روزنامه گل

حمید شیرازی - هیچ تردیدی نیست که فوتبال باشگاهی ایران در حال پشت سر گذاشتن یکی از بدترین و بی‌کیفیت‌ترین فصول تاریخ خود است. در شرایطی که شیر نفت در فوتبال باز شده و خیلی از باشگاه‌ها مخارج هنگفت انجام داده‌اند، این موضوع تا اینجا روی کیفیت کار نتیجه معکوس داشته. عملا فوتبال خوبی از تیم‌ها نمی‌بینیم. عمده مربیان، شاگردان خود را برای گل نخوردن به زمین می‌فرستند، تقریبا نصف بازی‌ها مساوی تمام می‌شود، میانگین تعداد گل در هر بازی به عدد ۲ هم نرسیده و این یعنی به طور متوسط، سهم هر تیم از هر بازی یک گل هم نیست. همه اینها باعث شده بعد از ۶ هفته، امتیازات و حتی تعداد گل‌های زده هیچ‌یک از تیم‌ها دورقمی نشود. هم‌اکنون تیم پانزدهم یا ماقبل آخر جدول فقط ۵ امتیاز با صدر فاصله دارد که هر کدام از این فاکتورها به تنهایی برای زیر سوال بردن کیفیت این لیگ کافی است. در این میان مدعیان قهرمانی هم هیچ وضع جالبی ندارند، اما همین رخوت و رکود سراسری، اتفاقا یک پیام برای آنها دارد؛ اینکه هر کدام‌شان زودتر بجنبد و از خاک بلند شود، رستگار خواهد شد. اجازه بدهید بر اساس مشاهدات خودمان حدس‌هایی داشته باشیم در مورد این که کدام مدعیان در صورتی که زودتر خودشان را جمع‌وجور کنند، شانس بالای قهرمانی خواهند داشت.
اول؛ تراکتور
به احتمال زیاد، می‌توان تراکتور را نزدیک‌ترین تیم به کسب عنوان قهرمانی دانست، اگر به موقع از خاک بلند شود و خودش را پیدا کند. آنها منهای ریکاردو آلوز که جدایی‌اش اتفاق مهم و تاثیرگذاری بود، شاکله تیم‌شان را حفظ کرده‌اند، تنها مدعی لیگ هستند که سرمربی‌شان هم از فصل قبل مانده و گاهی فوتبال بدی بازی نمی‌کنند. تراکتور همین حالا هم با ۹ امتیاز در صدر جدول قرار دارد و مهره‌های «بازی در‌آر» این تیم ممکن است سرنوشت هر مسابقه را تعیین کنند؛ از مهدی ترابی و مهدی ‌هاشم‌نژاد تا امیرحسین حسین‌زاده و خارجی‌هایی که خیلی سر و صدا ندارند، اما اغلب‌شان بازیکنان خوب و موثری هستند. اگر قرار باشد یک ایراد از تراکتور بگیریم، باید به خلق و خوی تغییر یافته دراگان اسکوچیچ اشاره کنیم؛ سرمربی کروات که انگار بیش از حد تحت‌تاثیر قهرمانی فصل قبل قرار گرفته و در این فصل به دفعات مشاجرات تند و عجیب را با خبرنگاران پشت سر گذاشته است.
دوم؛ استقلال
شاید قرار دادن استقلال در رتبه دوم این فهرست قدری عجیب باشد، اما به هر حال باید به یاد داشته باشیم تیم فعلی، گران‌ترین نسخه تاریخ استقلال و اساسا یک تیم باشگاهی در ایران است. آبی‌ها مهره‌های موثر زیادی گرفته‌اند که بعضی از آنها مثل یاسر آسانی و منیر حدادی واقعا کیفیت‌شان را نشان داده‌اند و می‌توانند تفاوت‌ها را رقم بزنند. استقلال اگر مشکلات اساسی‌اش در ساختار دفاعی را ترمیم کند، با این فاز هجومی زهردار واقعا می‌تواند به سرعت در قامت مدعی جدی قهرمانی جلوه کند. با از سرگیری لیگ، محرومیت ساپینتو هم تمام خواهد شد و او می‌تواند از کنار زمین تیمش را هدایت کند.
سوم؛ سپاهان و پرسپولیس
واقع‎‌بینانه باید گفت سپاهان و پرسپولیس از شانس به نسبت کمتری نسبت به دو مدعی دیگر برای بازگشت سریع و قوی به کورس قهرمانی برخوردارند. تیم محرم نویدکیا نوسانات زیادی دارد؛ گاهی بسیار خوب و گاهی متزلزل و ناامیدکننده ظاهر می‌شود. خود این مربی هم با وجود شخصیت بسیار دوست‌داشتنی‌اش، قبلا در یک دوره نسبتا طولانی موفق به قهرمانی با سپاهان نشده. شرایط پرسپولیس هم طوری است که فعلا افق روشنی ندارد. در مورد عملکرد این تیم مطالب زیادی گفته و نوشته شده و شاید جمع‌بندی این مطلب قدری بی‌رحمانه و شتاب‌زده جلوه کند، اما به نظر می‌رسد تا پرسپولیس تغییر جدی و مثبت در کادرفنی‌اش نداشته باشد، شرایط قرمزها بهبود چشم‌گیر نخواهد یافت. بله؛ پرسپولیس غیرمتوازن بسته شده، اما نه اینقدر بد که هیچ‌یک از ۵ بازی داخل تهرانش را نتواند ببرد و هر بار هوادارانش را کلافه و ناراضی به خانه بفرستد. عملکرد وحید ‌هاشمیان فعلا امیدوارکننده نبوده و هر هفته هم احتمال موفقیت او از نظر منتقدان کمتر شده است.