نشست های خبری برای گفتن هیچ!
روزنامه گل
معصومه صالحی - باشگاه استقلال در این مدت تصمیم های عجیب و غریب و بی مورد کم نگرفته است. یکی از آنها هم برگزاری نشست های خبری است که نه علت آنها معلوم است و نه سر و ته دارند. اول نشست خبری بوژوویچ بود. آنهم در شرایطی که هم تیم او نتیجه نمی گرفت و هم این مربی مونته نگرویی هر چند رور یکبار در کنفرانس های خبری قبل و بعد از بازی ها در دسترس رسانه ها قرارداشت. شاید انتظار می رفت در این کنفرانس خبر مهمی مثل استعفا یا جدایی او اطلاع رسانی شود یا اصلا پای تمدید قراردادش درمیان باشد. در آخر اما جز یک مشت حرف های تکراری و بی سر و ته از این نشست خبری چیزی عاید رسانه ها و هواداران نشد!
نشست خبری خانم سخنگوی باشگاه هم چنین شرایطی داشت. حالا اینکه اصلا چرا در این مقطع برای باشگاه سخنگو انتخاب شد و چه نیاز و اضطراری به این کار بود درجای خودش بماند، کسی متوجه نشد که خروجی این نشست چه بود؟! پیگیری وکلای خانم سخنگو و شکایت از کسانی که گفته بودند او پرسپولیسی است و اینکه ایشان سهام دار باشگاه است جدید خبر و خروجی این کنفرانس خبری بود! این حرف ها را می شد در فضای مجازی هم اطلاع رسانی کرد؛ البته شاید چون خانم ساعده سیما درفضای مجازی فعالیتی ندارند لازم بود تا حضوری این موارد اطلاع رسانی شود! شاید هم این نشست برای این بود که بدانیم که فعالیت تاجرنیا در فضای مجازی از نظر خانم سخنگو ایرادی ندارد یا اگذچه رییس هیات مدیره و نماینده تام الاختیار مالک باشگاه است، اما حرف ها و خبرهایش فقط نظر شخصی او است؟!
خلاصه اینکه مدیریت باشگاه استقلال نشان داد که می شود بدون دلیل و بی آنکه خبری باشد یک نشست خبری گذاشت و دورهم جمع شد و تجدید دیدار کرد. مثلا شاید چند روز دیگر برای مجتبی جباری هم یک نشست خبری تشکیل دهند تا خبرنگاران همان سوال هایی که در کنفرانس خبری از او سوال می کنن را درآنجا تکرار کنند. آنهم بدون اینکه مثلا جباری سرمربی فصل بعد انتخاب شده باشد یا تصمیم به جدایی گرفته باشد یا هر گونه اتفاق و تصمیم جدیدی گرفته شده باشد. استقلال این روزها به قدری عجیب و غریب شده و اتفاق های جور واجور در آن می افتد که برخی هواداران و پیشکسوتان می گویند صد رحمت به مدیران ناکاربلد قبلی! دست کم دیگر شاهد این قبیل تصمیمات و برگزاری چنین نشست های بی سر و ته نبودیم یا به یک لیدر حکم مدیریت یه مجموعه رزشی را نمی دادند و لیدر دیگر مجوز نشستن روی نیمکت را پیدا نمی کرد و فقط سر و کله و جولانگاه آنها تمریناعت سکوهای تمرینات و مسابقات بود. یا دست کم قبلا در یک نیم فصل 5 فرد مختلف روی نیمکت استقلال جابجا نمی شدند.
