روزنامه گل

احمد میرزاییان - نمایش دو تیم شاخص فوتبال کشور در تبریز به بوتیک های نمایشی یا تئاترهای روحوضی شباهت بیشتری داشت،تا فضایی برای ارائه فوتبال تاکتیکی و زیبا!فوتبال بزک کرده با بازیکنان پر مدعا،پرخاشگر و معترض که بیننده تلویزیونی را از عدم خلق فرصت های گل و کارهای ترکیبی خسته و رنجیده خاطر می کند!اصولا با برگزاری بازیهای بدون تماشاگر مخالفت جدی دارم،اما این بار جای شکرش باقی است که حداقل وقت هواداران گرفته نشد تا یک بازی عاری از کارهای تاکتیکی و ملال آور را ببینند.در یکی دو سال گذشته دلخوش بودیم که دروازه بان های ما هم با افزایش توان خود در بازی زمینی و قدرت پاسدهی به شروع مجدد بازی کمک می کنند.این توان به وضوح در بازی بیرانوند و نیازمند بروز و ظهور پیدا کرد.متاسفانه این توان و ظرفیت موثرکمک شایانی به بازی دو تیم تراکتور و پرسپولیس نداشت.تکرار پاس های رو به عقب که ما آن را پاس های بی آزار و ملال آور می نامیم،نشان از غلبه احتیاط مفرط مربیان و بازیکنان دارد. ترس و استرس نباختن و بازی ساکن قطعا هواداران را از فوتبال دور می کند.اشاعه این تفکر به فوتبال ملی هم قطعا از زیبایی های فوتبال در مسابقات بین المللی و رسمی خواهد کاست.
در بازی تراکتور و پرسپولیس به ندرت چند پاس سالم از بازیکنان دیدیم. از کارهای ترکیبی،انتقال بازی از فاز دفاعی به فاز حمله وخلق فرصتهای گل خبری نبود. اما به وضوح پرخاشگری و اعتراض دامنه دار و کروکی کشیدن بازیکنان شاخص و پرمدعا به داور را دیدیم.
انتظار می رود با افزایش امکانات و توان بالقوه در امر بدنسازی و انجام شیوه تمرینات مدرن و ظرفیتهای کمک آموزشی،پزشکی و علوم تغذیه و مکمل ها،پیشرفت محسوسی در شیوه فوتبال تیمها و بازیکنان را شاهد باشیم.
در کمال شوربختی باید اعتراف کنیم این همه امکانات و پول پاشی کمکی به پیشرفت فوتبال ما نکرده است.اما تا دلتان بخواهد حواشی فوتبال و دامنه آن فزونی یافته است.حضور در جلسات شبانه، کافه گردی ها و شب بیداری ها،آثار محسوسی بر تحرک و دوندگی غالب بازیکنان گذاشته است. دیگر از استارت های انفجاری ، نبردهای فیزیکی و رفت و برگشت های مکرر در زمین خبری نیست و فاصله زیاد بازیکنان در خطوط سه گانه از توان جسمی ناکافی آنها خبر می دهد و آسیب دیدگی های تکراری از عدم آمادگی افراد و بازیگوشی آنها در پشت صحنه حکایت می کند.
با این رویه قطعا نمی توان آینده روشنی برای فوتبال ایران ترسیم کرد.
از یک سو با بازیکنان پا به سن گذاشته در پرسپولیس مواجهیم و از سوی دیگر بازیکنی بومی در ترکیب تراکتور مشاهده نمی کنیم.دلخوش کردن به قهرمانی ها با این سبک و سیاق نشان از شکست منطق و افزایش احساسات دارد.
این شیوه به شدت مورد اقبال عناصر سیاسی،اقتصادی و دارای تمکن های مالی و افراد ذی نفوذ در بنگاهها وشرکت های دولتی است و کمک حال فوتبال نخواهد بود.برخی از آنها از کنار فوتبال و پول پاشی در آن در پی بدست آوردن کرسی های مجلس وشورای شهر هستند.
این ابزار و امکانات مالی بجای افزایش توان فوتبال باشگاهی در مسیر دیگری کارکرد دارد. متاسفانه برخی رسانه های همسو با مدیران باشگاهی هم بجای روشنگری - افکار عمومی - را در این مسیر ناهموار سوق داده و مروج عوام گرایی و هیاهوهای بی منطق شده اند.این سلطه و غلبه منطق بر احساسات را باید دور ریخت،وگرنه به قهقرا خواهیم رفت.