سندروم پول ریزی‌های بی حد و حساب
روزنامه گل
معین احمدوند - طبق روال هر ساله و با پایان هر فصل از لیگ برتر، معمولا هواداران عملکرد تیم های خود در بازار نقل و انتقالات را به شدت رصد و پیگیری می کنند.این مقطع از هر پیش فصل که با جذابیت ها و تب و تاب های خود دنبال می شود، برای بازیکنان ایرانی و مدیر برنامه ها به جهت تمدید قرارداد یا پيوستن به تیم دیگری سود کلان و هنگفتی به همراه دارد.
با اتمام هر فصل و فرارسیدن مقاطع نقل و انتقالات، قيمت‌ها و مبالغ و ارزش بازیکنان به طور عجیبی با افزایش فاحش و سرسام آوری مواجه می شود اما در دو هفته اخیر و پس از پایان لیگ بیست و چهار، اخبار و شایعاتی به گوش اهالی و جامعه فوتبال می رسد که به هیچ وجه حرفه ای و درست نيست. باید اذعان داشت که ارقام پیشنهادی از سوی برخی باشگاه ها و البته بازار گرمی اکثر ایجنت ها برای بستن قرارداد قابل پذیرش و باور نیست.
عجیب اینجاست که حتی ارقام ثبت شده در داخل برگه قرارداد برخی بازیکنان مطرح ایرانی گاهی اوقات به بازیکنان خارجی شاغل در لیگ های اروپایی هم با کیفیتی به مراتب بهتر تنه می زند و چه بسا که ارزش واقعی همین مهره‌های داخلی هیچ تناسب و تناسخی با رقم قید شده در برگه قرارداد ندارد! به عنوان مثال در نظر داشته باشید که بازیکن تیم سپاهان با عملکردی متوسط و به عبارتی با کیفیتی نازل در دوران بعد از سی سالگی، دستمزدی نجومی تر و بیشتر در قیاس با مهاجم با کیفیتی به مثابه دوماگوی دروژدک دریافت می کند.
با حفظ احترام به تمامی بازیکنان داخلی اما ذکر این نکته ضروری و واجب است که مبالغ دريافتی همین بازیکنان به واسطه تمدید قرارداد یا کوچ به سایر تیم ها، ارزش واقعی هیچ یک از آنها را نشان نمی‌دهد. چطور ممکن است یک مهره خارجی، با کیفیت و نمایشی چند پله بالاتر از سایر برخی چهره های شاخص کنونی تیم های مدعی، از دستمزد نسبتا پایینی در برگه قرارداد برخوردار باشد؟ در کدام نقطه از فوتبال جهان، به بازیکنان بالای سی سال بیشتر از صد میلیارد تومان پیشنهاد تمدید قرارداد ارائه می کنند؟ اصلا سوال اینجاست که باشگاه های مدعی در مقطع فعلی و با اطلاع و آگاهی از بازار آشفته و بلبشو نقل و انتقالات، چگونه چنین ارقام بزرگ و سنگینی را به بازیکنان متوسط داخلی پیشنهاد می دهند؟
یکی از مشکلات مهم و تاثیرگذار بازار نقل و انتقالات پس از سودجویی اکثر دلالان و واسطه ها از چنین شرایطی، از قضا کادر مدیریتی باشگاه ها هستند که باعث افزایش بیخود و بی جهت قیمت بازیکنان می شوند. ارقام پیشنهادی از سوی برخی تیم های مدعی به شدت غیر واقعی و کاذب و در نوع خود عجیب و باورنکردنی هستند.
با ادامه چنين رویه ای، در بازار نقل و انتقالات هر فصل باید منتظر ورود تعداد فراوانی از بازیکنان خارجی با قیمت های مناسب و از سویی دیگر، به هدر رفتن و سوختن پتانسیل بازیکنان جوان و خوش آتیه داخلی باشیم؛چرا که دیگر اعتبار و ارزش واقعی بازیکنان ایرانی آرام آرام رو به زوال و نابودی خواهد رفت و نه تنها تیم های باشگاهی از این حیث ضربه خواهند خورد؛ بلکه تیم ملی هم نسل جدید، جوان و مستعدی برای آینده ای نه چندان دور به خود نخواهد دید.
با وجود این اوصاف، همواره بازیکنان مسن و باتجربه از ادامه چنین جریانی نهایت استفاده را خواهند برد و یادمان نرود که این روند اشتباه به نخبه کشی و سوزاندن استعداد های فراوان فوتبال ایران، کمک شایان و قابل توجهی خواهد کرد.
