روزنامه گل

جمعه شب؛ ورزشگاه یادگار تبریز، پایتخت فوتبال ایران بود. شبی باشکوه و جلوه ای نو از اصالت، فرهنگ و فوتبال فهمی مردمان آذربایجان. حضور ده ها هزار هوادار مشتاق زیر نور مهتاب فروردینی تبریز هر بیننده ای را بوجد میآورد. چقدر دلمان برای اینروزها وشبهای تبریز تنگ شده بود. فارغ از نتیجه و صرف نظر از برخی «مغزهای کوچک زنگ زده» که برای دقایقی زیبایی های «یادگار» را تحت تأثیر قرار دادند؛ برنده واقعی این جشن باشکوه؛ ایران، فوتبال ایرانی و هموطنان دوست داشتنی آذری زبان هستند.

قبلتر بارها از مدیریت غیرقابل توجیه باشگاه تراکتور و هدر رفت هزینه های هنگفت انتقاد کرده و هم چنین نسبت به التهاب موجود در سکوها و برخی رفتارهای غیرقابل قبول هشدار داده بودیم. حالا اما بنظر میرسد روزگار تصمیم های لحظه ای، احساسی و غیر کارشناسی تا حدود زیادی به پایان رسیده و باشگاه دیرپای تبریزی در آستانه یک نوزایی مبارک و میمون قرارگرفته است. نکته قابل تأمل اینکه آرامش هواداران متعصب تراکتور تا حدود زیادی تحت تأثیر روند امیدوار کننده باشگاه قرار گرفته و انسجام تیم و تداوم نمایش های سزاوارانه بازیکنان، نقش بسیار مهم و موثری در کاهش التهابات و رفتارهای نامناسب داشته است.

در هرحال وقتی در ابتدای فصل هدایت تراکتور به «بردیف» روس واگذار شد؛ اهالی فوتبال حق داشتند نسبت به وعده های بشدت تکراری شده تصمیم سازان همواره عجول باشگاه تبریزی تردید کنند. وقتی تراکتور با کادر فنی نورسیده و با حداکثر تغییرات (خرید نزدیک به 20 بازیکن جدید) پیش فصل را آغاز کرد؛ گفتیم و نوشتیم که تنها راه برون رفت تراکتور از بن بست های آزاردهنده سابق ، تدبیر و تأمل در تصمیم سازیهای کلان و صبوری و ثبات در به نتیجه رسیدن و اجرایی شدن این تدابیر و تأملات خواهد بود. چنانکه انتظار میرفت سرمربی کهنه کار روس/ترکمن بر اوضاع مسلط شد و تا حدود زیادی تیم را در مسیر پیشرفت قرار داد. بااینحال «تاواریش سالخورده» چنانکه عادت «رفقا»ست؛ در نهایت به وعده وفا نکرد، پای قراردادش نایستاد و تراکتور را در میانه راه تحول و دگردیسی تنها گذاشت. این بدعهدی اما در نهایت با منفعت غیرمنتظره باشگاه تبریزی همراه شد. استخدام «خمس» اسپانیایی؛ جهش سرخهای آذربایجان را سرعت بخشید و آنها را از جهات مختلف به تیم بهتری تبدیل کرد.

اذعان کرد که در هفته های اخیر نمایش های هماهنگ، مدرن و هجومی شاگردان «خمس»؛ آنها را به یکی از قابل احترام ترین تیم های لیگ تبدیل کرده است. «ماتادور» تندخو و شاگردانش بر استقلال و سپاهان غلبه کرده و نمایشی کاملا قابل دفاع و سزاوارانه در مصاف با پرسپولیس داشته اند. تنها نکته تاریک روزگار کوتاه حضور مرد اسپانیایی در تبریز؛ شکست جام حذفی در برابر استقلال و باخت ناباورانه خانگی در مصاف با مس چغر محمد ربیعی بوده است. هرچند در مجال اندک باقی مانده، گذر از رتبه چهارم و رسیدن به جمع سه مدعی اصلی قهرمانی لیگ بیست و دوم بعید و دور از دسترس بنظر میرسد؛ بااینحال ادامه این روند، تقویت تیم با حداقل تغییرات و البته تداوم همراهی و همبستگی هزاران هوادار متعصب و مشتاق، تراکتور را از هم اکنون به مدعی جدی و سرسخت فصل آینده تبدیل خواهد کرد. احیای فوتبال آذربایجان و بازگشت رونق به ورزشگاه های آن دیار قهرمان خیز، سبب زایش دوباره دایی ها، باقری ها، خطیبی ها، دین محمدی ها و ... متعددی خواهد شد. فوتبال ایرانی همواره مرهون تعصب، غیرت و وطن خواهی ستاره های آذری زبانش بوده است.