روزنامه گل

این چند روز در مورد وحید‌ هاشمیان مطالب زیادی نوشته شده. به هر حال طبیعی هم هست. اخراج سرمربی پرسپولیس آنقدر اتفاق بزرگی در فوتبال ایران قلمداد می‌شود که تا مدت‌ها سوژه اول رسانه‌ها باشد. این اتفاق قبلا در مورد امثال علی دایی، حمید استیلی، حمید درخشان و... افتاده و این بار هم نوبت‌ هاشمیان بود که تمرکز همه رسانه‌ها را معطوف به خودش کند. در مورد مسائل فنی مطالب لازم و کافی مطرح شده و جدول رده‌بندی یا اصلا خود این حکم اخراج روشن می‌کند که مشکلات و کمبودها زیاد بوده است.

کلی هم پیرامون فضایل و سجایای اخلاقی آقای‌ هاشمیان صحبت شده که در این زمینه به نظر می‌رسد حتی شاهد مبالغه و زیاده‌روی‌هایی هم بوده‌ایم. این مطلب اما چند نکته متفاوت را در مورد نیمه ناگفته این مربی مرور می‌کند؛ صرفا با این انگیزه که او در بازگشت احتمالی به حرفه‌اش، پخته‌تر و موفق‌تر باشد و یک سرمایه برای فوتبال ایران حفظ شود.

یک نکته مهم در مورد ‌هاشمیان شاید این باشد که به نظر می‌رسد او کمی دچار غرور است. چه بسا از ناحیه همین غرور هم بود که آقا وحید هشدارهای مکرر منتقدان در مورد بالانس نبودن پرسپولیس را نشنیده گرفت و فصل بسیار کلیدی نقل‌وانتقالات را از دست داد. درست همان زمانی که پیوسته گفته می‌شد تیم نیاز به جذب چند بازیکن دارد،‌ هاشمیان از مدیریت باشگاه ابراز رضایت می‌کرد و در نهایت همین اعتمادبه‌نفس کاذب هم باعث شد به هفته نهم نرسیده، همه آنها دست در دست هم باشگاه را ترک کنند!

شاید از ناحیه همین غرور هم بود که ‌هاشمیان با لجاجت و یکدندگی تمام و در شرایطی که حتی نفر جایگزین هم نداشت، سردار دورسون را رد کرد. در مورد چرایی جدایی مهاجم ترکیه‌ای حرف و حدیث‌های زیادی وجود دارد؛ از جنبه‌های فنی تا انضباطی. با این حال به نظر می‌رسد اتکا به نفس بیش از حد ‌هاشمیان در اتخاذ این تصمیم بی‌تاثیر نبوده و او واقعا فکر کرده بدون دورسون هم کارش پیش می‌رود. جالب است که این بازیکن یک سال دیگر با باشگاه قرارداد داشته و برای باقی ماندن در تیم اصرار می‌کرده، اما ‌هاشمیان با جدیت او را مازاد کرده و ۴۰۰ هزار دلار هم هزینه غرامت روی دست پرسپولیس گذاشته. تازه سرمربی بعدی هم تیم را فقط با یک مهاجم تحویل می‌گیرد.

شاید از ناحیه همین غرور هم بود که وقتی مجری فوتبال برتر از‌ هاشمیان پرسید ایجنت دارد یا نه، او مفتخرانه جواب منفی داد. خود ما رکورددار مطلب نوشتن علیه دلالان زالو صفت و زیاده خواه هستیم، اما اصل ایجنت داشتن بد نیست و همه جای دنیا مربیان و بازیکنان مدیر برنامه‌هایی دارند که کارهای اداری را انجام می‌دهند و خودشان همه تمرکزشان را روی کار فنی‌شان می‌گذارند.

شاید از ناحیه همین غرور هم باشد که وحید‌ هاشمیان در برنامه این هفته فوتبال برتر به مجری پیغام می‌دهد که: «تا همین الان هم زیادی با مدیران باشگاه کار کردم.» درحالی‌که باشگاه لطف کرد و با اعتماد غیرمتعارف، در اولین تجربه سرمربیگری، نیمکت پرسپولیس را به وحید پیشکش کرد. شاید از سر همین غرور هم باشد که او مصرانه دنبال کل پولش است (که البته از نظر قانونی حق هم دارد)، درحالی‌که فقط هشت بازی سرمربی تیم بوده و تنها دو برد آورده و باز درحالی‌که حتی گاریدوی خارجی هم پارسال طلبش را بخشید و گفت فقط پول مدتی را که کار کردم می‌خواهم.

این غرور، در نهایت چیز تازه‌ای هم نیست. دو سال پیش وقتی علی خطیر از جواد نکونام به عنوان بهترین لژیونر تاریخ فوتبال ایران نام برد، خیلی‌ها برای نقض کردن حرف او پای امثال علی دایی، مهدی مهدوی‌کیا و علی کریمی را وسط کشیدند، اما‌ هاشمیان تصاویری از خودش با پیراهن بایرن‌مونیخ را منتشر کرد، درحالی‌که وحید کلا ۹ بازی برای این تیم انجام داده بود! ذکر اینها البته برای زیر سوال بردن ‌هاشمیان نیست؛ نقدی دلسوزانه به منظور رشد و اعتلای یک مربی تازه‌نفس است.