"ناکاگاییچیزه"شدن بهروز عطایی!
روزنامه گل
بعد از بازگشت تیم ملی والیبال ایران از لیگ ملت‌های ۲۰۲۳ صحبت‌ها درباره ماندن یا رفتن بهروز عطایی بیش از قبل شد و برخی از منتقدان عملکرد فنی تیم در دوره عطایی را علتی منطقی برای برکناری او عنوان کردند.
در این میان محمدرضا داورزنی رئیس فدراسیون اعلام کرد که بهروز عطایی به کارش در تیم ملی ادامه می‌دهد و او تصمیم به برکناری این مربی وطنی ندارد. اما نکته‌ای که در روزهای اخیر در خصوص صحبت‌های داورزنی محل بحث است پیشنهاد او برای الگوبرداری از سیستم ژاپنی‌ها در سال‌های اخیر است.
اینکه داورزنی کمتر از ۵ ماه دیگر مدت حضورش در فدراسیون به اتمام می‌رسد و چطور قرار است این الگو را پیاده کند یا اصلا پاسخگوی نتایج ضعیف باشد مورد بحث نیست اما سوال این است که والیبال ایران شرایط تقلید از والیبال ژاپن را دارد یا خیر؟
داورزنی در خصوص تقویت کادرفنی تیم ملی گفت: ما در حال حاضر امکان سنجی می‌کنیم تا ببینیم کدام یک از مربیان خوب و بزرگ دنیا این امکان را دارند تا در کادرفنی تیم ملی ما کار کنند. دقیقا همان الگویی که ژاپنی‌ها پیاده کردند. یعنی یک مربی بزرگ را به کادر خود اضافه کردند و در راس، یک مربی داخلی را قرار دادند.
منظور رئیس فدراسیون ایران به ترکیب ناکاگاییچی- بلین روی نیمکت ژاپن است. اما ماجرا در ژاپن از چه قرار بود؟
تیم ملی ژاپن از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ شیوه مخصوصی را روی نیمکت خود پیاده کرد. یوییچ ناکاگاییچی قطر پاسور و ستاره اسبق ژاپن به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب شد و در کنار او فلیپ بلین مربی اسبق فرانسه و لهستان به عنوان دستیار اول حاضر بود. بلین که یک تئوریسین شناخته شده در والیبال است فقط اسمی همه کاره تیم نبود اما در اصل او نفر اول نیمکت ژاپنی بود. این موضوعی نبود که آن‌ها بخواهند مخفی کنند و در تمام مسابقه‌ها بلین در وقت‌های استراحت با بازیکنان صحبت می‌کرد.
در واقع صحبت‌های داورزنی به این معناست که او می‌خواهد از یک مربی نامدار با شرح وظایف بلین در کنار عطایی استفاده کند.
بهروز عطایی درباره این پیشنهاد و ایده داورزنی گفت: من هم مشکلی با این اتفاق ندارم. مردم از نتایج تیم ملی والیبال ناراحتند و ما هم آزرده خاطر هستیم. ما خواسته شخصی از تیم ملی نداریم و برای ما مهم است که مردم خوشحال باشند. ما پیش از این هم با مربیان خارجی مختلفی نظیر توتولو کار کرده‌ایم. قطعا من هم بر این باورم که ما با یک مربی عالی و باکیفیت می‌توانیم به اهدافمان نزدیک‌تر شویم.
اینکه عطایی موضوع را پذیرفته شاید در نگاه اول مثبت باشد اما سوال اینجاست کدام مربی سطح بالای خارجی حاضر می‌شود به عنوان دستیار بهروز عطایی روی نیمکت ایران بنشیند؟ اگر قرار بر این است که یک مربی معمولی نظیر همان توتولو که عطایی از او نام برد به ایران بیاید این نه الگوی ژاپنی هاست و نه دردی از ایران دوا می‌کند.
بنابراین به نظر می‌رسد محمدرضا داورزنی برای آرام کردن جو منفی موجود علیه کادرفنی تیم ملی چنین مسئله‌ای را طرح کرده و خودش هم می‌داند این الگو به هیچ وجه در ایران عملی نمی‌شود.
اگر بپذیریم که فدراسیونِ داورزنی این الگو را اجرا و اتفاقا مربی خوبی را هم به عنوان دستیار عطایی انتخاب می‌کند آن وقت سوال اینجاست که چند سال باید با آن شیوه بازنده باشیم و چند بازیکن باید از گردونه نسل تیم ملی خارج شوند تا تیم به ثبات برسد؟ اصلا اگر این شیوه در ایران جواب نداد داورزنی آن زمان کجاست که پاسخگو باشد؟
سه تورنمنت در سطح جهانی با عطایی سپری شده اما تقریبا می‌توان گفت در هیچ کدام از آن‌ها نشانه‌ای از پیشرفت تیم ملی وجود نداشته و افرادی که بعد از المپیک رژیم گرفتن آلکنو و نتایج ضعیفش در توکیو را دائم مطرح می‌کردند حالا درخصوص پسرفت قابل توجه تیم ملی با عطایی صحبتی نمی‌کنند.
عطایی افتخار بزرگی را تیم ملی جوانان در قهرمانی جهان کسب کرد و در دوران مربی گری‌اش در لیگ برتر هم بازیکنان خوبی را پرورش داد اما برکسی پوشیده نیست که نداشتن افتخارات بین المللی قابل توجه، نقطه ضعفی بزرگ برای این مربی برای مقبولیت از سوی ملی پوشان است. همین امروز بازیکنان زیادی به همین دلیل از تیم ملی کنار رفتند و به نظر نمی‌رسد دیگر بازیکنان نیز نظر متفاوت‌تری داشته باشند و همین کار را برای این مربی سخت کرده است. بازیکنان ایران نه فقط در والیبال بلکه در تمام رشته‌ها؛ خوب یا بد به نام و افتخارات مربی و نفر اول نیمکت اهمیت زیادی می‌دهند و نداشتن مقبولیت جمعی به خصوص از سوی ستاره‌ها برای سرمربی دردسرساز می‌شود.
