روزنامه گل

به نقل از نشریه مارکا، در اینکه پپ گواردیولا یکی از بزرگ‌ترین، موفق‌ترین و محبوب‌ترین سرمربیان تاریخ فوتبال است شکی وجود ندارد، اما اینگونه هم نبوده است که او هیچ نقطه ضعفی نداشته یا افرادی از میان آنهایی که با او کار کرده‌اند، از دستش آزرده خاطر نشده باشند. شاید بارزترین نمونه آنها زلاتان ابراهیموویچ بوده است که بعد از تنها یک فصل کار کردن زیر نظر این سرمربی کاتالان در بارسلونا عطای جام و قهرمانی در اروپا را به لقایش بخشید، چرا که نمی‌توانست با سبک کاری پپ کنار بیاید.

ایبرا اما تنها بازیکنی نبوده که متوجه شد ماندن در تیم تحت هدایت گواردیولا او را به جایی نخواهد رساند. یکی دیگر از این افراد، گابریل هان ویلهوفت کینگ بازیکن نوجوان پیشین منچسترسیتی بود که پس از مدت کوتاهی کار زیر نظر پپ به این نتیجه رسید که نه تنها از بازی در منچسترسیتی بلکه از فوتبال چیزی عایدش نخواهد شد و به این ترتیب درس و آموزش را از سر گرفت و با آویزان کردن کفش‌های در دانشگاه آکسفورد در رشته حقوق مشغول به تحصیل شد، تصمیمی که شاید از نگاه خیلی‌ها برای جوانی بااستعداد دیوانگی محض بود و برای خودش روبه‌رو شدن با واقعیت. برای او کسل‌کنندگی تمرینات و تصور تبدیل شدن به یک مترسک در تمرینات برای گرم کردن هم‌تیمی‌‌های باسابقه‌ترش آنقدر آزاردهنده بود که علیرغم توصیه خیلی‌ها، تصمیم به ترک فوتبال و تمرکز روی درس گرفت.

ویلهوفت کینگ جوان با آکادمی باشگاه تاتنهام در سال 2012 قدم به دنیای حرفه‌ای فوتبال گذاشت و دو سال پیش به منچسترسیتی پیوست. او که رگ و ریشه‌ای آسیایی دارد حتی دو بازی هم برای تیم زیر 16 ساله‌های انگلیس انجام داد، اما بعد از قبولی در آزمون ورودی دانشگاه آکسفورد، تصمیم به ترک فوتبال گرفت.

هافبک پیشین تیم جوانان سیتی در گفت‌و‌گو با نشریه گاردین درباره دلیل تصمیمش برای ترک فوتبال اظهار داشت: نمی‌دانم چه بود، شاید محیط کارمان بود. من خیلی سریع از کارم خسته و کسل می‌شدم. وقتی برای تیم زیر 21 ساله‌های من‌سیتی بازی می‌کنی، انتظاری که در تو ایجاد می‌شود این است که یک دوران موفق و خوب پیش رو داشته باشی. من حداقل افراد زیادی را نمی‌شناسم که برای تیم زیر 21 ساله‌های منچسترسیتی بازی و در این سن و سال همه چیز را رها کرده باشند.

سؤال بزرگ اما درباره دلیل ویلهوفت کینگ برای گرفتن این تصمیم بود و طوری که خبرنگار نشریه گاردین فاش کرد نزدیک به 100 نفر از کاربران سایت این رسانه این سؤال را از او پرسیده‌اند. جواب قابل انتظار می‌توانست مصدومیت باشد، اما این بازیکن انگلیسی با صداقت دلیل دیگری را ذکر کرد که به اعتقاد او دوران بازیگری‌اش چه در تاتنهام و چه بعد از آن در منچسترسیتی را به دورانی بس تاریک از زندگی او تبدیل کرده بود.

اولین جرقه علاقمندی به کسب تحصیلات دانشگاهی برای ویلهوفت جوان زمانی زده شد که پیشنهادی از یکی از دانشگاه‌های مطرح آمریکا دریافت کرد. در آن زمان او هنوز در تاتنهام بود و با وجود پیشنهاد باشگاه لندنی برای تمدید قرارداد، پیشنهاد تیم فوتبال دانشگاه لس‌آنجلس را در ماه ژانویه 2025 پذیرفت، فرصتی که به او اجازه می‌داد هم فوتبال بازی کند، هم به تحصیلاتش ادامه دهد، اما وقتی پای من‌سیتی به میان آمد و دورنمای بازی زیر نظر پپ گواردیولا، همه چیز تغییر کرد و نه گفتن دیگر ممکن نبود. او ادامه داد: در آن زمان، هدفم این بود که همچنان یک بازیکن حرفه‌ای بمانم و احساس می‌کردم اگر این پیشنهاد را رد کنم همیشه حسرتش را خواهم خورد. با این حال نمی‌خواهم بگویم که مأیوس شدم، اما به جایی رسیدم که فهمیدم حریف تمرینی بازیکنان تیم اصلی شدن آن چیزی نبود که هرگز به دنبالش می‌گشتم و این برایم خیلی عجیب و غریب بود. در بعضی از تمرینات ما مثل سگ 60 دقیقه دنبال توپ می‌دویدیم. این اصلاً‌ تجربه خوشایندی نیست به خصوص وقتی قرار باشد توپ را از بازیکنانی مانند دی‌بروینه، گوندوگان یا فودن بگیری. تو حتی نمی‌توانی به آنها نزدیک شوی. حس بدی که از این کار می‌گرفتم خیلی به من فشار می‌آورد».

به این ترتیب ویلهوفت به خیال‌پردازی درباره تبدیل شدن به یک ستاره برای تیم گواردیولا پایان داد و تصمیمش را گرفت، تصمیمی که به قول خودش شاید از نظر مالی به ضرر او باشد اما منافع دیگری برایش به همراه داشته است. او گفت: بله فوتبالیست بودن درآمد خوبی دارد، اما باید ببینی چقدر از این کار لذت می‌بری. من مطمئن نبودم که می‌‌توانم خیلی لذت ببرم. علاوه بر این، در بهترین حالت، شما به‌عنوان یک فوتبالیست 10، 15 سال بازی می‌کنید. بعد از آن چه؟