روزنامه گل
امیرحسین انوشیروانی - بعد از ماهها بازی نکردن در پرسپولیس، سرانجام مهدی عبدی از جمع سرخپوشان جدا شد. طی چند روز گذشته شایعات زیادی در مورد مقصد بعدی این مهاجم مازندرانی به گوش میرسید، اما در حال حاضر به نظر میرسد او به تراکتور نزدیکتر است. این، به منزله پایان کار عبدی در پرسپولیس بود؛ فوتبالیستی که انگار به اندازه استعدادش، پشتکار ندارد.
اسم عبدی، اولین بار چهار سال پیش به گوش هواداران فوتبال ایران رسید. درست در آخرین روز تابستان؛ زمانی که این بازیکن ناشناخته با جسارت گابریل کالدرون در دقایق پایانی دربی تهران به میدان فرستاده شد و در کمال ناباوری گل برتری پرسپولیس را به ثمر رساند. عبدی پس از آن به مدت دو سال خواب را از چشم همه رقبا ربود؛ تا جایی که حتی در نیمهنهایی و فینال لیگ قهرمانان آسیا هم برای سرخپوشان گل زد، اما پس از آن شاهد افت و افول این بازیکن بودیم. خودش دل به کار نمیداد و کادرفنی هم توانایی به راه کشاندن او را نداشت. از همه بدتر این که عبدی به نیمکتنشینی راضی شده بود. فوتبالیستی که بیرون بنشیند و ناراحت نباشد، حتما یک جای کارش عیب دارد. حالا عبدی در چنین شرایطی به صورت قرضی از پرسپولیس جدا شده. او امروز بخت بازی در تیمی دیگر را دارد؛ جایی که یا نشان میدهد «این کاره» است و حقش در پرسپولیس نیمکتنشینی نبود، یا به دوران ضعف و سردرگمیاش ادامه میدهد و ثابت میکند یک جرقه بیشتر نبوده.
از این طرف هم داستان پرسپولیس عجیب است؛ باشگاهی که که با فقر شدید مهاجم مواجه است، اما نهتنها همچنان فوروارد نمیگیرد، بلکه تکتک مهاجمان فصل قبلش را هم از دست داده. بعد از جدایی عیسی آلکثیر، لئاندرو پریرا و شیخ دیاباته، حالا عبدی هم از تیم جدا شده تا روشن نباشد فلسفه یحیی گلمحمدی در این مورد چیست. گیریم که شما یک مهاجم گرفتی و خیلی هم خوب از آب در آمد، آیا همین کافی است؟