روزنامه گل

دکتر فرزاد بیگی - آغاز لیگ در باتلاقی از ندانم کاری، ناکارآمدی و انفعال. نمایشگاهی از «پسرفت»، «انحطاط» و «زوال». رونمایی از برهوت آزادی و چمن ناهموار نقش جهان؛ اثبات قطعی بی خاصیت بودن غائله سقف بودجه و صدور کارت برای قریب به اتفاق بازیکنان. لاینحل ماندن موضوع ورود بانوان به ورزشگاه ها و تعویض پر ابهام گزارشگر اصفهانی. فقدان «وی.آی.آر»؛ اشتباهات و لغزش های قابل پیش بینی داوران و اعتراض های مسبوق به سابقه بازنده ها. سونامی اخطار، احضار ، محرومیت و نمایش افراطی قدرت بوسیله ارکان انضباطی فدراسیون. این تصویر فوتبال رها شده و تنها مانده ایست که سیر قهقرایی اش شدت گرفته و با سرعت هرچه تمام تر به پرتگاه نزدیک میشود. گردانندگان ، برگزار کنندگان و کار بدستان آن نه گوشی برای شنیدن دارند و چشمی برای دیدن و اساسا هیچ هشداری را جدی تلقی نمی کنند.

اینها اما همه واقعیت فوتبال ایرانی نیست. روی دیگر ماجرا از یکسو رقابت جدی ، تنگاتنگ و غیر قابل پیش بینی مدعیان قدرتمندی است که از همین گام نخست و از شب افتتاحیه، بازی ها را جدی گرفته و برای مرعوب کردن رقبا به میدان آمده اند و از سوی دیگر بیم ها، امیدها و دل نگرانی های هواداران پرشور، وفادار و پاکباخته ای است که علیرغم همه مشکلات اقتصادی و دلمشغولی های شخصی و با تحمل و نادیده گرفتن انواع کج سلیقگی ها و بی احترامی ها پای عشق ازلی ابدی شان ایستاده و از تیم محبوبشان حمایت می کنند.

رونمایی غریبانه از فاتحان سه گانه

هواداران پرسپولیس از راه دور و از طریق گیرنده های تلویزیونی شاهد عجیب ترین و در عین حال غریبانه ترین شیوه رونمایی از فاتحان سه گانه در برهوتی زخم خورده و بدون تماشاگر بودند. جمعیت پر تعدادی که در طی سالیان و به ناچار به خوشی های حداقلی عادت کرده و سلایق شان را با واقعیت های موجود تطبیق داده و به حمایت از تیم محبوب شان ادامه داده اند. خبر خوب برای آنها نمایش حرفه ای و فرصت طلبانه پسران یحیی و ادامه حسن استفاده ارتش سرخ از تک موقعیت ها و کسب پیروزی های اقتصادی و امتداد بالانشینی در آغاز لیگ فشرده و غیر قابل پیش بینی بیست و سوم است.

جماعت سرخ نخستین پیروزی فصل را مدیون حرفه ای گری مجموعه تیم، واکنش های به موقع بیرانوند و البته بی دقتی مهاجمان حریف هستند. آنها در حالی از خوان اول لیگ به سلامت گذشته و شاگردان سختکوش مجتبی حسینی را کنار زدند که در اکثر دقایق بازی برتری قابل ذکری بر رقیب نداشته و در بخش قابل توجهی از مصاف مذکور تحت تأثیر نمایش شجاعانه و تحسین برانگیز اراکی ها قرار گرفته بودند. خوشبختی غیر قابل انکار یحیی و امتیاز بزرگ پرسپولیس این است که آنها راه پیروزی در روزهای نه چندان درخشان را فراگرفته و به کسب برتری عادت کرده اند. این برتری جویی و این اطمینان و باور به غالب بودن، کیمیایی است که از پی سال ها صدرنشینی و فتح جام بدست آمده و به طبیعت ثانوی و روح حاکم بر ارتش سرخ تبدیل شده است. دستاوردی مغتنم که به عنوان اسلحه پنهان پرسپولیس و وجه افتراق این تیم با سایر مدعیان شناخته شده و در لحظات بحرانی به مددشان آمده است. حفظ این موهبت گران قیمت و استمرار آن در کالبد باشگاه مهم ترین و بزرگترین مأموریت مدیران و کار بدستان باشگاه خواهد بود.

