - حاشیه پشت حاشیه؛ تیتر به دنبال تیتر؛ مصاحبه، مصاحبه و باز هم مصاحبه؛ ترجیح آشکار شهرت به محبوبیت. این خلاصه تدابیر تکراری، نخ نما و آزار دهنده آقای دروازه بان برای باقی ماندن در صدر خبرهاست. حاشیه باز ها،تیتر سازها، جنجالی نویس ها و «پاپاراتزی»های وطنی به هوش باشید؛ غفلت از «علی بیرو» موجب پشیمانیست. او و اخبارش، قادرند یک مملکت را بهم بریزند. ادعایی بغایت بزرگ در جهانی بی نهایت حقیر. سوژه ای بهینه و تراز در صنعت مدلینگ. متخصصین این «مارکت» با انتخاب «گلر ملی پوش» اوج مهارتشان را نشان داده و دست کم این بزرگواران کارشان را بدرستی انجام داده اند.

مختصات فنی و شخصیتی علیرضا بیرانوند بر اهالی فوتبال پوشیده نیست. او به سبب سالهای متمادی حضور در پرسپولیس و تیم ملی در کانون توجه قرار داشته است.«بیرو» از آندست ستاره هایی است که همیشه حرفهایی برای گفتن دارند و اصحاب رسانه از ملاقاتشان دست خالی بر نمیگردند. علی راحت و البته زیاد حرف میزند. طبیعتش با پنهان کاری و لاپوشانی بیگانه است. همانطور که بی پروا از سختی ها، محرومیت ها و آرزوهای دوران نوجوانی اش سخن میگوید؛ در افشای رازهای پشت پرده باشگاه، بیان حواشی و اسرار مگوی همبازیان و البته تشریح روند شکل گیری قراردادها و دلایل بروز اختلاف با مدیران عامل، سرمربیان و حتی هواداران هم محدودیتی احساس نمیکند.

در تعطیلی لیگ؛ در روزگار کساد فوتبال داخلی و البته در شرایطی که مجری و تهیه کننده «فوتبال برتر»، به دلیل پرداختن به امورات باشگاه استقلال و حضور پر حاشیه، چالش برانگیز و تکرار شونده سران و کار بدستان غول آبی پایتخت در این برنامه به شدت تحت فشار قرار گرفته اند؛ چه سوژه ای بهتر از علی بیرانوند و سخنان تند و تیزش. هم کنداکتور برنامه و شبکه به بهترین شکل تأمین میشود و هم میثاقی و رفقا با اتخاذ «سیاست موازنه مثبت»( که بی اختیار یادآور روزگار پادشاهی سلطان صاحبقران قاجاری و اخلاف و اسلاف اوست) و خلق حواشی بالقوه برای سرخ ها؛ از اتهام ها و فشارهای مذکور خلاص شده و تا حدودی سبب تألیف قلوب هواداران استقلال خواهند شد.

حاصل چنین گفتگویی از قبل مشخص است. کار مدتهاست که از صداقت فطری گلر ساده و بی پیرایه لرستانی گذشته و میل افراطی به جلب توجه؛ اعتماد به نفس آزار دهنده در بیان توانایی ها و تأثیرگذاری های اغراق شده و بیان بی وجه و بی دلیل جملاتی حساسیت آفرین و «تیتر زا» در اولویت اول و دستور کار «آقای گلر» و همفکران و مشاوران رسانه ای، ورزشی او قرار گرفته است.

سیکل تکرار شونده و کاملا تعمدی این قبیل مصاحبه ها، پافشاری «علی بیرو» بر مواضع بعضا نادرست و از همه مهم تر بکارگیری ادبیات برخورنده و تهاجمی در قبال هواداران نکات غیر قابل اغماضی است که جز با اتخاذ یک راهبرد هدفمند و بلند مدت امکان پذیر نخواهد بود. کاملا آشکارست که بیرانوند از یک جایی به بعد نفع شخصی اش (بخوانید نفع مالی شخصی اش) را بطور کامل بر سایر جوانب برتری داده و همه حرکات و رفتارش را بر آن پایه برنامه ریزی کرده است. این البته نه تصمیم عجیب و غریبی است و نه بالذاته قابل نکوهش و خرده گیریست. قریب به اتفاق آدمها چنین هستند یا به تدریج و در مواجهه با واقعیات زندگی چنین خواهند شد. سلوک پهلوانانه مدتهاست که جایی در گوشه ابن بابویه به خاک سپرده شده و فی الحال جز نام و یاد و البته نشانه هایی از آن در افرادی به غایت معدود و در اقلیت قرار گرفته، دیده نمیشود.

نکته ای که نه از بیرانوند و نه از هیچ قهرمان، ستاره، ورزشکار و یا به اصطلاح عام تر و امروزی تر «سلبریتی» مشهور و احتمالا محبوبی پذیرفته نیست؛ بازی بیش از اندازه با «کارت هواداران» و استفاده (بخوانید سوء استفاده) حداکثری از احساسات آنها در پیشبرد امور و رسیدن به مقاصد و منافع مالی و اقتصادی است.

