روزنامه گل
مهدی پیرجهان دونده ۴۰۰ متر با مانع تیم ملی دوومیدانی در سالهای گذشته جزو بدشانسترین ورزشکاران ایران بوده؛ او به خاطر کرونا بازیهای المپیک را از دست داد و نتوانست در این بازیهای مهم شرکت کند.
حالا یک مشکل دیگر هم برای او رخ داده که نه فدراسیون و نه کمیته و وزارت برای او قدم برداشتهاند.
پیرجهان به اولین مسابقه فصل دایموند لیگ (لیگ الماس) دعوت شد اما به خاطر مشکلاتی که برای او به وجود آمد نتوانست به این رقابتها برود.
او در اواخر دوره سربازی به سر میبرد و از سوی مسئولان برگزاری دایموند لیگ قطر به صورت انفرادی به این رقابتها دعوت شد.
با توجه به اینکه او در دوره خدمت به سر میبرد باید به همراه حراست راهی مسابقات میشد اما بنابرقانون وزارت ورزش اعزام زیر سه نفر نیازی به همراهی حراست ندارد.
اما مشکل از جایی شروع شد که نه فدراسیون و نه کمیته ملی المپیک پیگیر کار او نبودند و تنها راهی که مسئولان جلوی پای او گذاشتند اعزام به صورت فردی با هزینه شخصی بود! یعنی به او گفته شد به صورت شخصی هزینه اعزام حراست را بپردازد اما با توجه به شرایط مالی این دونده این شرایط برایش فراهم نشد.
در شرایطی که بیشتر ورزشکاران از مشکلات مالی رنج میبرند حضور او از هرنظر میتوانست ازهر لحاظ مثمر ثمر باشد و با توجه به رکوردش حداقل
۵-۴ هزار دلار درآمدزایی داشته باشد.
در نهایت اواسط اردیبهشت دایموند لیگ قطر برگزار شد اما پیرجهان نتوانست در این مسابقات حاضر شود. این اتفاق نشان دهنده نگاه سلیقهای کمیته ملی المپیک است؛ نگاهی که برای یک ورزشکار تمام تلاش خود را میکند تا مشکلاتش حل شود اما برای یک ورزشکار جوان که اتفاقا بنا به شاخصهای خودشان بخت کسب سهمیه است هیچ کاری انجام نمیدهد. اصلا کمیته ملی المپیک پیگیر وضعیت او نشده و کوچکترین قدمی برای حل مشکل پیرجهان برداشته نشده است.
شاید اگر پیرجهان از ورزشکاران سوگلی کمیته بود و یا خودش با مصاحبههای متعدد جنجال آفرین میشد او را میتوانستیم در تارتان دوحه ببینیم.