جنگ ستارگان در نقش جهان

اوج حساسیت و آغاز جنگ های تن به تن مدعیان در شب دوم شروع لیگ. رو نمایی از بانیان پر سر و صدا ترین و چالش برانگیزترین نقل و انتقال های پیش فصل و پرده ای دیگر ازمصاف همیشگی و تکرار شونده ثبات و تغییر. تقابل سپاهان و تراکتور که از کمی قبلتر و به واسطه جدال های لفظی و طعنه ها و کنایه ها و اتهام ها و شکایت های نقل و انتقالاتی آغاز شده بود با سوت موعود بنیادی فر و در پنج شنبه شب دم کرده نقش جهان به مستطیل سبز و به رویارویی بازیکنان دو تیم رسید. اصفهانی ها با حداقل تغییر و با اضافه کردن شکاری و اسدی به ترکیب غالبا ثابت فصل گذشته به میدان آمده بودند. تراکتور اما با ترکیبی دگرگون شده و با شش تغییر به بازی نخست رسیده بود. ناهماهنگی، ناآمادگی و نمایشهای ناامید کننده دروازه بان و مدافعان تراکتور غیر قابل کتمان بنظر میرسید و از همان آغاز به نقطه عطف و وجه تمایز دو تیم تبدیل شد. لیست پنج نفره ای که غیر از آقاجان پور، سایر نفرات آن شامل پورحمیدی، خلیل زاده، نادری و آقاسی تازه واردهایی بودند که از چهار باشگاه متفاوت به تبریز آمده بودند. مجموعه ای که هرگز نتوانست نمایشی در اندازه نامش ارائه کرده و در قریب به اتفاق دقایق بازی تحت تأثیر قدرت هجومی میزبان قرار داشت. اوج ناهماهنگی آنها در سانتر بسیار بلند دانشگر، خروج بی دلیل پورحمیدی، غافلگیری مدافعان، ضربه هشیارانه شکاری و گل سوم سپاهان نمایان بود.

نکته قابل تأمل اما شکست قطعی و مشهود هافبک های نامدار و تماما خارجی تیم تبریزی و واگذاری کامل میانه میدان به اصفهانی ها بود. خط هافبکی که بر خلاف مدافعان کاملا دست نخورده باقی مانده و انتظار میرفت به نقطه اتکاء «تی تی ها» تبدیل شده و نمایشی مقتدرانه تر ارائه نماید. «صفا هادی»، « آلوز» و «واگنین» هرگز نتوانستند در تقابل با کریمی، اسدی و قربانی عرض اندام کرده و نبض بازی را در اختیار بگیرند. گردش توپ و ساخت بازی تراکتور با معضلات جدی روبرو بود و ارتباط بین خطوط سه گانه با دشواری هرچه تمامتر برقرار میشد. بی عملی هافبک ها، از دست رفتن میانه میدان و نرسیدن توپ به مهاجمین، سبب بی اثر شدن حسین زاده و «خیمنز» شده و مهاجمان تازه وارد را در حاشیه قرار داده بود. در سوی مقابل همه چیز تحت الشعاع نمایش درخشان شکاری (یک گل و یک پاس گل) و گلزنی اسدی قرار داشت؛ بااینحال نباید از بازی قابل قبول دفاعی و از آن مهم تر تأثیرگذاری قابل تأمل و غیر منتظره دانشگر در گل های اول و سوم سپاهان به راحتی عبور کرد. مدافع مرکزی پرحاشیه ای که اغلب به سبب درگیری ها و رفتارهای خارج از قاعده بخاطر آورده میشود. او در این نخستین بازی فصل جدید نشان داد که به پختگی به مراتب بیشتری رسیده و در ساخت بازی و ارسال های دقیق مشارکتی بیشتری خواهد داشت. گل نخست سپاهان با پاس دقیق او به احمدزاده پایه گذاری شد و گل سوم با پاس گل شگفت انگیز و هفتاد متری اش به ثمر رسید.

نبرد نقش جهان نشان داد که «ماتادور تند خو» و شاگردانش برای رسیدن به مرز آمادگی و هماهنگی و برای تکرار نمایش های قابل احترام فصل پیش؛ به صبوری و استمرار نیازمندند. خط دفاع هم در حراست از دروازه و هم در ساخت بازی با مشکلات متعددی روبروست. هافبکها از آمادگی آرمانی فاصله دارند و مهاجمان به مهره هایی زائد تبدیل شده اند. نکته به مراتب نگران کننده تر اما اظهار نظرهای مبهم مرد اسپانیایی درباره عملکرد نقل و انتقالاتی باشگاه تبریزی است. از سخنان «خمز» بوی نارضایتی می آید و این شائبه وجود دارد که اعمال برخی تغییرات و به خدمت گرفتن گروهی از بازیکنان بدون هماهنگی با او انجام شده است. اگر چنین باشد با توجه با خلق و خوی خاص آقای سرمربی و رفتار مسبوق به سابقه زعمای تراکتور ادامه همکاری با بن بست های جدی و مشکلات لاینحلی روبرو خواهد شد و تراکتور و پرشورهای دوست داشتنی آذربایجان فصلی سخت در پیش خواهند داشت.

