روزنامه گل

آیدا شهبازی - طی روزهای گذشته قطعه فیلمی از پیتسو موسیمانه، سرمربی استقلال در فضای مجازی پربازدید شده بود که در آن به نظر می‌رسید مرد آفریقایی گاهی در حال یاد دادن بدیهیات فوتبال به بازیکنان خود است؛ چیزهایی مثل چگونگی پاس دادن، سانتر کردن و ضربه سر زدن. این فیلم‌ها، بحث‌های زیادی راه انداخته بود تا اینکه سرمربی استقلال پس از مسابقه با الهلال، عملا آنها را تایید کرد.

در بخشی از مصاحبه موسیمانه پس از بازی استقلال با الهلال آمده است: «الهلال تیم بزرگی است که من پیش از این هم روبه‌روی آنها قرار گرفته بودم. کار در این تیم آسان‌تر است. هدایت تیمی مانند الهلال با این بازیکنان کاری ندارد. برای مثال، نیازی نیست که من به بازیکنی مانند ژائو کانسلو بگویم چطور باید روی دروازه سانتر کند یا اینکه به الکساندر میتروویچ بگویم که چطور باید گل بزند.» در بخش دیگری از نشست خبری او هم شنونده جملاتی بودیم با این مضمون که بعضی بازیکنان استقلال حتی پاس دادن هم بلد نیستند و در این مورد باید به آنها آموزش داده شود. آیا به‌راستی این خجالت‌آور نیست؟

به جرات می‌توان گفت همه جای فوتبال ایران از سطح استاندارد عقب افتاده، غیر از دستمزد بازیکنان؛ یعنی همین نفراتی که بعضی از آنها به روایت سرمربی جدیدشان، حتی پاس دادن و بغل پا زدن به توپ را هم بلد نیستند! چطور می‌توان باور کرد فقط بابت دریافت رضایت‌نامه بازیکنی در همین تیم حدود یک میلیون دلار هزینه شده باشد؟ آن هم یک بازیکن ایرانی که سابقه ملی چندانی ندارد و امروز در ضعیف‌ترین بخش تیم، یعنی خط دفاعی به میدان می‌رود؟ این پول‌های بی‌حساب مثل علف خرس به بازیکنان داده می‌شود و خروجی‌اش، روزبه‌روز کاهش سطح کیفی فوتبال ایران است. حالا شما تصور کنید یک سیستم درست، مثلا با همین یک میلیون دلار‌(که یک است از هزار مورد) چگونه می‌توانست یک آکادمی فوتبال راه بیندازد و به نسل جدید آموزش درست بدهد. در این صورت ۱۰سال بعد می‌توانستیم بازیکنانی داشته باشیم که دست‌کم پاس دادن و سانتر کردن بلد باشند، اما افسوس که روزمرگی و البته سطح قابل‌توجهی از ناکارآمدی و حتی فساد، این حوزه را ویران کرده است.

یک نکته دیگر هم وجود دارد که حتی از این هم دردناک‌تر است؛ تعصب وحشتناکی که یک سری هواداران روی همین بازیکنان دارند. فقط کافی است طرف رنگ دلخواه این جماعت را پوشیده باشد؛ بعضا حاضرند خودشان را به خاطر او حلق‌آویز کنند. از هوادارانی حرف می‌زنیم که تعدادی از آنها شاید معطل تامین هزینه‌های روزمره خود باشند، اما با حقوق وزارت کار، پای مطالب مربوط به دریافتی شصت و هفتاد میلیارد تومانی فوتبالیست‌ها کامنت می‌گذارند «نوش جانت!» چرا؟ فقط چون بازیکن استقلال یا پرسپولیس است. حالا چه اهمیتی دارد که او حتی شکل درست پاس دادن و ضربه زدن به توپ را هم نمی‌داند؟ هیچ، همین که عضو تیم ما باشد کافی است و باید با همه قوا در مقابل هواداران حریف از او دفاع کنیم. این‌طوری است که این سرزمین به بهشت بعضی فوتبالیست‌های سطح پایین به‌دردنخور تبدیل می‌شود. به همین راحتی!