به‌به، چقدر متواضع!
روزنامه گل
فوتبال ایران هر عیب و ایرادی داشته باشد، انصافا از یک حسن بزرگ برخوردار است؛ این که تواضع و شکسته نفسی در آن بیداد می‌کند. خوشبختانه همه سرشار از فروتنی و بزرگ‌منشی هستند. مثلا ابراهیم تهامی عزیز که بعد از بازی تیم منتخب 98 با ستارگان سرخابی، خیلی خاکی و بی‌ریا گفت: «تا وقتی من زنده‌ام، فوتبالیست روی دستم نمی‌آید.» حالا انشالله که عمر شما به دنیا باشد، اما ربط زنده بودن‌تان به این که بازیکن روی دست‌تان نمی‌آید را نفهمیدیم! از آن طرف امیدرضا روانخواه هم که پیکان رده سومی را در لیگ یک ول کرد، سرمربی هوادار شد و در گام اول با پنج گل به سپاهان باخت، در اوج تواضع گفته: «نمی‌خواهم قیاس کنم، اما آموریم سرمربی خوبی بوده که به خاطر نتایج خوبش در اسپورتینگ به منچستریونایتد آمده است، ولی نمی‌تواند آن نتایج را تکرار کند.» همان بهتر که مقایسه نکردی. آموریم با سابقه قهرمانی در اسپورتینگ، یک کپی کمرنگ از شما محسوب می‌شود که امسال داشتی در پیکان تاریخ‌سازی می‌کردی!
