روزنامه گل

سیدرضا فیض آبادی- در فوتبال روز دنیا به همان اندازه که بازیکنان بخصوص در تیم های بزرگ مورد توجه و تشویق هستند در هنگام بروز ناهنجاری ها به خصوص اگر موارد غیر اخلاقی باشد به شدیدترین نحو ممکن اول از همه از سوی باشگاه مربوطه تنبیه و توبیخ می شود و چنان عرصه را بر فرد خطاکار تنگ می کنند که تا آخر عمر ورزشی هوس تکرار چنان عملی به سرش نزند . اگر گل و پاس گل و بسته نگه داشتن دروازه و پیروزی و صعود در جام حذفی تعاریف مشخصی برای تشویق بازیکنان دارد در نقطه مقابل شکست ها تنبیه تیمی بهمراه دارد ، اخطار و اخراج جرایم معینی دارد اما برور حرکت غیر اخلاقی آنقدر تقبیح شده تعریف گردیده که ستاره هایی مثل رونالدو و نیمار هم در تیررس این نوع برخوردها قرار گرفته اند. به عبارتی باشگاه‌ها خود را موظف به رعایت هنجارهای جامعه می دانند چون رسالت آنها اینگونه تعریف شده که شما ابتدا مبلغ اخلاق و مروج رفتارهای انسانی در جامعه اید سپس باید بدنبال قهرمان پروری و ستاره سازی بروید.از این رو سالها نخست وزیر ایتالیا را در راس باشگاه بزرگ رئال دیدیم و پر واضح است که آن باشگاه چقدر زیر ذره بین قرار دارد و البته رسانه ها مستقل و آزاد چنان رفتار و اعمال تمامی اعضای باشگاه را تحت نظر دارند که گاه یک خبرنگار باعث اخراج یک مدیر یا یک مربی بزرگ و حتی استعفای نخست وزیر می شود.البته با سند و مدرک و دلایل متقن نه بخاطر دلالی و تهدید فلان مدیر ضعیف که اگر دو بازیکن خارجی را قرارداد نبندید شما دانید و سکوها و صفحات مجازی و فضایی !

اما اینجا بازیکن مرتکب خطایی غیر قابل اغماض و غیر اخلاقی می شود باشگاه بجای تنبیه و جلوگیری از اشاعه چنین حرکاتی برای بازیکن خاطی فرش رنگی پهن می کند و دست تحسین به پشت بازیکن می زند. برایش قلم فرسایی می کند و از طریق بوق باشگاه به همه می تازد و خط و نشان می کشد که اگر به این تحفه نازنین یک روز هم ابرو نازک کنید ما از دفتر فلانی نامه تهدید آمیز خواهیم آورد ! این نوشتار اگر چه به بهانه عمل گستاخانه بازیکن سپاهان آماده می شود ولی گستره آن تمام ورزش و باشگاه‌های ما را شامل می شود. بازیکن جوانی از شمس آذر امروز هنوز داور سوت نزده و در خوش و بش دو تیم چی گفته که کارت زرد می گیرد و تا آخر بازی تیمش را در هراس ده نفره شدن نگه می دارد! این چه فوتبالی است که در دنیای مدرن و حرفه ای انسان ساز است و اینجا در تمدن چند هزار ساله ناچاریم روی شکر پاره هایی که از دهانشان بیرون می زند و بوی هندوانه ترشیده را می دهد بوق بگذاریم و هیکل بدهیبت او را شطرنجی کنیم ! کاش به انداره این ادا و اطواری که می ریزند فوتبال هم بلد بودند اما امسال مجموع امتیازات تمام نامداران باشگاهی ما در آسیا به انداره امتیازات یک تیم عربستانی هم نمی شود ! فقط فیگور رونالدو گرفتن بعد از گل زدن به این تیم های داخلی را خوب یاد گرفته اند اما در میدان آسیایی دهانشان تا ته حلق و نای و مری خشک می شود و در هر استارت دو متر از رقیب عقب می مانند ... همه اش که پول نیست برادر ...ما در این دو دهه ای که پول بی حساب به حلق فوتبال ریخته ایم بجای رشد فنی واخلاقی عقبگرد کرده ایم برای اینکه کار از باشگاه‌ها خراب است. در باشگاه‌ها مدیران نا مرتبط و ضعیف را بر منصب می گذارند چون می گویند به خودمان مربوط است حال آنکه قرون به قرون این پولها از جیب من و شما و کارگر معدن طبس و ورزقان و سونگون و فولاد و پتروشیمی و بندر و ....می رود و سر از ساعت های ۵۰۰ میلیون تومانی و گز های طلایی و شیرینی های چند میلباردی و واحد های ویلایی مهر شهر و ....در می آورد و جوانان مستعد این مرز پر گهر هرگز به نیم درصد شایستگی خود نمی رسند . راستی میانگین سنی لیگ برتر به اضافه تیم ملی بالای ۲۸ سال است ! اینم از فنی و اون از اخلاقی . اگر ۴ تا لژیونر را که در فوتبال روز جهان اصول حرفه ای را فراگرفته اند از تیم ملی بگیریم ببینید چه فاجعه ای در انتظارمان خواهد بود . اینها هم آخرین نسل لژیونرها ما هستند چون الان علی آباد کلبا و کلبآباد لیگ دوی امارات هم دیگر از ایران بازیکن نمی گیرند...اروپا که رفت به خاطرات پیوست . روزگار خوش و ایام به کام . خدایا برف و بارانت را همچنان از ما دریغ مدار....