روزنامه گل

مهندس دیاکو پاشازاده - این روزها که ماجرای شیطنت و تحریک اماراتی ها درخصوص جزایر ایرانی دوباره داغ شده است، هرکسی پیشنهادی برای مقابله با این موضوع می دهد. یکی از ساخت خانه و مسکونی کردن جزایر ابوموسی و تنب کوچک و بزرگ می گوید و یکی از نامگذاری خیابان مقابل سفارت امارات به نام جزاریر ایرانی خبر می دهد و یکی دیگر گذاشتن اسامی ایرانی بر این جزایر را تجویز می کند. برخی چهره های سیاسی و سلبریتی ها هم با رخ کشیدن وسعت ایران بزرگ برابر کشور کوچک آنها یا تهدید نظامی و یادآوری قدرت نظامی ایران برای اماراتی ها خط و نشان می کشد. تمام این موارد که نشان وطن دوستی در برابر گستاخی اماراتی ها است قابل تقدیر است، اما در اینجا یک نکته آزاردهنده وجود دارد که اثر منفی اش به مراتب بیشتر از این کارهای نمادینی است که ما می توانیم دربرابرهمسایه کوچک جنوبی انجام دهیم.

امشب استقلال در امارات میزبان النصر بود و در ادامه تیم های پرسپولیس و سپاهان و تراکتورهم قرار است در خاک این کشور از رقبای خود میزبانی کنند! اثر چنین اتفاقی به ویژه برای فوتبال دوستان که اغلب از نسل جوان و نوجوان هستند بیشتر از کارهای نمادین پیشنهادی است. وقتی وضعیت چمن و امکانات ورزشگاه های ایران درسطح جهانی مورد تمسخر قرار می گیرد و کاربران عربستانی و اماراتی و قطری ما به خاطر آن فوتبال ما و بزرگترین باشگاه های فوتبال ما را تحقیر می کنند در جواب نه تنها حرفی برای گفتن نداریم که برای میزبانی از آنها درخواست یک وجب زمین فوتبال مرغوب می کنیم خب دیگر حرف چندانی برای گفتن نمی ماند!

وقتی ستاره های درجه یک فوتبال ما به دلیل ریزش شدید ارزش ریال برابر دلار و درهم پیشنهاد های چند صد هزار دلاری باشگاه های درجه چندم اماراتی را روی هوا می زنند و به پیشنهاد باشگاه بزرگ داخلی بی اعتنایی می کنند تا پول بیشتری به جیب بزنند و در رفاه و آسایش زندگی کنند یعنی ما جنگ سرد را به همسایه مدعی و گستاخ باخته ایم. دراین روزها که بحث جزایر ایرانی حسابی داغ است یکی از پرطرفدار ترین تیم های ما درخاک امارات میزبانی می کند و بقیه هم درصف ایستاده اند! فوتبال یکی از بهترین فرصت ها برای تبلیغ و خودنمایی در جهان است. موضوعی که همسایه های عرب ما به خوبی متوجه آن شده اند و برای همین پا پول پاشی فوق ستاره ها و ستاره هایی چون رونالدو را به خاک خودشان کشانده اند و با آنها پز می دهند و به جهان از جمله ایرانی ها فخر فروشی می کنند.

هرچند موضوع گرفتن حق میزبانی از تیم ملی و تیم های ایرانی در آسیا دلایل غیرفوتبالی دارد، اما کسی فراموش نکرده است که تیم ملی ما برای میزبانی آبرومندانه دربه در یک چمن درست و درمان بود و استقلال و پرسپولیس از درد بی زمینی مسابقات خودشان را در زمین های نه چندان با کیفیت قزوین و اراک برگزار کردند. شاید اگر این روزها ورزشگاه خوبی در کشور بود که از پای تلویزیون از دیدن کیفیت بالای چمن و ورزشگاه اماراتی ها ذوق نکنیم به وجد نیاییم، درد میزبانی در خاک امارات اندکی هم که شده کمتر می شد.