افتی عمیق‌تر از آنچه تصور می‌شد
روزنامه گل
در رقابت‌های قونیه، شمشیربازان ایران یک طلا، سه نقره و دو برنز کسب کرده بودند، اما عملکرد امسال به جای پیشرفت، عقب‌گردی محسوس داشت. تنها دو مدال برنز در اپه و سابر تیمی مردان، نتیجه‌ای بود که نه با ظرفیت شمشیربازی ایران همخوانی داشت و نه با انتظارات کارشناسان.
سابر؛ اسلحه‌ای که روزهای سختش تمامی ندارد
سابر مردان که سال‌ها به‌عنوان ستون اصلی موفقیت شمشیربازی ایران شناخته می‌شد، در ریاض یکی از ضعیف‌ترین نمایش‌های خود را ثبت کرد. بازی حساس برابر ازبکستان با نتیجه ۴۵–۴۴ واگذار شد؛ مسابقه‌ای که ایران روی کاغذ برنده بود اما در عمل به‌سادگی از دست رفت.
عملکرد نفرات تیم در این دیدار:
-
علی پاکدامن: ۱۵ امتیاز کسب، ۱۲ امتیاز از دست‌رفته
-
محمد فتوحی: ۱۴ امتیاز کسب، ۲۲ امتیاز از دست‌رفته
-
نیما زاهدی: ۱۵ امتیاز کسب، ۱۱ امتیاز از دست‌رفته
فتوحی که یکی از باتجربه‌ترین سابریست‌های تیم است، بیشترین امتیاز منفی را ثبت کرد و نقش پررنگی در نتیجه نهایی داشت.محمد فتوحی بارها اثبات کرده دیگر در سطح تیم ملی نیست و مشخص نیست دلیل ماندگاری این شمشیرباز که به طور محسوسی اضافه وزن دارد در تیم ملی چه می تواند باشد.
در بخش انفرادی نیز پاکدامن در یک‌چهارم نهایی مقابل نایب‌قهرمان المپیک کنار رفت و فتوحی مقابل نماینده ازبکستان شکست خورد.
سؤال قدیمی: چرا در لحظه‌های حساس فرو می‌ریزیم؟
حتی بحث همیشگی ناداوری نیز نمی‌تواند توجیه مناسبی برای این شکست باشد. تیمی که می‌داند در امتیازات حساس احتمال اشتباه داوری وجود دارد، نباید بازی را تا یک امتیاز پایانی کش بدهد. این پرسش دوباره مطرح است: بازیکنان باتجربه تیم چه زمانی قرار است نقش یک لیدر واقعی را ایفا کنند؟
در شرایطی که ترکیه بدون یکی از ستاره‌های اصلی‌اش قهرمان شد و تونس نایب‌قهرمان المپیک را شکست داد، ایران تنها به سکوی سوم بسنده کرد؛ ناکامی‌ای که نمی‌توان نادیده گرفت.
افت اپه؛ برنزی که نمی‌تواند پایان کار باشد
اپه مردان در بخش تیمی به مدال برنز رسید؛ پیروزی مقابل ازبکستان دستاورد مثبتی بود، اما در مسابقه با عربستان نتوانستند روند خوب خود را ادامه دهند. این اسلحه نیز نسبت به دوره قبل افت داشته است؛ مدال نقره قونیه، جای خود را به برنز داد.
در بخش انفرادی:
-
محمد اسماعیلی در یک‌هشتم نهایی حذف شد.
-
امیرحسین موشحی تا یک‌چهارم نهایی پیش رفت اما به مدال نرسید.
زنان؛ غیبت معنادار و ابهامی بزرگ
تنها نماینده ایران در بخش بانوان، ریحانه رضایی بود که در یک‌چهارم نهایی حذف شد. این در حالی است که در دوره قبل، اعظم بختی در انفرادی مدال گرفته بود و تیم اپه زنان هم روی سکوی دوم ایستاد.
سؤال مهمی که باقی مانده این است: چرا هیچ‌یک از تیم‌های کامل زنان (سابر یا اپه) به ریاض اعزام نشدند؟چه در روند آماده‌سازی بانوان رخ داده که فدراسیون را قانع نکرده تا تیم کامل به مسابقات بفرستد؟اگر اعزام ها کیفی بوده و تنها کسانی که شانس مدال داشتند به مسابقات اعزام می شدند، پس چرا شانس مدالی ها هم نتوانستند انتظارات را برآورده کنند؟
تصویری ناامیدکننده و آینده‌ای که نیاز به تصمیم فوری دارد
نتایج ایران در این دوره نشان می‌دهد که شمشیربازی کشور نه‌تنها درجا نزده، بلکه با بحران روبه‌روست؛ بحرانی که از سابر آغاز شده و حالا به اپه هم رسیده است. روزهایی بود که تنها کره‌جنوبی و ژاپن سد راه ایران بودند؛ امروز اما ازبکستان هم برای این تیم دردسرساز شده است.
فدراسیون باید هرچه سریع‌تر از کادر فنی تا ساختار تیم‌ها تجدیدنظر کند؛ در غیر این صورت فاصله با رقبای آسیایی روز به روز بیشتر می‌شود.
