روزنامه گل

معین احمدوند / آنجلوتی باری دیگر مقابل بارسلونا قافیه را به بدترین شکل ممکن باخت تا برای چهارمین مرتبه برابر آبی و اناری ها با اختلافی بیش از سه گل در ال کلاسیکو تن به شکست داده باشد.در حال حاضر سه رکن مهم و موفق کهکشانی ها در فصول اخیر زیر سوال رفته و به بازیکنان، سرمربی و البته فلورنتینو پرز انتقادات فراوانی وارد است و در چنین برهه حساس و سختی، نمی توان اذعان داشت که هیچ کدام در به وجود آمدن این وضعیت عجیب، سهم و نقشی نداشته و ندارند.

ارکانی که فصول پیشین هر کدام در جایگاه و عنوان برگ آس برابر تیم های قدرتمند حسابی به کار می آمد و در قهرمانی ها و موفقيت های چندین سال اخیر مادرید نقش بسزایی ایفا کرده اند، اکنون همان نقاط قوت به نقاط منفی و ایرادات مبرهن و آشکار تبدیل شدند.حال بد نیست با یک نگاهی تازه به این قضایا، دلایل فروپاشی یک شبه رئالی ها در جده عربستان را زیر ذره بین قرار دهیم.

در ابتدا باید اقرار به این موضوع کرد از تیمی که هیچ مهره مناسبی برای حیاتی ترین پست های خود در زمین ندارد و از بازیکنان در پست های غیر تخصصی به وفور استفاده می شود، نباید توقع برد در مواجه با این بارسلونا بی رحم هانسی فلیک را داشت.

فولبک راست، فولبک چپ، مدافع میانی، هافبکی به مثابه تونی کروس و مهاجمی در نوک پیکان حمله به شکل و شمایل کریم بنزما و خوسلو، از جمله مواردی است که رئال مادرید در این نقاط به شدت احساس ضعف می کند و ضربات سهمگینی از همان پاشنه آشیل های قدیمی خود در جریان بازی می خورد.

اینکه فلورنتینو پرز در تابستان به جای خرید در پست های ذکر شده و رفع کمبود مهره-که اتفاقا تیم از هیچ بازیکن شاخص و فوق العاده و درجه یک در آن پست ها برخوردار نیست-تمام هوش و حواس خود را به خرید امباپه معطوف می سازد و هیچ توجهی هم به صحبت ها و دغدغه‌های سرمربی تیم یعنی کارلو آنجلوتی راجع به کمبود مهره ندارد ،سؤالاتی است که شخص شخیص فلورنتینو پرز، باید پاسخگوی این تصمیمات باورنکردنی خود در تابستان 2024 باشد.ماجرا برای رئالی ها آن جایی جالب می شود که پرز با خرید امباپه توقع همه چیز را داشت و بدیهی بود که فوق ستاره فرانسوی در رئال مادرید، هیچ وقت نمی تواند جایگزینی عالی برای مهاجم با کیفیتی همانند کریم بنزما باشد و به عنوان فوروارد در زمین بازی کند.

فارغ از مسائل مدیریتی و خارج از زمین، رئال مادرید کارلتو به ویژه در دو بازی خود برابر بارسلونا، تیمی سردرگم، آشفته و گیج و منگ نشان می‌داد و مشخص نیست که این آشفتگی، به کیفیت پایین و ضعف تکنیکی و انفرادی بازیکنان مربوط می شود یا کارلتو و دستیارانش، به درستی نتوانسته اند آنالیز دقیقی از تیم حریف به بازیکنان خود ارائه کنند. به نوعی کادرفنی سفید های مادرید، دوباره از بارسلونای نسخه هانسی فلیک رکب و فریب خورد و آنها در انتخاب یک استراتژی صحیح برای صف آرایی مقابل آبی و اناری ها، دچار لغزش بد موقعی شدند.

آنجلوتی بر خلاف همتای خود در تیم منچستر سیتی یعنی پپ گواردیولا، علاقه زیادی به بداهه نوازی بازیکنان در جریان بازی، خارج کردن مهره‌های تیم از محدوده ها، چارچوب ها و قید و بند های سفت و سخت تاکتیکی دارد.در واقع کارلتو مانند پپ جزئیات ریز و درشت زیادی از سبک بازی شاگردان خود خواستار نیست و شاید همین افراط در چنين رویه ای و معلوم نبودن وظایف بازیکنان منجر به اشتباهات بی حد و حصر و جبران ناپذیری در هر دیداری می شود. اشتباهاتی که گاه به گران ترین و بدترین نحوه ممکن برای مجموعه تیم تمام می شود.طبیعی است که لوس بلانکوس با این حد بداهه نوازی بازیکنان در پست غیر تخصصی، برابر بزرگانی همچون بارسلونا به مشکل و یک بن بست تاکتیکی برخورد کنند و با مجازات سنگینی در دو ال کلاسیکوی کابوس وار رو به رو شوند.آیا وقت آن فرا نرسیده که هواداران رئال مادرید با ایده های افراطی و جنون آمیز کارلتو وداع کنند؟ احتمالا در فصل آتی، نمایش هایی متفاوت از سوی یک رئال متفاوت و البته با نیمکتی متفاوت در مقابله با دشمن دیرینه خود در یکی از بهترین جدال های تاریخ فوتبال شاهد خواهیم بود.