دوربین هم نمیتوانید بخرید؟
روزنامه گل
یک مسابقه فوتبال برگزار شده بین شمسآذر قزوین و پرسپولیس که بعد از پایان آن، همه حسابی شاکی هستند؛ شمسآذریها خودشان را یک پنالتی طلبکار میبینند، پرسپولیسیها هم روی گل حریف بحث دارند و تازه میگویند گل سوم ما هم درست بود و به اشتباه آفساید گرفته شد.
این یک قصه آشنا در فوتبال ایران است؛ این که هر دو طرف پس از پایان بازی معترض باشند. جدای از فرهنگ غلطی که داریم، بخش زیادی از این ماجرا به امکانات ضعیف و بسیار سطح پایینی مربوط میشود که برای فیلمبرداری مسابقات به کار میرود.
بله؛ سیستم کمک داور ویدیویی به ایران آمده و در هر بازی هم شاهد وقفههای طولانی و بیشمار برای بازبینی تصاویر هستیم، اما نکته اینجاست که داوران دقیقا کدام تصاویر را برای قضاوت باید ببینند؟ در فوتبال اروپا وقتی صحنهای برای بازبینی میرود، شاهد ارایه باکیفیتترین نسخه به داور هستیم. آنقدر روی تصویر زوم میکنند تا چمنهای چسبیده به کفش بازیکن هم دیده میشود. روشن است که در این شرایط تصمیمگیری آسان و اعتراضها کمتر میشود.
در فوتبال ایران اما انگار مسابقات فوتبال با فناوری پنجاه سال قبل ضبط میشود. در نتیجه اغلب، تصاویری تار، مبهم و دور داریم که کاملا تفسیرپذیر هستند و بدیهی است که دو طرف بعد از اتخاذ هر تصویری به خودشان اجازه اعتراض میدهند. جالب است که در ایران خط آفساید را داوران مستقر در اتاق VAR به صورت دستی میکشند، در حالی که این کار در اروپا به طور اتومانیک و توسط کامپیوتر انجام میشود. معلوم است که آنجا اعتراضی صورت نمیگیرد، اما اینجا سرمربی در پایان مسابقه داور را به خدا واگذار میکند!
ساختن ورزشگاه محال است؟ قبول. تعمیر استادیومها زمان میبرد؟ قبول. برای مرمت چمن بودجه ندارید؟ حتی این هم قبول. آیا واقعا خریدن چهار تا دوربین درست و حسابی و آبرومند برای استادیومها هم غیرممکن است؟ واقعا چه لذتی میبرید از پایین آوردن کیفیت همه چیز؟!
