روزنامه گل

علی حیدری آشتیانی - در پایان هفته چهارم بعد از الهلال و الاهلی که در پایان بازی های هفته گذشته لیگ نخبگان با کسب 12 امتیاز صعود خودشان را از مرحله گروهی قطعی کرده بودند، النصر به عنوان سومین نماینده عربستان در این رقابت ها نیز با کسب 13 امتیاز(فقط 2 امتیاز از دست داده اند) صعودش را قطعی کرد. از آن طرف هر2 نماینده ایران همچنان برای صعود لنگ در هوا هستند که آیا صعود خواهند کرد یا نه؟

در این شرایط پیشکسوت استقلال با اشاره به یک امتیاز بیشتر آبی ها و 2 رتبه بالاتر آنها در جدول که بسیار نا مطمئن و شکننده است، کری می خواند که ما آبروی ایران در آسیا را حفظ کرده ایم و پرسپولیس نمی تواند صعود کند و این حرف ها! حالا اینکه کجا گرفتن 4 امتیاز از 5 بازی آبرو داری حساب می شود بماند، نکته اصلی اینجا است که فوتبال باشگاهی عربستان به کجا رسیده و در کجا ایستاده و فوتبال باشگاهی ما درچه چاهی گرفتار آمده است که پیشکسوتان و هواداران دو تیم نه بر سر موفقیت های کسب شده که به خاطر اینکه کدامیک بدتر نتیجه گرفته و بدبخت تر است برای هم کری می خوانند؟!

فوتبال باشگاهی ایران که یک زمان نمایندگان اش از شانس های قهرمانی بودند، امروز برابر فوتبال پرامکانات و پرستاره کشور های عرب و حتی آسیای میانه به چنان فلاکتی افتاده اند که باشگاهی مانند سپاهان در اردن به الوحدات می بازد و برای بردن همین حریف اردنی در دیداری که میزبان است هوادارانش نذر و نیاز می کنند تا مبادا متمول ترین و حرفه ای ترین باشگاه ایران در رقابت های سطح دوم آسیا پشت خط باشگاه اردنی و اماراتی نماند و حذف نشود!

این یعنی بهترین باشگاه های ما ما امروز دیگر در سطح دوم آسیا هم دست بالا را ندارند. شرایط امروز حاصل سالها مدیریت ضعیف و سیاست گذاری های اشتباه در قبال فوتبال است. فوتبالی که دلار 70 هزار تومانی و فیلترینگ و ممنوعیت ورود خودرو و عدم ثبات اقتصادی باعث شده تا بازیکنان جوان اش به کم ارزش ترین پیشنهاد تیم های درجه دو سه کشور های درجه دو و سه فوتبال اروپا و آسیا هم پاسخ مثبت دهند و کوچ کنند یا بسیاری از بازیکنان پا به سن گذاشته اش نیمکت نشینی و بازی در لیگ های سطح پایین را به بازگشت به فوتبال ایران ترجیح دهند.

فوتبالی که یک زمین درست و حسابی برای برگزاری یک مسابقه آبرومندانه ندارد و مسائل فنی و مدیریتی در آن زیر سایه دلالی و کاسب کاری برخی از مدیران و مربیان رفته است. فوتبالی که صدا و سیما حق پخش آن را نمی دهد و فدراسیون فوتبالش به جای مقابله با جریان دلالی و تلاش برای درآمدزایی بیشتر باشگاه ها به دنبال گذاشتن سقف قرارداد و محدود کردن لیست تیم ها است تا مبادا زیادی تقویت شوند و قدرت بگیرند.

خب طبیعی است که خروجی این شرایط وضعیت اسفناک استقلال و پرسپولیس و سپاهان و تراکتور در آسیا باشد که دو تیم اول زور بردن ساده ترین رقبا را هم ندارند و دو تیم بعدی با تیم های درجه دو و سه آسیایی برای صعود از مرحله گروهی رقابت می کنند!

حالا این وسط هم یک عده خودشان و دیگران را گول می زنند که اینها افتخار نیست و مهم حضور بازیکنانی از ایران در اینترمیلان ایتالیا یا قدرت فوتبال ملی در آسیا و رتبه خوب در رنکینگ فیفا است. هرچند درهمین بخش هم اگر صعود های اغلب سخت به جام جهانی را که دیگر مانند آب خوردن شده را فاکتور بگیریم، سالها و ده ها است که هیچ جام و قهرمانی حتی در همین آسیا هم کسب نکرده ایم و ستاره های فوتبالمان اغلب از سطح اول فوتبال اروپا به لیگ های آسیایی یا لیگ ها و تیم های سطح پایین تر نزول کرده اند. اما خب فعلا استقلالی ها خوشحالند که پرسپولیس الریان را نبرد و پرسپولیسی ها از توقف آبی ها مقابل تیم نصفه و نیمه پاختاکور را جشن گرفته اند و برای هم کری می خوانند!؟