تردیدی نیست که سوار شدن بر «خر مراد»؛ سرخوشی آور بوده و اسباب بی اعتنایی و غرور گروه زیادی از آدمها را فراهم میکند. تاریخ پر تلاطم این سرزمین «قهقهه کبک های خرامان» بسیاری را بخاطر دارد که از «سر پنجه شاهین قضا غافل مانده اند.» بنابراین اینکه هیچ اعتراض و انتقادی آرامش آقای دروازه بان را بهم نزده و او را وادار به تجدید نظر در احوالات سرخوشانه اش نخواهد کرد؛ نه نکته خارق العاده ایست و بی نظیر است. مع الاسف این آرامش از سر استغنا و این حساس بی نیازی و از عظمت روح و احساس کرامت نیست. این آرامش ریشه در بی اعتنایی آزار دهنده ای دارد که نشانه هایی از آن در طول بازیهای لیگ و در به سخره گرفته حساسیت رقابتها، و در انجام حرکات کاملا غیر ضروری، غیر حرفه ای و امتیاز بر باد ده در حوالی محوطه جریمه قابل مشاهده و رد یابی بوده است.

از سوی دیگر ادعای گزاف قهرمان کردن پرسپولیس را قبلتر و از زبان وکیل محترم بیرانوند شنیده بودیم. صحبت از همان بزرگواریست که تاریخ مصرف ارزشهایی مثل وفاداری و قدرشناسی را منقضی میدانست و ابن الوقت های منفعت طلب را «حرفه ای» خطاب میکرد. اگر حالا و با گذشت چند ماه از معرکه مشترک آقای وکیل، جناب دروازه بان و البته مدیرعامل مخلوع آبی ها؛ بازهم ادعای تأثیرگذاری حداکثری بیرانوند در روند قهرمانیهای غول سرخ پایتخت تکرار میشود؛ نه تنها نشان دهنده وقت نشناسی و بی سیاستی گلر ملی پوش نیست؛ بلکه عملا اثبات کننده این واقعیت است که این قبیل سخنان نه در لحظه و بر اساس احساسات که بدلایل فکر شده و کاملا از پیش مشخص شده ای بر زبان آورده میشوند. یک هماورد طلبی کاملا عامدانه و یک جنجال سازی رسانه ای به قصد دیده شدن بیشتر. نمادی کامل از ارجحیت «بدنامی بر بی نامی».

البته که در آشفته بازار کنونی که بازار مدعیات «صد من یک غاز» گرم تر از همیشه است؛ درک چنین مدعیاتی چندان سخت نیست. بااینحال و بدون زیر سوال بردن عملکرد مثبت بیرانوند در دروازه پرسپولیس؛ نکته اما اینجاست که واقعا و حقیقتا وقتی در سه بازی اخیر هیچ توپی بدروازه سرخ ها شلیک نشده و تازه در همین احوالات پرسپولیسیها تنها گل فصلشان را بدلیل سوتی تاریخی آقای دروازه بان و یکی از هافبکها دریافت کرده اند، صحبت از نقش حداکثری در قهرمانی؛ اعتماد به نفس غریب و ناشناخته ای میخواهد که انصافا در هر آدمی نمی توان پیدا کرد.

از همه اینها گذشته ظاهرا بیرانوند فراموش کرده است که سرخ ها بی حضور او و درست در همان روزهایی که جناب دروازه بان به آخرین انتخاب سرمربیان تیم های درجه سوم اروپایی تبدیل شده بود؛ نه تنها با ثبت آمار دفاعی قابل توجه، قهرمان ایران شدند بلکه به فینال آسیا رسیده و تا یک قدمی فتح جام پیش رفتند. بدیهیست که هم بیرانوند و هم سایر بازیکنان سرخابی به این دلیل استخدام شده و از منافع قراردادهای بزرگ منتفع میشوند که نقشی در قهرمانی تیم بر عهده بگیرند. فتح عناوین با سرخابی ها را به این راحتی نمیتوان مصادره به مطلوب کرد.این قبیل تیم های اصیل ، ریشه دار و پر افتخار در ادوار مختلف و بی توجه به تغییر نسلهای متفاوت قهرمان شده و به حیات با عظمتشان ادامه داده اند. این شما هستید که در کنار این نام های بزرگ قهرمان میشوید و نه بلعکس. تو که علی بیرانوند هستی. حتی فقدان سلطان ها، ژنرال ها، عقاب ها، پدر ها و پدر خوانده ها هم سبب توقف روند موفقیت هیچ کدام از این دو ابر باشگاه و هیچ باشگاه بزرگ و اصیل دیگری نشده است.

اینکه آدمها در خیالات و توهماتشان خود را «سوپر من» و «مرد عنکبوتی» بدانند؛ استبعادی ندارد؛ بااینحال بزبان آوردن چنین ادعاهایی از گلری که در تیم های زیر متوسط اروپایی هم بی توفیق باقی مانده و تنها با توسل به برند غول سرخ پایتخت و دفاع تیمی مستحکم آن احیاء شده و جایگاه از دست رفته اش در تیم ملی را پس گرفته است نهایت حق ناشناسی و توهم زدگی خواهد بود.

آقای دروازه بان! این قبیل گنده گویی ها و بکارگیری این ادبیات تهاجمی و برخورنده تاوانی سخت خواهد داشت. وقتش که برسد؛ با تبعات ویران کردن بی محابای همه پل های پشت سر مواجه خواهی شد. اتفاقی که زودتر از آنچه تصور میکنی فرا خواهد رسید و قطع به یقین برنده آن رویارویی جنابتان نخواهد بود.