بدون این دو نفر چه داری؟
روزنامه گل
آیدا شهبازی - با توجه به ناکامی‌های دنباله‌دار تیم‌های باشگاهی در ایران، شاید این پرسش به وجود بیاید که چرا تیم ملی در بحث نتیجه‌گیری تا این حد افت نکرده و حداقل در برابر تیم‌های متوسط آسیایی، هنوز می‌تواند گلیمش را از آب بیرون بکشد؟ این پرسش، دو پاسخ دارد؛ یکی عدم محدودیت تیم‌های باشگاهی برای جذب بازیکن خارجی که رقابتی نابرابر را رقم زده و دیگری هم حضور دو ستاره موثر بین‌المللی در خط حمله تیم ملی که بدون تعارف تفاوتها را رقم زده‌اند؛ سردار آزمون و مهدی طارمی.
می‌دانیم که همه تیم‌ها در جهان روی کاکل ستاره‌های‌شان می‌چرخند، اما حقیقت آن است که تیم ملی ایران از نظر فنی به شکلی چشمگیر به آزمون و طارمی وابسته است. در سال ۱۴۰۳، این دو بازیکن تنها در ۵ مسابقه تیم ملی موفق به گلزنی نشده‌اند که در ۲ مسابقه از این تعداد، کلا تیم ملی نتوانسته دروازه رقبا را باز کند. آنها حتی در مسابقاتی که گل نمی‌زنند هم موثر هستند؛ مثل دیدار با کره‌شمالی که طارمی هر ۳ پاس گل بازی را برای مهدی قائدی و محمد محبی فرستاد. روشن نیست که اگر سردار آزمون و آن نمایش درخشانش برابر قطر وجود نداشت، باز هم ایران می‌توانست از شکست یک‌بر‌صفر برابر این تیم، پیروزی ۴بریک بسازد یا نه. به همین ترتیب، این ضربه سر عالی آزمون در تنها حمله نیمه دوم تیم ملی روی دروازه قرقیزستان بود که باعث شد کام‌بک حریف نیمه‌تمام باقی بماند و امیر قلعه‌نویی با کسب برد، فشار منتقدان را کمتر کند.
این روزها فوتبال باشگاهی ایران وضع خوبی ندارد. این هفته هر چهار نماینده کشورمان در سطح یک و دو آسیا از کسب پیروزی ناکام ماندند و اصلا سپاهان که در آستانه حذف قرار گرفت. با این وجود تیم ملی هنوز روی کاکل برخی ستاره‌های مهمش از جمله طارمی و ازمون پیش می‌رود؛ مهاجمان ۳۳ و ۳۰ سالهای که در یک دهه اخیر با توانایی فنی‌شان خیلی از گره‌ها را گشودند و اجازه ندادند کمبودهای واقعی تیم ملی به چشم بیاید. همین حالا یک لحظه با خودتان تصور کنید این دو نفر نباشند؛ گزینه‌های تیم ملی برای پست مهاجم نوک چه کسانی خواهند بود؟ شهریار مغانلو؟ رضا اسدی که یک سال است گل نزده؟ علی علیپور؟ کی؟ آیا می‌دانید همین حالا برترین گلزنان لیگ برتر ۴ گله هستند که بین آنها اسم رامین رضاییان با ۳ ضربه پنالتی هم دیده می‌شود؟ خبر بد اینکه طارمی و آزمون در حال پشت سر گذاشتن سالهای پایانی دوران بازی‌شان هستند و فوتبال ایران برای سقوط رسمی به سطح دوم آسیا، نیاز جدی به سرمایه‌گذاری‌های اساسی دارد. خسته شدیم از بس نوشتیم و کسی گوش نکرد.
