روزنامه گل

معصومه صالحی - استقلال این روزها با مجتبی جباری خوب نتیجه می گیرد و شنیده می شود که همین موضوع هم علی نظری جویباری و دوستانش را وسوسه کرده است تا به جای گرفتن مربی درجه یک خارجی و هزینه یکی دو میلیون دلاری درصورت قهرمانی آبی ها در جام حذفی، زیدان آسیا را روی نیمکت تیمشان حفظ کنند. گویا استدلال دوستان هم این است که با جمع و جور کردن یک کادرفنی قوی از جمله یکی دو مربی خارجی، مجتبی جباری می تواند برای فصل آینده استقلال را قهرمان لیگ برتر کند. همچنین پولی که قرار است صرف سرمربی درجه یک خارجی شود را می توانند برای جذب ستاره هایی مانند مامه تیام خرج کنند.

استدلالی که درظاهر شاید قابل تعطل و تا حددی هم منطقی به نظر برسد، اما دو مساله در اینجا وجود دارد. اولا باید دید جباری هم حاضر است با همین میزان تجربه و دانش برای فصل آینده مسئولیت فنی نیمکت استقلال را برعهده بگیرد؟ فصل آینده هواداران استقلال فقط برد قهرمانی و انجام بازی های تماشاگر پسند و زیبا از تیمشان می خواهند. بردن پیکان و شکست دادن آلومینیوم اراک بی انگیزه در ورزشگاه آزادی هرچند برای استقلال بحران زده بسیار خوب و ارزشمند بود، اما هیچ تضمین و نشانه قطعی از آمادگی و توانایی جباری جوان برای نشستن روی نیمکت سنگین و پرفشار استقلال نیست.

حتی اگر جباری استقلال را قهرمان جام حذفی هم کند که باتوجه به بازی های باقی مانده چندان هم در از انتظار نیست، موفقیت کوتاه مدت یک مربی تضمین کننده موفقیت بلند مدت او نخواهد بود. در لیگ شانزدهم علیرضا منصوریان با استقلال کولاک کرد، اما شروع بسیار و وحشتناکی در لیگ هفدهم داشت. وینفرد شفر در نیم فصل دوم لیگ هفدهم کاری کرد کارستان، اما در لیگ هجدهم یک بازنده بزرگ بود. جواد نکونام در اولین فصل حضورش با اشتباه داوری در هفته پایانی به سود پرسپولیس نتوانست استقلال را قهرمان کند، اما در این فصل چنان استقلال را به نابودی کشاند کهد دیگرنتوانست کمر راست کند. حتی موسیمانه هم در یک مقطع استقلال را دوباره مدعی کرد و تنها تیمی شد که در خانه حریف برابر الاهلی عربستان تن به شکست نداد، اما با از بین رفتن شوک اولیه تیم او هم به تنظیمات اولیه برگشت و نتایج فاجعه باری گرفت.

تمام اینها نشان می دهد که برخلاف آنچه که در ذهن برخی از مدیران استقلال می گذرد یا ممکن است جباری را وسوسه کرده باشد که البته هم طبیعی است، سپردن نیمکت فصل آینده تیم به جباری با دستیاران خارجی و یکی دوجین ستاره داخلی و خارجی، ریسک بسیار بد بزرگی است. حتی اگر مجتبی حمایت چند پیشکسوت مثل حسن روشن و خسرو حیدری و وریا غفوری را پشت سرخودش داشته باشد. زیدان آسیا در بهترین حالت می تواند یکی دوفصل دیگر کنار مربی خارجی استقلال کار و کسب تجربه کرده و برای نشستن روی نیمکت سرمربیگری استقلال آماده شود. هواداران استقلال وقتی تیم شان نتیجه نگرفته است قید مرحوم ناصرحجازی و منصور پورحیدری و علیرضا منصوریان و جواد نکونام را هم زده اند و حتی دیگر بازگشت فرهاد مجیدی را بازگشت به عقب می دانند. قطعا محبوبیت و اعتماد هواداران به جباری و پایگاه اجتماعی که بین هواداران دارد تضمین نمی کند که خیلی زود روی نیمکت استقلال نسوزد و شعار حیا کن را از روی سکوها نشنود. فضایی که سهراب بختیاری زاده باتجربه تر و پوست کلفت تر از مجتبی با وجود کسب نتایج خوب بالا بردن تیم از مرحله گروهی لیگ نخبگان آسیا نتوانست تحمل کند و عطای نیمکت را لقایش بخشید و شبانه رفت!؟