روزنامه گل

دکتر فرزاد بیگی - قرعه ترسناک و نتایج ناامید کننده. سلام «تی تی ها» به بحران زود رس. این نمایش، شایسته ی تراکتور پر سر و صدا، پر هزینه و مدعی قهرمانی نیست. با احتساب شکست خرد کننده مقابل آبی ها (در هفته واپسین لیگ بیست و دوم)؛ «خمز» و شاگردانش صاحب حدنصاب هشدار دهنده «هت تریک» باخت در تقابل با سه قطب درجه اول فوتبال ایرانی شده اند. نکته به مراتب نگران کننده تر اما فاصله معنا دار تراکتور با این سه رقیب و تسلیم بی قید شرط در مقابل آنهاست. در واقع «تی تی ها» چه در نبرد تشریفاتی برابر استقلال و چه در مصافهای بسیار مهم و روحیه ساز نقش جهان و یادگار؛ عملا یک شکست خورده تمام عیار بوده و حرف چندانی برای گفتن نداشتند. اگر باخت به استقلال، با دستآویز تشریفاتی بودن و بی تأثیری در جایگاه جدولی دو تیم قابل توجیه باشد؛ شکست های دوگانه در مصاف با سپاهان و پرسپولیس و نمایش های نه چندان دلچسب و امیدوار کننده مقابل دو رقیب مستقیم و دو مدعی اصلی فتح لیگ بیست و سوم، به هیچ وجه پذیرفتنی نخواهد بود.

تبریزی ها یکی از پر هیاهوترین و پر خرج ترین پنجره های نقل و انتقالاتی فصول اخیرشان را پشت سر گذاشتند. آنها با اعمال تغییرات فراوان و دگردیسی عمیق در ترکیب بازیکنان و به قصد مبارزه جدی برای کسب عنوان قهرمانی به لیگ بیست و سوم وارد شده اند. البته که انفعال و بی تصمیمی استقلال و خریدهای حداقلی پرسپولیس و گزارش های اغراق آمیز برخی رسانه ها در باب فتح الفتوح «تی تی ها» و بمباران های شبانه و روزانه و «هایجک» ستاره ها از سوی آنها؛ سبب به چشم آمدن و بزرگ نمایی هرچه بیشتر فعالیت های نقل و انتقالاتی تراکتور و ایجاد تصور غلو آمیز یکه تازیشان در بازار تابستانی شده و توقع از «تی تی ها» را به بالاترین حد ممکن افزایش داد. تصوری از بی رقیبی که احتمالا در بدنه مدیریت باشگاه رسوخ و نفوذ یافته و شاید همان چیزی باشد که «پاکو خمز» از آن به عنوان «رفتار مغرورانه نقل و انتقالاتی» یاد کرده است.

مع الاسف درک ناکارآمدی بسیاری از خریدهای تابستانی تراکتور کار چندان سختی نیست. قبلتر و در هنگامه جوسازی رسانه ای و در روزگار سرخوشی و جولان پر سر و صدای تبریزیها در بازارِ به شدت کم ستاره تابستانی هشدار داده بودیم که حضرات تصمیم ساز با به خدمت گرفتن برخی به اصطلاح ستاره ها و با ترکاندن بعضی بمب ها؛ مشغول« در آوردن چشم بازار» هستند. باید بدون تعارف و به صراحت اذعان کرد که برای رسیدن به جمع بزرگان؛ به تمهید و تدارک «اسباب بزرگی» نیاز است. تردیدی نیست که همین حالا هم قریب به اتفاق این بازیکنان در میان تیم های متوسط و قابل احترام لیگ مشتریان پر و پا قرصی داشته و هرگز بدون تیم باقی نخواهند ماند. بااینحال نبرد قهرمانی از جنس دیگریست. رسیدن به قله های افتخار با آدم هایی به مراتب جاه طلب تر، آماده تر و جسورتر میسر خواهد شد. مردانی که از صفت معمولی بودن گریزان باشند و حضورشان سبب ایجاد تفاوت و تغییر در موازنه قدرت شود. انصافا چه تعداد از بازیکنان تازه به خدمت گرفته شده چنین قابلیت هایی دارند و در رزومه شان پاس های خارق العاده، شوت های ویران کننده و گل های تعیین کننده دیده شده است.

