سیاست عجیب برای تحت فشار قرار دادن فدراسیون ژیمناستیک
روزنامه گل
ژیمناستیک ایران سال‌هاست که در سکوت، مسیر رشد خود را طی می‌کند؛ رشته‌ای که با وجود کمبود امکانات، بی‌توجهی رسانه‌ای و نگاه قهری نهادهای بالادستی، توانسته در سال‌های اخیر به موفقیت‌های قابل توجهی دست یابد. اما این موفقیت‌ها نه تنها دیده نشده‌اند، بلکه گاه با تصمیماتی از سوی وزارت ورزش، در معرض تهدید قرار گرفته‌اند.
در دوره‌های مختلف، تلاش‌هایی برای تغییر مدیریت فدراسیون ژیمناستیک صورت گرفته—نه بر اساس منافع ورزش، بلکه با انگیزه‌های سیاسی و شخصی. تنها در دوره ریاست کیومرث هاشمی بود که این رشته توانست بدون دخالت‌های بیرونی، مسیر حرفه‌ای خود را دنبال کند. امروز اما، با حضور احمد دنیامالی در رأس وزارت ورزش، نگرانی‌هایی در میان جامعه ژیمناستیک شکل گرفته؛ نگرانی از تکرار همان الگوهای گذشته.
برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که وزارت ورزش تلاش می‌کند با بهره‌گیری از تعداد محدودی از پیشکسوتان ناراضی؛ افرادی که سال‌ها در فدراسیون سمت داشتند و حالا از دایره تصمیم‌گیری خارج شده‌اند فدراسیون را تحت فشار قرار دهد. این رویکرد، اگر صحت داشته باشد، نه اخلاقی‌ست و نه به سود ژیمناستیک ایران. ورزش نیاز به آرامش دارد، نه تسویه‌حساب‌های پشت‌پرده.
از همه نگران‌کننده‌تر، رویکرد سازمان‌یافته‌ای‌ست که اخیراً دیده می‌شود؛ تهیه و توزیع مطالب آماده برای تعداد مشخصی از رسانه‌های همسو، با هدف تخریب فدراسیون ژیمناستیک. این مطالب، با ادبیاتی مشابه و محورهای تکراری، تلاش می‌کنند فضای عمومی را علیه مدیریت فعلی شکل دهند؛ بی‌آنکه نقدی کارشناسی یا دغدغه‌مند در آن‌ها دیده شود. چنین رفتارهایی نه تنها استقلال رسانه را زیر سؤال می‌برد، بلکه نشان‌دهنده استفاده ابزاری از رسانه برای تسویه‌حساب‌های مدیریتی‌ست؛ رویکردی که در نهایت، قربانی اصلی‌اش خودِ ژیمناستیک ایران خواهد بود.
اگر ژیمناستیک ایران قرار است به جایگاه واقعی خود برسد، باید از دخالت‌های سیاسی مصون بماند. وزارت ورزش، به‌ویژه در دوره جدید، این فرصت را دارد که با تغییر رویکرد، به‌جای تضعیف، حامی این رشته باشد. ورزشکاران ژیمناستیک با کمترین امکانات، بیشترین تلاش را کرده‌اند. حالا نوبت نهادهای مسئول است که صدای آن‌ها را بشنوند.