استقلال همیشه استقلال است

قبلتر گفته بودیم که علیرغم وجود همه کاستی ها؛ دست کم گرفتن غول آبی پایتخت اشتباه خواهد بود. ظاهرا ویسی و شاگردانش از آندسته آدم هایی بودند که معضلات استقلال را زیاده از حد جدی گرفته و اسیر جنگ روانی جواد و شرکاء شدند. نمایش برتر در گرمای کشنده آبادان و ثبت بهترین نتیجه آبی ها در همه هفته های نخست لیگ های بیست و سه گانه برتر، سبب بازسازی روحیه تیم، افزایش تصاعدی محبوبیت و مقبولیت نکونام و تثبیت جایگاه او بر روی نیمکت داغ استقلال خواهد شد. او حالا به آنچه برای آغاز یک نبرد فرسایشی و بزرگ لازم است، رسیده و قدرت چانه زنی اش را به میزان قابل توجهی افزایش داده است. اگر خبرهای مربوط به اختلاف عمیق بوجود آمده بین مدیرعامل و سرمربی واقعیت داشته باشد؛ دشت سه امتیاز آخر شبی در آبادان به عنوان برگ برنده نکونام عمل کرده و علی خطیر را در گوشه رینگ قرار خواهد داد. از طرف دیگر تحریک هواداران و بلند شدن زود هنگام زمزمه های مخالفت با مردی که همین چند هفته پیش با سلام و صلوات و با استقبال گرم هواداران به مدیرعاملی کلوب آبی پایتخت رسید؛ نشان دهنده استمرار بی صبری غریب، غیر قابل کنترل و بعضا مشکوکی است که در حوالی استقلال دیده شده و کار را برای کاربدستان و تصمیم سازان باشگاه دشوار کرده است. همانطور که دل بستن افراطی و شعارهای اغراق آمیز در استقبال از این قبیل مدیران صحیح نیست؛ دل کندن آنی، ناامیدی پیش از موعد و تحت فشار قراردادن غیر منطقی شان هم وجهی نداشته و هیچ کمکی به بهبود اوضاع به غایت آشفته باشگاه نخواهد کرد.

هرچند نتایج هفته نخست برای ارزیابی هیچ یک از تیم های برنده و بازنده کافی نیست و اظهار نظر درباره نقاط قوت و ضعف تیم ها و جایگاه جدولی شان به اطلاعات کامل تر و دقیق تری نیازمند است؛ بااینحال بازی های هفته نخست نشان داد که پرسپولیس و سپاهان کمافی السابق جدی ترین مدعیان لیگ برتر خواهند بود. آنها با اعتماد حداکثری به ترکیب کارآمد فصل پیش و اعمال تغییراتی اندک به میدان آمده و قدر مسلم هماهنگ تر و آماده تر از سایر رقبای دگرگون شده هستند. این در حالیست که برتری قاطع و دور از انتظار استقلال در مصاف صنعت نفت متحول شده و پر امید آبادان؛ خط بطلان جدی بر بزرگ نمایی هایی بود که درباره کمبودها و نقایص آبیها مطرح میشد. شاگردان نکونام ثابت کردند که نادیده گرفتن قدرت ذاتی استقلال و شخصیت تیمی قدیمی ترین باشگاه حاضر در لیگ تاوانی سخت و پشیمان کننده خواهد داشت. بااینهمه این نمایش امیدوار کننده اگر سبب غرور بیش از اندازه پسران آبی شود؛ آنها را به بیراهه برده و به کتمان نقاط ضعف و پابرجا ماندن نقایص موجود منجر خواهد شد.

نکته آخر اینکه نکونام حق دارد از خوشحالی مشت هایش را گره کند، از این برتری مطلق و غیر منتظره ذوق زده باشد و در تمجید از شاگردانش مبالغه کند. بااینحال بکار بردن عبارت «بازیکنان بی توقع» برای مردانی که از نیمه راه فصل پیش در حال اعتراض به تأخیر در دریافت مبالغ نجومی قراردادهای چند برابر شده شان هستند و یک روز در میان تمرینات پیش فصل را با تعطیلی مواجه کرده اند؛ زیاده از حد اغراق آمیز و غیر واقعی بنظر میرسد؛ مگر اینکه اعتصاب ها و اعتراض های بازیکنان؛ بخشی از نقشه راه مردی باشد که به شیوه های پیچیده ی ایجاد جنگ روانی و بقول خودش «دعوا» علاقه فراوان داشته و این قبیل ترفندها به بخش جدایی ناپذیر روزگار نه چندان بلند سرمربیگری اش تبدیل شده است.