روزنامه گل
شاهین طهرانی - تیم ملی این روزها طولانیترین لوکوموتیو دنیا است؛ فقط سوت میزند، جلو نمیرود و هیچکس هم دقیق نمیداند لوکوموتیوران واقعی کیست. آن بالا امیر قلعهنویی نشسته، اما تصمیمها را انگار در زمین نه او میگیرد و نه دستیارانش؛ بلکه مهدی طارمی، مردی که از بس نقشهای مختلف بازی کرده، کم مانده داور چهارم و ماساژور هم خودش باشد.ماجرای جنجالی آخر طارمی و تیم ملی اما از جای جالبی شروع شد:میلاد پنالتی را به بدترین وجه نواخت و جام را از تیم ملی گرفت.دقایقی بعد متوجه شد طارمی لیست پنالتیزنها را عوض کرده آن هم بدون اینکه به قلعهنویی خبر بدهدو سرمربی تیم ملی تازه بعد از نواخته شدن ضربه میفهمد چه کسی باید پنالتی بزند؟این اگر نشانهٔ هرجومرج نیست، پس چیست؟
این پایان داستان نبود طارمی هم در پاسخ به سوال خبرنگاران در این رابطه، جملهای گفت که برای همیشه در تاریخ فوتبال ما ثبت خواهد شد:تصمیم را من گرفتم چون بزرگترها ترسیده بودند و کسی حاضر نبود پشت ضربه قرار بگیرد. اگه در بازی دوستانه پنالتی نزنند کی باید بزنند؟
این جملات یعنی طارمی همینقدر راحت، در قامت یک رهبر، همتیمیهای بزرگترش را ترسو خواند؛جالب اینکه خودش هم جزو همان بزرگترهاست!اما از آن طرف، شجاع خلیلزاده که معمولاً بیپرده حرف میزند، دیروز توپ را برداشت و مستقیم شوت کرد به قلب ماجرا:«به کسی ربطی نداره من پنالتی میزنم یا نمیزنم.»
ترجمهٔ غیررسمی این جمله چیست؟به نظر ما که یعنی: «طارمی جان، حرف نزن، تو تصمیمگیرندهٔ همهچیز نیستی.»
وقتی بازیکنها علناً اینطور برای هم خطونشان میکشند، یعنی نظم تاکتیکی، زمین بازی، ساختار تیمی، اتحاد، همه هیچ؛ همان چیزی که روی نتیجهها هم دیده میشود:بدون محبوبیت، بدون نظم، بدون موفقیت و بدون ارائه یک فوتبال زیبا.
جالب اینجاست که وسط این بلبشوی قشنگ، ژنرال ما—بدون گل، بدون اقتدار، و ظاهراً بدون خبر—ایستاده و فقط نگاه میکند.اگر سرمربی از تغییر لیست پنالتیزنها خبر ندارد، پس دقیقاً از چه خبر دارد؟این تیم ملی بیش از رقیب خارجی، از داخل در حال فروریختن است؛تیمی که هرکس برای خودش قانون مینویسد و نقش میتراشد.تیمی که بیشتر شبیه یک محلهٔ بیسرایدار است تا یک تیم ملی.
#پیج رسمی روزنامه گل #شاهین طهرانی #امیر قلعه نویی #تیم ملی فوتبال ایران