روزنامه گل

دکتر مصطفی قدم خیر - یک فوتبال دیوانه‌وار دیگر، این‌بار در سطح ملی؛ این، داستان دیدار جذاب، تماشایی و باورنکردنی اسپانیا و فرانسه در نیمه‌هایی لیگ ملت‌های اروپا بود، مسابقه‌ای که پنج‌شنبه‌شب برگزار شد و در آن ماتادورها با حساب ۵بر۴ از سد خروس‌ها گذشتند. همین توجه به نتیجه نهایی کافی است تا اگر بازی را ندیدید هم در جریان قرار بگیرید که در مورد چه مسابقه خارق‌العاده‌ای حرف می‌زنیم، فوتبالی که ۹ گل داشت که بعضی از آنها بسیار ناب و دیدنی بودند. غیر از این، اسپانیا یک گل تیمی محشر هم زد که آفساید اعلام شد و فرانسه هم دو بار تیر دروازه حریف را لرزاند.

آمار و ارقام می‌گوید اسپانیا در این بازی ۲۴ شوت به سمت دروازه داشته و فرانسوی‌ها هم ۱۶ شلیک به سمت دروازه حریف انجام داده‌اند؛ مسابقه‌ای با ۴۰ شوت و این یعنی تقریبا هر دو دقیقه، یک خطر روی دروازه‌ها خلق شده است. با چنین نمایش دیوانه‌واری، چطور می‌شود عاشق فوتبال نشد؟ این از آن بازی‌هایی است که حتی اگر یک بیگانه با فوتبال را هم به زور به ورزشگاه ببری یا پای تلویزیون بنشانی، طوری لذت خواهد برد که پس از آن احتمالا بقیه مسابقات را داوطلبانه تماشا می‌کند! به این ترتیب اسپانیا در بازی نهایی حریف پرتغال شد و دو تیم یکشنبه‌شب بازی فینال را در آلمان برگزار خواهند کرد.

جالب‌تر خواهد شد اگر از یک زاویه درشت‌تر به ماجرا نگاه کنیم و ببینیم این همه لذت و زیبایی اصلا در چه قالبی خلق شده است. این مسابقات لیگ ملت‌های اروپا، ابتکار جدیدی بود که یوفا برای پایان دادن به شلختگی فیفادی‌ها در نظر گرفت. تا پیش از این، فدراسیون‌های فوتبال اروپایی ناچار بودند پیش از هر فیفادی، کلی برنامه‌ریزی انجام بدهند و کشوری را برای انجام یک دیدار دوستانه و تدارکاتی پیدا کنند. گاهی هم آنها از قاره خارج می‌شدند و در ازای دریافت پول زیاد، مثلا به مصاف تیم‌های متوسط آسیایی می‌رفتند. اغلب این بازی‌ها هم چندان زیبا و تماشایی از کار در نمی‌آمد و به ویژه در نیمه‌های دوم تبدیل به فستیوال بی‌پایانی از تعویض‌های کسل‌کننده می‌شد.

یوفا اما این تاریخ‌ها را برای برگزاری لیگ ملت‌ها سازمان‌دهی کرد و تورنمنتی تازه به وجود آورد که کلی هم اسپانسر جذب کرد و همان‌طور که می‌بینید حساسیت و جذابیت فوق‌العاده‌ای پدید آورد. به این ترتیب یکسری تاریخ مرده و بیخود، به نقاط عطفی دوست‌داشتنی برای هواداران فوتبال در سراسر جهان تبدیل شدند و سال به سال هم اهمیت این تورنمنت افزایش می‌یابد. به علاوه سرگردانی فدراسیون‌ها برای پر کردن این تقویم هم به بهترین شکل ممکن پایان یافت.

هدف از زندگی، آیا چیزی جز لذت بردن است؟ ببینید که همین فکر بکر و خلاقانه چطور باعث ایجاد جذابیت از یک «هیچ» بزرگ شد. قصد پایین کشیدن خودمان را نداریم، اما شما چقدر در فوتبال ما از این ابتکارات می‌بینید؟ اینجا انگار همه‌چیز رفع تکلیفی و فقط برای گذران امور است. ما حتی در پوشش دادن همان مسابقات تماشایی اروپایی‌ها بسیار بدسلیقه‌ایم و جذابیتی را که سایرین تولید کرده‌اند را هم از بین می‌بریم. کافی است به یاد بیاوریم صحنه پیراهن در آوردن دزیره دوئه بعد از گلزنی در فینال لیگ قهرمانان اروپا چطور روی آنتن شبکه سه سانسور شد و موجی از خشم و شگفتی را به دنبال آورد؛ آن هم در تلویزیونی که به آسانی مسابقات شنا و کشتی پخش می‌کند، اما هنوز نتوانسته از این بدسلیقگی‌های حیرت‌آور عبور کند. افسوس!