روزنامه گل

وحیدرضا عبدی نژاد - به بهانه اولین برد پرسپولیس با سکانداری کریم باقری چهره محجوب و محبوب هواداران پرسپولیس و همینطور تیم ملی که این روزها حسابی سوژه اهالی فوتبال شده است بر آن شده‌ایم تا نگاه متفاوتی به داستان حضور او در گذشته کمی دور تا همین حالا که سرمربی موقت شده است بیاندازیم..شاید بتوان گفت که مرد خاطره ساز فوتبال ایران و پرسپولیس با آن شوت‌های بی نظیر و مثال زدنی اش در دوران بازیگری که زمانی مغز میانه میدان تیم ملی و پرسپولیس هم بود بعد از دوران بازی اش بی سر و صدا به عرصه مربیگری روی آورد اما سالیان سال فقط عضو کادر فنی بود و نقش کمک مربی را داشت و نه شخص اول و سرمربی..مشخصا اگر عده ای دیگر از چهره های فوتبالی جای او بودند و فقط بعد از گذر چند سال سابقه همکاری با سرمربیان نامی و بسیار موفق را داشتند، فورا از خود بعنوان سرمربی رونمایی می کردند و دیگر به عنوان مربی و دستیار راضی به همکاری نمی شدنداما کریم باقری برخلاف آن خیلی ها روحیه خاص و کم نظیر خودش را دارد، یادمان می آید در گذشته هم او همین روال فعلی را داشت و در مقاطعی که پیشنهادات سرمربیگری هم داشت اصرار به همان مربیگری(و نه سرمربی) داشت و جالب اینکه همان روال را در شرایط فعلی هم پیش گرفته و کاملا روی همان دیدگاه قبلی خودش تاکید جانانه دارد!روزگاری او دستیار علی دایی در پرسپولیس بود و بعد از آن هم در مقاطع مختلف تجربه همکاری با کالدرون و برانکو و یحیی گل محمدی و... را هم در کارنامه داشته است و به اندازه کافی از دانش این مربیان موفق بهره مند شده .جالب اینکه حضورش در مقاطع مختلف علاوه بر کمک های موثر به سرمربیان تیم، باعث جمع کردن حواشی و ایجاد جو به دور از تنش در مواقع حساس برای تیم محبوبش هم بوده که حتی همین عامل باعث موفقیتهای چشمگیر تیمش بوده است. چرا که با شخصیت قاطع و کاریزماتیک خود به خوبی توانسته به شرایط بازیکنان و تیم مسلط شود و البته که بازیکنان هم از وی همیشه حرف شنوی داشته اند، همان حرف شنوی هایی که اخیرا از گاریدو نداشتند ولی در بازی اخیرشان با خیبر به وضوح از وی داشتند! با اینهمه علاوه بر تواضع ذاتی او میشود دلیل داستان مصمم بودنش برای کمک به تیم بطور موقت و نه دائمی و مدت دار (بعنوان شخص اول کادر فنی) را جور دیگری هم استنباط کرد...و آنهم علاقه کریم باقری به ثبات در عرصه ای که سالیان سال در آن با انرژی خاصی فعال بوده و هست و البته نپذیرفتن ریسک سرمربیگری که به اذعان بزرگان این شغل پر هیاهو ، به سان راه رفتن پرخطر روی یک طناب معلق است!

آری ! با روحیاتی که از آقا کریم سراغ داریم او اهل این طناب بازی های پرخطر و درگیر شدن با هیاهوی خاص اش برای مدت طولانی نیست و تمایل زیادی به کمک های (البته کارساز و مفید) بعنوان نفر دوم کادر فنی است...او در این سالها به چشم خود دیده که چه استعدادهایی از همدوره ای هایش بعنوان سرمربی تیمها سوخته اند و یا حتی آنهایی که کارنامه دار و جام دار هم بودند علاوه بر موفقیتهای شان در مقاطعی با ایشان رفتارهای عجیب و به دور از انتظاری شده.پس او در درونش عمیقا تحت تاثیر این داستانهاست و به طور خیلی جدی از قبول پیشنهادات در قالب سرمربیگری خودداری می کند، می توان در یک کلام گفت انگار آقا کریم فوتبال ایران را برای نقش یک مربی کارآمد و سنگ صبور سرمربیان (خوش اقبال) که او را دارند آفریده شده، مردی برای تمام فصول که همیشه خوب می سازد اما اصلا نمی سوزد!