بازندگان محبوب و مغضوب!
روزنامه گل
معین احمدوند - تیم ملی فوتسال بانوان کشورمان در اولین دوره جام جهانی فوتسال زنان حضور یافت اما شهرزاد مظفر و شاگردانش در همان مرحله گروهی با این رقابتها وداع کردند و با حذفی زودهنگام مواجه شدند.در طی یک دهه اخیر، فوتسال و فوتبال بانوان چه در عرصه ملی و چه در عرصه باشگاهی پیشرفتهای چشمگیری داشتهاند و باید به این مسئله اشاره داشت که به اندازه لازم، تا آنجایی که محدودیتها اجازه داده، عملکرد آنها در هر تورنمنتی با استقبال اکثریت مردم و رسانهها و حتی برخی مسئولان مواجه شده است.
موضوع دیده شدن و حضور در تورنمنتهای آسیایی و حتی جهانی به ويژه در تیمهای ملی و باشگاهی فوتبال و فوتسال بانوان در سالهای اخیر سوژه جالب توجهی برای تمامی رسانهها و مطبوعات ورزشی به حساب میآمده و بیشتر رسانهها درباره اولین حضور بانوان و عملکرد آنها به کرات پرداختهاند و مطالب زیادی در این زمینه کار شده است. اما مسئله اینجاست که چرا همیشه به ورزش بانوان علی الخصوص فوتبال و فوتسال کم لطفی میشود و شرایط برای آنها آنقدری مهیا نیست که بتوانند از گروه خود صعودی تاریخی رقم بزنند و تنها باید به حضور در مرحله گروهی دلخوش باشند؟
در واقع بهتر است برای روشن شدن چنین مقولهای، بررسیهای جامعتری انجام شود تا متوجه شویم دلایل شکلگیری اصلی این قضیه چیست. در اصل، نکته اینجاست که دیگر حضور صرف بانوان فوتبالیست و فوتسالیست کشورمان در رقابتهای مختلف و معتبر آسیایی و بینالمللی کافی به نظر نمیرسد. در واقع، باید از این گزاره رد شویم و عبور کنیم و در خواب غفلت صعود به تورنمنتهای بینالمللی و بینقارهای نمانیم.
دوران اینکه فقط به یک سری رقابتهای خارجی صعود کنیم و در جریان همان دیدارهای دشوار و حساس نتوانیم کار خاصی را پیش ببریم، گذشته است و برای وارد شدن به دوره جدید، نیازمند این هستیم که تجربه متفاوتی در این مسیر کسب شود و به دست آید. باید به این حقیقت اقرار کرد که با توجه به پیشرفت و توسعه فوتبال و فوتسال زنان در اقصی نقاط جهان، دیگر صعود به جام جهانی فوتسال یا حضور یک باشگاه ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا افتخار و دستاورد بزرگ و عجیب و غریبی محسوب نمیشود.
برای رسیدن به جایگاههای بالا و رفیع در رقابتهای جهانی، لازم است امکانات و زیرساختها از ریز تا درشت آن، مورد اصلاح و تجدید دوباره قرار بگیرد. به نوعی، برای رهایی از وضعیت فعلی و قدمی رو به جلو شدیداً محتاج مدرنسازی ساختار و تجهیزات و جا انداختن تفکر حرفهای هستیم و از طرفی، همین تفکر هم باید به کادرفنی و بازیکنان به درستی تزریق شود تا آرام آرام شرایط تغییر پیدا کند و همه چیز به حالت استاندارد خود برسد.از نمونههای بارز این مقوله، میتوان به تیم ملی فوتسال و البته تیم فوتبال خاتون بم اشاره کرد که هر دو تیم به ترتیب در دو تورنمنت اخیر جام جهانی و لیگ قهرمانان آسیا، خیلی زود غزل خداحافظی با این رقابتها را خواندند.
به هر روی، تنها حضور داشتن در چنين رقابتهایی دیگر کافی و وافی نیست و تعریف و تمجیدات محض باید جای خودش را به انتقادات سازنده و به جا دهد؛ نقدهایی که این بازندگان محبوب و مغضوب را به آن چیزی که لایقش هستند و شایستگی و پتانسیل آن را در بهترین حالت ممکن دارند، برساند.
