روزنامه گل

یکی از نتایج عجیب دور اول رقابت‌های جام‌جهانی زنان به تساوی دو تیم فرانسه و جامائیکا اختصاص داشت که با تساوی صفر - صفر به پایان رسید. اما فرانسوی‌ها در دومین بازی‌شان به مصاف تیم ملی برزیل مهم‌ترین رقیب‌شان در راه صعود به مرحله حذفی رفتند تا با پیروزی برابر رقیب نامدار خود راه صعود خود را هموار کنند. با گذشت چندماه از جام جهانی قطر؛ بسیاری فراموش کرده‌اند این دوره از رقابت‌ها برای آرژانتین با یکی از بزرگترین شوک‌ها در تاریخ مسابقات آغاز شد: شکست مقابل عربستان سعودی. مغز متفکر آن نتیجه عجیب کسی نبود جز، هروه رنار. سرمربی نام آشنای فرانسوی که حالا یک رکورد جالب به نام خودش ثبت کرده است؛ کسب پیروزی در هر دو جام‌جهانی مردان و زنان.
کارگر سخت‌کوش
کمتر از هفت ماه بعد از جام جهانی ۲۰۲۲ قطر و برکناری از تیم ملی عربستان، رنار دوباره در قامت سرمربی در یک جام جهانی دیگر و با هدایت تیم ملی فوتبال زنان کشورش، فرانسه، حضور دارد. این مربی ۵۴ ساله تنها فردی است که در یک سال دو جام جهانی را تجربه می‌کند. علاوه بر این، با بررسی سابقه حرفه‌ای او، به نکات عجیب و جالب‌تری برمی‌خوریم. او با دو تیم مختلف، قهرمان جام ملت‌های آفریقا شده است، در لیگ چین دستیار بوده و در دسته چهارم انگلیس هدایت کمبریج یونایتد را بر عهده داشته است. جالب‌تر اینکه مدت زیادی پس از پایان فوتبالش و شروع مربی‌گری، به عنوان نظافتچی کار کرده است. او در سال ۱۹۹۸ در سن ۲۹ سالگی از بازیگری بازنشسته شد و با وجود علاقه فراوان به حرفه مربی‌گری، ناچار بود برای این جاه‌طلبی‌اش دنبال یک منبع درآمد باشد. بنابراین رنار در کنار مربیگری در تیم دراگینیون که آخرین باشگاهش به‌عنوان بازیکن نیز بود، مجبور بود به عنوان نظافتچی کار کند تا هزینه‌ دوره‌های مربی‌گری‌ را تأمین کند. او نیمه‌های شب از خواب بلند می‌شد و تا وقت ناهار، مشغول جمع‌آوری زباله‌ها و نظافت یک مجموعه آپارتمانی بود و پس از آن در بعد از ظهر سر تمرین می‌رفت. رنار در سال ۲۰۱۹ به بخش ورزش بی‌بی‌سی گفت: «ساعت دو و نیم صبح از خواب بیدار می‌شدم، تا ظهر کارم را تمام می‌کردم و ساعت پنج بعدازظهر برای تمرین به دراگینیون می‌رفتم. پس از تمرین حدود ساعت نه شب به خانه برمی‌گشتم، غذا می‌خورم و ساعت یازده شب به رختخواب می‌رفتم. این ریتم زندگی من برای مدت هشت سال بود.» اولین فرصت واقعی رنار به عنوان مربی سال ۲۰۰۲ بود، زمانی که کلود له‌روی هدایت شانگهای کاسکو را برعهده گرفته بود و به دنبال دستیار می‌گشت. چهار سال قبل از آن، له‌روی سرمربی کامرون بود و با این تیم به جام جهانی ۱۹۹۸ صعود کرده بود. پیر رومرو، مدیر سابق شرکتی که ابتدا رنار را برای نظافت استخدام کرده بود، او را به له‌روی توصیه کرد و خیلی زود به‌عنوان دستیار این مربی باتجربه به چین رفت. سپس رنار به همراه له‌روی به انگلستان رفت و مدتی دستیارش در تیم کمبریج یونایتد بود تا اینکه سرانجام خود به مدت نه ماه سرمربی این تیم شد. او را به خاطر نظم و اخلاق کاری‌ای که در کمبریج برقرار کرده بود به یاد می‌آورند، ویژگی که یادگار همان دورانی است که به‌عنوان نظافتچی کار می‌کرد. در اولین پیش فصل به عنوان سرمربی، رنار تمرینات آماده‌سازی تیمش را از ساعت ۵:۳۰ صبح شروع می‌کرد و هر روز سه جلسه تمرین برگزار می‌کرد. البته در نهایت نتیجه خاصی در این تیم کسب نکرد و خیلی زود به این نتیجه رسید که شاید سرمربی‌گری در عرصه بین‌المللی برایش مناسب‌تر باشد. بنابراین به قاره آفریقا رفت و تبدیل به اولین سرمربی‌ای شد که توانسته جام ملت‌های آفریقا را با دو تیم مختلف، زامبیا و ساحل عاج، کسب کند.
پذیرش چالش فرانسه
روشن است که رنار ترسی از پذیرش چالش‌های مختلف ندارد و قطعاً به همین دلیل مسئولیت تیم بحران‌زده فرانسه را پذیرفته است. مدت‌هاست که به عقیده بسیاری، دلیل عدم موفقیت تیم زنان فرانسه در تورنمنت‌های بین‌المللی، خود فرانسه است. فرانسه در سال ۲۰۱۹ به یک‌چهارم نهایی جام جهانی زنان رسید و پس از آن در مسابقات قهرمانی اروپا در سال گذشته سوم شد. پس از آن‌ همه انتظار نتایج بهتری از فرانسه داشتند. اما تدارکات برای مسابقات اخیر بیشتر تحت تأثیر حواشی و بحث‌های پیرامون تصمیمات سرمربی سابق این تیم، کورین دیاکره، قرار داشته است. این تنش در اوایل امسال به اوج خود رسید. زمانی که تعدادی از بازیکنان فرانسه، از جمله کاپیتان این تیم وندی رنار (هیچ نسبتی با هروه رنار ندارد)، اعلام کردند در جام جهانی برای تیم ملی بازی نخواهند کرد. پس از آن بود که دیاکره در نهم مارس برکنار شد و چند هفته بعد هروه رنار جایگزینش شد. رنار هیچ تجربه قبلی‌ای در زمینه مربیگری در فوتبال زنان نداشت و کمتر از چهار ماه فرصت داشت تا برای جام جهانی آماده شود و نشانه‌ها حاکی از آن است که او توانسته اتحاد تیمی را به فرانسه برگرداند. چندین بازیکن، از جمله اوژنی لو سومر، مهاجم تیم، به غیبت دو ساله خود پایان دادند و به تیم ملی بازگشتند. حالا هم فرانسوی ها آماده تاریخسازی در نیوزیلند هستند.