خدایا! کویرم ، کویرم
روزنامه گل
وحیدرضا عبدی نژاد - این فصل چشمهای مان به عدم گلزنی یا کم گلزنی مهاجمان پرسپولیس که فعلا ففط سایه ای از ان مهاجمین مدعی و استاد در گلزنی از خود به جای گذاشته اند ، عادت کرده! نمونه بارزش همین هفته اخیر که عیسی اوج گل نزدنهایش را در یک موقعیت تک به تک نشان داد و در صحنه های دیگر هم سایر مهاجمان حتی دروازه تقریبا خالی را کج می دیدند و توپ را به اوت می زدند...
براستی چه بر سر آل کثیری که نافش را با گل بریده بودند و یا علیپوری که اگر در یک بازی توپ را به تور نمی دوخت هواداران را حیرت زده و نگران می کرد؛ آمده است؟! بینندگانی که دیگر از گلزنی های این دو به قولی بدعادت شده بودند!
حال داستان مهاجم خارجی این فصل هم خود یک حدیث مفصل دارد، ژوائویی که با سلام و صلوات آمد بدان امید که یک لوکا دیای دیگری در راه باشد ولی اینبار نه از نوع بیقرارش بلکه از مدل ماندگار آن خلق شود؛ اتفاقا او آمد و ماند ولی کار را الان به جایی رسانده که برخی از هواداران آرزو میکردند او هم حتی نیامده برود ولی حداقل برای مقطعی مثل لوکا گلزن تمام عیار باشد! غافل از اینکه در حسرت خوشحالی گل او در یک بازی مهم داخلی یا آسیایی ماندیم که ماندیم!
اینکه چرا مهاجمان ایرانی پرسپولیس آمادگی جسمانی و مخصوصا روحی ندارند و یا تمرکز لازم را در گلزنی در آنها نمیبینیم باید علت اصلی اش از طریق گاریدو و کادرش به طور تخصصی ریشه یابی و حل و فصل شود ولی بحث اصلی اینجاست که اگر باز هم این طلسم شوم عدم گلزنی مهاجمان و داستان جورکشی مدافعان و هافبکها ادامه دار باشد بطور حتم در نیم فصل پیش رو حداقل انتظار از مربیان باشگاه و در راس آن گاریدو ایجاد تغییرات محسوس و موثر (و بی تعارف) در خط آتش پرسپولیس است، تغییراتی که در هر جای دنیا مرسوم است و البته چاره ساز...
کلام پایانی؛ آیا در آینده نه چندان دور شوک های مثبت و راهکارهایی برای مهاجمان غریبه با شادی گل چاره ساز است یا سرنوشت برخی های شان وداع زودهنگام با تیم محبوب خود و ورود یک یا دو مهاجم جدید بعنوان ناجی برای تبدیل کویر خط تهاجمی تیم به گلزار امیدوارکننده سرخپوشان باشد؟!
