روزنامه گل
مرداد ۱۴۰۱ بود که محمد موسوی سرعتی زن با سابقه والیبال ایران در یک مصاحبه طوفانی در حاشیه تمرین تیم ملی والیبال که برای اعزام به جام واگنر و رقابتهای جهانی برگزار میشد؛ از تیم کناره گیری کرد.
موسوی از دلیل واضح و متقنی برای این تصمیم سخن نگفت و به این نکته که هیچ چیز سر جایش نبوده اکتفا کرد. البته کاپیتان امروز تیم ملی درباره جزییاتی چون نبود مکمل و پروتئین، نداشتن هتل، کم بودن پاداش و از این دست مسائل صحبت به میان آورد اما هیچ کدام را به صورت مشخص عامل کناره گیری خود عنوان نکرد.
حالا بعد از حدود ۹ ماه محمد موسوی باردیگر به تیم ملی بازگشته و تیم آماده اعزام به لیگ ملتهای ۲۰۲۳ است. او در اولین مصاحبهاش صحبتهای متفاوتی با سال قبل بیان کرد و گفت: «همه باید تلاش کنیم که والیبال نقل محافل مردم باشد و علاقمندان از تماشای عملکرد ملیپوشان لذت ببرند. شرایط نسبت به سال گذشته بهتر است و امیدوارم شرایط مدیریتی فدراسیون نیز به گونهای پیش برود که حمایتهای بیشتری از تیم شود»
اما این سوال پیش میآید که چه چیز از سال قبل تا امروز تغییر کرده که موسوی از آن مصاحبه آتشین و البته آن خداحافظی بیموقع تغییر نظر داده و همه چیز را بهتر میداند؟! والیبال ایران که در سالهای گذشته به گواه بازیکنان، اردوهای با کیفیتی را نسبت به رشتههای دیگر داشته، در آن مقطع چه مشکلی داشت که موسوی حق به جانب آن را کنار گذاشت؟! اگر بنا را براین بگیریم که صحبتهای موسوی درباره مشکلات کاملا درست بود آیا تیم ملی آن هم یک روز قبل از اعزام به رقابتهای جهانی آن قدر برایش اهمیت نداشت که مشکلات را نادیده بگیرد و برای کمک به عطایی و شاگردانش راهی مسابقات شود؟! اگر پاداش آن مقطع زمانی ۱۸ میلیون (به گفته موسوی) بوده چرا آن زمان که بازیکنان برای حضور در لیگ ملتها پاداشهایی در حدود ۵۰۰ میلیون دریافت میکردند او صحبتی نمیکرد؟ محمد موسوی که چند روز همراه تیم ملی تمرین میکرد و در اردو بود میتوانست شرایط را زودتر ارزیابی کند و از اردو برود؛ نه اینکه چند روز کنار تیم بماند و از امکانات استفاده کند و بعد بگوید نه!
اما نکته دیگری که در صحبتهای چند روز پیش موسوی عجیب بود واسطه شدن مصطفی کارخانه برای حضورش در تیم ملی است! موسوی گفت: امسال سرمربی تیم ملی بواسطه آقای کارخانه از من درخواست همکاری کرد و من همیشه در خدمت تیم ملی هستم و خواهم بود اما به شرطی که شرایط مهیا باشد!
موسوی در زمان کناره گیری از تیم ملی اعلام کرد که به بهروز عطایی خبر داده و او از تصمیمش آگاه است اما سرمربی تیم ملی اعلام کرد که چنین نبوده و او بعد از مصاحبه این ملی پوش با اصحاب رسانه متوجه این مسئله شده است و حالا هم او میگوید عطایی به واسطه کارخانه از او درخواست همکاری کرده است! اینکه عطایی چرا به ملی پوشی که یک بار در مقطع زمانی مهم به تیم ملی پشت کرد باردیگر درخواست همکاری داده مورد بحث نیست اما سوال اینجاست که چرا از کارخانه به عنوان واسطه استفاده کرده است؟!
محمد موسوی بدون شک یکی از بهترین والیبالیستهای تاریخ ایران است و در میزان توانایی و البته تاثیرگذاریاش در تیم ملی شکی نیست اما به نظر نمیرسد این شایستگی فنی تایید کننده رفتارهای او هم باشد. موسوی که سال پیش به گفته خودش سه ماه تمرین نکرده بود و آماده نبود به راحتی بدون آن که مشورتی با اعضای فنی به خصوص سرمربی تیم ملی داشته باشد «نه» مهمی را فریاد زد و حالا بدون آن که بگوید از سال پیش تاکنون چطور همه چیز باب میل او شده به تیم ملی برگشته و گویی آب از آب تکان نخورده است!