هرچند بدرستی معلوم نیست چه تعداد از این تغییرات با نظر مستقیم مرد اسپانیایی انجام شده و کدام بازیکنان با اصرار آقای مربی به تبریز آمده اند؛بااینحال سخنان کنایه آمیز و پر ابهام «خمز» نشان دهنده نارضایتی او از روند تحولات صورت گرفته است. اگر چنانکه مدیر باشگاه میگوید؛ عمده نارضایتی مرد اسپانیایی به جدایی رضا اسدی مربوط بوده و اگر همه طعنه ها و کنایه های «خمز» به جدایی یک بازیکن قابل تقلیل باشد؛ باید به رویکرد و دیدگاه حرفه ای مرد چشم آبی شک کرد و این موضوع را نشانه ای از یک توجیه دم دستی و نپذیرفتنی تلقی نمود. مشکلات فنی تراکتور بسیار فراتر از آن است که با حضور یا عدم حضور یک بازیکن قابل ترمیم باشد.

باخت های دوگانه تیم تبریزی حاصل نمایش هایی ناامید کننده از ترکیبی به غایت نا موزون و نا همگن از بازیکنانی است که از درون دروازه تا خط حمله با مشکلات و ناهماهنگی های متعددی روبرو هستند. گویی بسیاری از آنها برای نخستین بار است که در کنار یکدیگر قرار گرفته و هرگز درک درستی از قابلیت ها و شرح وظایف یکدیگر ندارند. پوشش و حمایت به درستی شکل نمیگیرد و اگر موقعیت و فرصتی هم ایجاد شود حاصل خلاقیت لحظه ای و توان فردی بازیکنان است.

وقتی میتوان مشکلات یک تیم را به فقدان مهاجم گل زن تمام تقلیل داد که سایر افراد وظایفشان را در دفاع، حمله و موقعیت سازی انجام داده باشند. آنچه اما از تراکتور دیده شده فرسنگ ها با این قبیل ایده آل ها فاصله دارد. ظاهرا بسیاری از بازیکنان تحت تأثیر توقعات بوجود آمده دچار فروپاشی شده و کارایی معمول شان را از دست داده اند. نمایش متزلزل گلر تیم و تفاوت معنادار رفتار عاری از اعتماد به نفس او در قیاس با فصول گذشته نشان دهنده عمق بحران روحی، روانی پیش رونده ای است که در تار و پود مجموعه تیم نفوذ کرده است.

نکته به مراتب نگران کننده تر اما هشداری بسیار جدی و غیر قابل اغماضی است که در سخنان امیر حسین حسین زاده دیده میشود. لژیونر تازه به خدمت گرفته شده تراکتور، از بی حمیتی و عدم احساس مسوولیت برخی بازیکنان گله کرده و میگوید: « انگار برای خیلی‌ها برد و باخت تیم مهم نیست و فقط می‌خواهند بازی کنند و بروند. مخاطب من بازیکن خاصی نیست. خودم را هم می‌گویم. یک عده‌ای تمرکز ندارند و تمرکز دیگران را هم بر باد می‌دهند. اتفاقاتی می‌افتد که نباید رخ بدهد.» البته که ممکن است این قبیل موضعگیری ها ریشه در ناراحتی های بعد از شکست و بعضی جلوه گری های مسبوق بسابقه و نمایش های حداکثری تعصب برای بدست آوردن دل هواداران پر تعداد تبریزی داشته باشد؛ بااینحال اگر تنها بخش کوچکی از آنچه حسین زاده میگوید درست باشد و با احتساب و یادآوری اختلاف نظر مشهود «خمز» از برخی رفتارهای نقل و انتقالاتی باشگاه؛ کار برای تراکتور و بازگشتش به جنگ قهرمانی دشوارتر از همیشه خواهد شد. شائبه اختلاف بین کادر فنی و مدیران باشگاه، انشقاق در میان بازیکنان و عدم اعتقاد و اعتماد سرمربی به برخی مهره های تازه به خدمت گرفته شده، از مهم ترین معضلاتی است که تراکتور دوست داشتنی تبریز را تهدید و پور شورهای متعصب را با دلواپسی عمیق روبرو خواهد کرد.